அறிவியல் ஆயிரம்

விவரங்கள்

சிதம்பரம் இரவிச்சந்திரன்

பிரிவு: இயற்கை & காட்டுயிர்கள்

வெளியிடப்பட்டது: 18 ஜனவரி 2024

• இந்தியா
• பழங்குடி மக்கள்

“எல்லா உயிரினங்களும் மறைந்து போய்விட்டால் ஆத்மார்த்தமான சூன்யத்தில் சிக்கி மனிதன் மரணமடைவான். உயிரினங்களுக்கு சம்பவிப்பது எல்லாவற்றையும் மனிதனும் அனுபவிப்பான். எல்லாம் ஒன்றோடொன்று தொடர்பு கொண்டிருப்பவை. பூமிக்கு வருவது எல்லாம் பூமி புத்திரர்களுக்கும் வரும்” - ஒரு அமெரிக்கப் பழங்குடியினப் பழமொழி.

அருணாசலப் பிரதேசம் இயற்கை ஆர்வலர்களின் விருப்பமான இடம். இன்று காடுடன் சேர்ந்து வாழும் சில ஆதிவாசிப் பிரிவினரின் நம்பிக்கைகளுக்கும், பறவை விலங்குகளின் விற்பனையை நடத்தி வரும் கடத்தல்காரர்களுக்கும், உயிர்ப் பன்மயத் தன்மையைக் காக்கப் போராடும் ஆர்வலர்களுக்கும் இடையில் அருணாசலப் பிரதேசம் போராடிக் கொண்டிருக்கிறது.

பசுமை எழில் கொஞ்சும் மாநிலம்

இம்மாநிலத்தின் நிலப்பரப்பில் 80% வனப்பகுதியே. பசுமை மாறாக் காடுகள், உயரமான மண் மேடுகள், நதிகள், பள்ளத்தாக்குகள் இவற்றுடன் இமயமலைச் சிகரங்கள் நிறைந்து காணப்படும் இங்கு உயிர்ப் பன்மயத் தன்மையின் செழிப்புமிக்க அடையாளங்களாக ஐநூற்றிற்கும் மேற்பட்ட பறவை இனங்கள், ஆயிரக்கணக்கான அபூர்வ தாவரங்கள் வாழ்கின்றன. அனைவரையும் இங்கு ஈர்ப்பது பறவைச் சுற்றுலா.மேற்கு காமெங் (Western Kameng) மாவட்டத்தில் உள்ள கழுகு முட்டை சரணாலயம், பாசிகட் (Pasighat) மாவட்டத்தில் உள்ள டேயிங் எரிங் (Daying Ering) நினைவு வனவிலங்குகள் சரணாலயம், நம்தப்பா (Namdapha) தேசிய பூங்கா உட்பட எட்டு வன உயிரி சரணாலயங்கள், ஒரு அலங்கார மலர்ப் பூங்கா, இரண்டு தேசியப் பூங்காக்கள் உள்ளன.

வேட்டைத் திருவிழா

இங்கு வாழும் ஒரு சில ஆதிவாசி இனங்கள் வேட்டைத் திருவிழாக்கள் நடத்துகின்றன. வேட்டைத் திருவிழாவில் கொல்லப்பட்ட விலங்குகள், பறவைகள் வரிசை வரிசையாகத் தொங்க விடப்படுகின்றன. பறக்கும் அணில், கலீச் பெசண்ட், சிவப்பு செம்போத்து (Red pheasant), மான், கீரி போன்றவை இன அழிவை சந்திக்கும் அபூர்வ உயிரினங்கள். இம்மாநிலத்தின் இரண்டாவது பெரிய ஆதிவாசி இனமான ஆதி (Adi) இன மக்களுக்கு நவம்பரில் டோரங், மார்ச்சில் உனைங் ஆரான், ஜனவரியில் டிஷாங் ஆகியவை முக்கியத் திருவிழாக்கள். இவற்றுடன் திருமண விழாக்களும் முன்காலம் முதலே இவர்களால் வேட்டையாடலுடன் கொண்டாடப்படுகின்றன.

முன்பு மூங்கில் பொறிகளைப் பயன்படுத்தி உயிரினங்கள் பிடிக்கப்பட்டன. பிறகு ஏர் கன் துப்பாக்கிகளைப் பயன்படுத்தி மக்கள் வேட்டையாடினர். இதனால் நிமிட நேரத்திற்குள் ஏராளமான உயிரினங்கள் வேட்டையாடிக் கொல்லப்பட்டன. இதனுடன் சேர்ந்து வன உயிரினங்களின் இறைச்சிக்கான சந்தையும் வளர்ந்தது. இவர்களின் வேட்டையாடும் திறனைச் சுரண்ட வன உயிரினங்களைக் கடத்துபவர்களும் வரத் தொடங்கினர்.

வேட்டையாடுதலில் இருந்த பாரம்பரிய நம்பிக்கையின் கட்டுப்பாடுகளை சில ஆதிவாசிகள் பணத்திற்காக காற்றில் பறக்கவிட்டனர். இவர்கள் எந்த நேரமும் கையில் துப்பாக்கியுடன் உலா வந்தனர். குழந்தைகள்கூட குறைந்த காசுக்காக கண்ணில் தென்பட்ட பறவைகளை சுட்டு வீழ்த்தினர்.

மௌனமான கிராமங்கள்

பறவைகள் இல்லாத கிராமங்கள் நிசப்தமாயின. உயிரினங்களின் எண்ணிக்கை பெருமளவு குறைந்தது. அவை வம்சமிழந்து அழிவை நோக்கிச் சென்றன. 2002-2005ல் 53 இனப் பறவைகள் மிதமிஞ்சிய வேட்டைக்கு இரையாகின என்று மேற்கு அருணாசலப் பிரதேசத்தில் வாழும் மூன்று ஆதிவாசி சமூகங்களில் நடத்தப்பட்ட ஆய்வுகள் கூறின.

வெப்ப மண்டலச் சூழலியல் (Journal of Tropical ecology) என்ற ஆய்விதழில் வெளியிடப்பட்டுள்ள கட்டுரையின்படி வேட்டையாடப்படுபவற்றில் ஐந்து இனங்களைச் சேர்ந்த பறவைகள் சர்வதேச இயற்கை வளப் பாதுகாப்பு சங்கத்தின் (IUCN) சிவப்புப் பட்டியலிலும், ஐந்து இனங்கள் வருங்கால ஆபத்தில் உள்ள உயிரினங்களின் பட்டியலிலும், ஓர் உயிரினம் அழிவின் விளிம்பில் உள்ளவற்றின் பட்டியலிலும் இடம்பெற்றுள்ளவை.

புதிய முயற்சி

வனமும் வனப்பொருட்களும் ஆதிவாசிகளின் உரிமை. காட்டை தங்கள் சொந்த வீடாகக் கருதும் ஆதிவாசிகளை அங்கிருந்து விரட்டாமல் விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தி காட்டின் காவலர்களாக மாற்ற சூழலியலாளர்கள் முயன்றனர். ஆதிவாசி இனத் தலைவர்களின் ஆய் பானே கபாங் குழுவுடன் வேட்டைக்கு எதிரான பேச்சுகள் நடந்தன.

2015ல் இதன் ஒரு பகுதியாக ஆதிவாசி இனத் தலைவர்கள் மாநில வனத்துறையினரால் அஸ்ஸாம் காசிரெங்கா சரணாலயத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர். ஆதிவாசித் தலைவர்கள் பழமையான சம்பிரதாயங்களைக் கைவிட முடிவு செய்தனர். கிராமங்களின் உயிர்ப் பன்மயத் தன்மையைக் காப்பாற்ற உறுதி எடுத்தனர்.

இருவாயன் கூடுகளை தத்து எடுக்க வாருங்கள்

இருவாயன் அல்லது இருவாய்ச்சி பறவை (hornbill) உள்ள ஒரு காடு முழுமையுடையது என்று சொல்லப்படுவதுண்டு. பழங்களைத் தின்று விதைகளை வெகுதூரம் வரை பரவச் செய்வதால் இவை காட்டின் விவசாயிகள் என்றும் அழைக்கப்படுகின்றன. இந்தியாவில் 1972 வன உயிரிப் பாதுகாப்பு சட்டத்தின் கீழ் இடம்பெற்றுள்ள இப்பறவை அருணாசலப் பிரதேசத்தின் மாநிலப் பறவை.

2018ல் சர்வதேச இயற்கை வளப் பாதுகாப்பு சங்கத்தின், ஆபத்தை எதிர்நோக்கியுள்ள உயிரினங்களின் பட்டியலில் இவை இடம் பெற்றுள்ளன. இப்பறவைகளின் அழிவிற்கு இம்மாநிலத்தின் முதன்மை ஆதிவாசி நைஷி (Nissi) இனத்தவரின் வேட்டையாடலே காரணம். இவர்களின் தலைப்பாகையில் இப்பறவையின் அழகான பெரிய மஞ்சள் நிற அலகு அலங்காரத்திற்காகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. பறவையின் இறைச்சி, இறகுகளை இவர்கள் பயன்படுத்தினர்.

பறவைக்கூடு

வேட்டைக்காரர்களையே பாதுகாவலர்களாக மாற்ற சூழலியலாளர்கள் முயன்றனர். இதன் பலனாக 2011ல் இருவாயன் பறவைக்கூடு தத்து எடுக்கும் திட்டம் (Hornbill Nest Adoptation Programme HNAP) தொடங்கப்பட்டது. இதற்காக நைஷி ஆதிவாசித் தலைவர்களின் கோரா-ஆபே சங்கம் மற்றும் வனத்துறையுடன் இணைந்து இயற்கை பாதுகாப்பு அறக்கட்டளை (Nature Conservation Foundation) பாடுபட்டது.

சூழலியலாளர் அபராஜிதா தத்தா 1995 முதல் இப்பறவையைக் குறித்து நடத்திய ஆய்வுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு இத்திட்டம் செயல்பட்டது. பறவையின் பாதுகாப்பை ஏற்றுக்கொண்ட ஆதிவாசிகளுக்கு அறக்கட்டளை பிரதிபலன் தரத் தொடங்கியது. 2020ல் பாதுகாக்கப்பட்ட 40 கூடுகளில் இருந்து 152 பறவைக் குஞ்சுகள் பிறந்தன!

யார் வேண்டுமானாலும் தத்து எடுக்கலாம்

இம்மாநிலத்தில் இப்பறவைகளின் கூடுகளை யார் வேண்டுமானாலும் தத்து எடுக்கலாம். இதற்குக் கட்டணம் மாதம் ரூ 6000. பாதுகாக்கப்படும் பறவையின் குடும்பத்தைப் பற்றிய விவரங்கள் அடங்கிய இரண்டு அறிக்கைகள் ஆண்டுதோறும் அனுப்பப்படும். இத்திட்டம் கூடுகளைப் பாதுகாக்கும் ஆதிவாசிக் குடும்பத்திற்கு சம்பளம் கொடுக்க அறக்கட்டளை கண்டுபிடித்த வழி.

புதிய தலைப்பாகை

காட்டுடன் நைஷி இனத்தவருக்கு இருந்த ஆத்மார்த்தமான உறவு புரிந்து கொள்ளப்பட்டது. தலைப்பாகையில் பறவையின் அலகிற்கு மாற்று வழி கண்டுபிடிக்கப்பட்டதால் இத்திட்டம் வெற்றி பெற்றது. இதில் இந்திய வன உயிரி அறக்கட்டளையினர் (Wildlife Trust of India WTI) பெரும்பங்கு வகித்தனர்.

பறவையின் அலகு போலவே தோற்றமளிக்கும், ஆனால் அதைவிட நீண்டநாள் உழைக்கக்கூடிய கண்ணாடி நாரிழையால் ஆன அலகுடன் கூடிய தலைப்பாகைகள் மக்களுக்கு வழங்கப்பட்டன. இந்த முறையில் அலகுகள் தயாரிக்கும் தொழில் ஆதிவாசிகளின் வருமான மார்க்கமாக மாற்றப்பட்டது.

மாநிலத்தின் பகே (Pakke) புலிகள் காப்பகத்திலும் அருகில் உள்ள காடுகளிலும் இன்று இப்பறவையின் கூடுகளை தாராளமாகக் காணலாம். இரவு நேரங்களில் இவற்றின் நூற்றுக்கணக்கான பறவைகளை இன்று சர்வசாதாரணமாகக் காண முடியும். கூடுகளைப் பார்க்க, அவற்றைப் படமெடுக்க ஏராளமானோர் இங்கு வருகின்றனர். சூழல் சுற்றுலாவின் மூலம் ஆதிவாசிகளுக்கு வருமானம் கிடைக்கிறது.

துப்பாக்கி ஒப்படைக்கும் திட்டம்

வேட்டையாடுவதைத் தடுக்க அரசு 2021ல் துப்பாக்கிகளை ஒப்படைக்கும் திட்டத்தைக் கொண்டு வந்தது. இதுவரை 2400 துப்பாக்கிகள் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளன. ஒரு சில வாரங்களுக்குள் கிராமங்களில் மாற்றங்கள் ஏற்படத் தொடங்கின. வீடுகளுக்கு அருகிலும், காட்டிலும் பறவைகள் மீண்டும் வர ஆரம்பித்தன. மைனா, கிளி, குயில், புல் புல், குருவி, புறா, பருந்து போன்றவை கூட்டமாக வந்தன. காட்டில் பறவைகளின் சங்கீதம் கேட்க ஆரம்பித்தது.

வன உயிரினங்களைக் கொல்வது, பிடித்து வைப்பதற்கு எதிராக சட்டங்கள் உள்ளன. வேட்டை, துப்பாக்கியால் சுட்டுக் கொல்வது, நஞ்சு வைத்து மீன்களைக் கொல்வது சட்டவிரோதம். ரூ 25,000 வரை இதற்கு அபராதம் விதிக்கப்படும். அபராதத் தொகை கிராம வளர்ச்சிக்காகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. ஆதிவாசிகளிடையில் கல்வியறிவு பெற்ற சூழல் விழிப்புணர்வு உள்ள புதிய தலைமுறையினர் வேட்டைக்காரர்களைப் பிடிக்க, உட்காடுகளில் காவலிற்குச் செல்ல தாமே முன்வந்து தயாராகின்றனர்.

வன அழிவு

2002-2019ல் அருணாசலப்பிரதேசத்தில் 1,100 சதுர கி மீ பரப்பளவில் காடுகள் அழிக்கப்பட்டன என்று உலக வனக் கண்காணிப்பு அமைப்பு (Global Forest Watch) 2020 அறிக்கையில் கூறியுள்ளது. சட்டவிரோதமாக மரங்கள் வெட்டப்படுதல், பழங்குடியினருக்கு இடையில் ஏற்படும் கலவரங்கள், விவசாயத்திற்காக காடுகளை அழித்தல், வனங்களை பணப்பயிர் தோட்டங்களாக மாற்ற அழித்தல் போன்றவை இதற்குக் காரணம்.

2021ல் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட சாம்பல் நிற அலகு பாஃப்லர் (Greybilled babblar), 2022ல் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட ரோஸ் பிஞ்ச் (three banded rose pinch , பகன் லியாச்சியா (Bugun Liochchiya) உள்ளிட்ட பல புதிய பறவையினங்கள் சமீபத்தில் இங்கு கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.

அன்பு செலுத்தும் இயற்கையின் அம்சங்களான மரம், செடி, கொடி, பறவை, விலங்குகளை மனிதன் நேசிக்கத் தொடங்கினால் இயற்கையும் அவனை நேசிக்கும். உயிரினங்கள் இல்லாத உலகில் மனிதனும் உயிருடன் இருக்க முடியாது. ஏனென்றால் பூமிக்கு சம்பவிப்பது எல்லாம் பூமி புத்திரர்களுக்கும் சம்பவிக்கும்!

மேற்கோள்: https://www.mathrubhumi.com/environment/columns/nature-future-column-on-aarunachal-pradesh-anti-poaching-prject-1.8318787

- சிதம்பரம் இரவிச்சந்திரன்

விவரங்கள்

சிதம்பரம் இரவிச்சந்திரன்

பிரிவு: இயற்கை & காட்டுயிர்கள்

வெளியிடப்பட்டது: 08 ஜனவரி 2024

• இந்தியா

நாட்டின் பெயரைக் கொண்டுள்ள கானமயில் (Great Indian Bustard) என்ற இந்தப் அரிய வகைப் பறவை இந்தியாவில் இப்போது வெறும் 150 மட்டுமே உள்ளன. 1994ல் சர்வதேச இயற்கை வளப் பாதுகாப்பு சங்கத்தின் (IUCN) இன அழிவை சந்திக்கும் உயிரினங்களின் பட்டியலில் இவை சேர்க்கப்பட்டன. மகாராஷ்டிரா, ஆந்திரப்பிரதேசம், கர்நாடகா, மத்தியப்பிரதேசம் ஆகிய மாநிலங்களில் முன்பு இவை வாழ்ந்து வந்தன. இன்று இரண்டு மாநிலங்களில் மட்டுமே இவை அதிகம் காணப்படுகின்றன என்று கருதப்படுகிறது.

இவற்றின் எண்ணிக்கை குறைய பல காரணங்கள் உள்ளன. மின்சாரக் கம்பிகளில் மோதி ஏற்படும் மரணங்களே அதிகம் நடந்துள்ளன. வேட்டைக்காரர்களை அடையாளம் காண இவற்றிற்கு பக்கவாட்டில் மட்டுமே அதிக பார்வைத் திறன் உள்ளது. இதனால் வேட்டை விலங்குகளையும், முன்னால் இருக்கும் மின்சாரக் கம்பிகளையும் இவை துல்லியமாகக் காண முடிவதில்லை.

இதுதவிர மற்ற தடைகள் மீது மோதி ஏற்படும் மரணங்களும் நிகழ்கின்றன. இந்திய வன உயிரி அறக்கட்டளை (Wildlife Trust of India WTI) 2017- 2020 காலத்தில் தார் பிரதேசத்தில் இவ்வாறு நடந்த 6 மரணங்களைப் பற்றி செய்தி வெளியிட்டது.புலிகள் பாதுகாப்பு திட்டம் போல ஒன்று

இவற்றின் பாதுகாப்பிற்காக உச்ச நீதிமன்றத்தின் தலையீடுகள் பல முறை ஏற்பட்டுள்ளன. இதன் ஒரு பகுதியாக மின்கம்பிகள் மீது மோதுவதால் ஏற்படும் மரணங்களைக் குறைக்க பூமிக்கடியில் கம்பிகளை எடுத்துச் செல்ல வேண்டும் என்று பரிந்துரை செய்துள்ளது. புலிகள் பாதுகாப்பிற்காக புலி பாதுகாப்புத் திட்டம் (Project tiger) நடைமுறைப்படுத்தப் பட்டது போல இவற்றைப் பாதுகாக்கவும் ஒரு திட்டம் கொண்டு வரப்பட வேண்டும் என்ற கருத்தும் எழுந்தது. இதன் பலனாக 2012ல் கானமயில் பாதுகாப்புத் திட்டம் (Project Bustard) என்ற பெயரில் ஒரு திட்டம் கொண்டு வரப்பட்டது.

இப்போது இவை 1972 வனவிலங்குகள் பாதுகாப்பு சட்டத்தின் கீழ் பாதுகாக்கப்படுவதற்கான நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டுள்ளன. இதனால் இவற்றை வேட்டையாடுவது தடை செய்யப்பட்டுள்ளது. இதன்படி இவற்றின் வாழிடங்களை தேசியப் பூங்காக்கள் மற்றும் வனவிலங்கு சரணாலயங்களாக அறிவிக்கும் திட்டம் உள்ளது. ராஜஸ்தான், குஜராத், மகாராஷ்டிரா மாநிலங்களில் வனத்துறை மற்றும் இந்திய வன உயிரி அறக்கட்டளையின் உதவியுடன் இவற்றிற்காக சிறப்பு இனப்பெருக்க மையங்களை உருவாக்கத் திட்டமிடப்பட்டுள்ளது.

ராஜஸ்தானின் மாநிலப் பறவை

இது ராஜஸ்தானின் மாநிலப் பறவை. உலகில் இப்போது உள்ளதாகக் கணிக்கப்பட்டுள்ள 200 பறவைகளில் 96 சதவிகிதமும் இம்மாநிலத்திலேயே வாழ்கின்றன. நாட்டில் உள்ள 150 கானமயில்களில் 126 பறவைகளின் வாழிடம் இந்த மாநிலமே. 1960களில் 1260 பறவைகள் இருந்தன. கடந்த முப்பது ஆண்டுகளுக்கு இடையில் இந்த எண்ணிக்கையில் 75% வீழ்ச்சி ஏற்பட்டுள்ளது. முன்பு இந்தியாவில் 11 மாநிலங்களில் இவை வாழ்ந்து வந்தன.

என்றாலும் இன்று இவை ராஜஸ்தான், குஜராத் போன்ற மாநிலங்களில் மட்டுமே அதிகம் காணப்படுகின்றன. மகாராஷ்டிரா, கர்நாடகா, ஆந்திரப்பிரதேசம் போன்ற மாநிலங்களில் இவை சிறிய எண்ணிக்கையில் காணப்படுகின்றன. பறவைகள் இனத்தைச் சேர்ந்தவை என்றாலும் பறப்பதில் இவை நிபுணர்கள் இல்லை. 15 கிலோ வரை வளரும் இயல்புடையவை. உடல் எடை கூடுதலாக உள்ள, அதிகம் பறக்க இயலாத பறவைகளில் முதலிடத்தில் உள்ளன.

ஆணும் பெண்ணும்

பொதுவாக இவற்றின் நீளம் நான்கு அடி. பெண்களை விட ஆண் பறவைகளே அதிக எடையுடையவை. இறக்கைகளின் நிறத்தை வைத்து ஆண், பெண் பறவைகள் அடையாளம் காணப்படுகின்றன. பெண் பறவைகளில் கறுப்பு நிற க்ரீடம் போன்ற அமைப்பு காணப்படுகிறது. பிராந்திய மொழியில் இவை கோடாவன் என்று அழைக்கப்படுகின்றன.

1972ல் வேட்டையாடப்படுவது தடை செய்யப்படுவதற்கு முன்பு வரை இவை பெரும் எண்ணிக்கையில் வேட்டையாடியே அழிக்கப்பட்டன. 1980ல் இவற்றின் எண்ணிக்கை 1000. 150 என்ற மோசமான நிலைக்கு இப்போது இவற்றின் எண்ணிக்கையில் பெரும் சரிவு ஏற்பட்டுள்ளது. மின்சாரக் கம்பிகள் இடித்து ஒவ்வொரு ஆண்டும் குறைந்தபட்சம் 18 பறவைகள் உயிரிழப்பதாக இந்திய வன உயிரி அறக்கட்டளை கூறுகிறது.

உடல் எடை 15 கிலோ என்பதால் மின்சாரக் கம்பிகள் குறுக்கிடும்போது உடனடியாக இவற்றால் தங்கள் வழியை மாற்றிக் கொள்ள இயல்வதில்லை. இது இவற்றின் இறப்பு விகிதம் அதிகரிக்க ஒரு முக்கிய காரணம். முன்னால் உள்ளதைப் பார்க்கும் திறனும் இவற்றிற்குக் குறைவு என்பதால் உயிரிழப்பை ஏற்படுத்தும் விபத்துகள் அதிகரிக்கின்றன. இந்திய அரசின் 2009 மீட்பு மற்றும் மறுவாழ்வு திட்டத்தின் கீழ் இவற்றிற்கு முன்னுரிமை கொடுக்கப்பட்டிருந்தது.

கூட்டில் அடைத்து வைத்து இனப்பெருக்கம்

ராஜஸ்தானில் ஜைசல்மீரில் கூட்டில் அடைத்து வைத்து இனப்பெருக்கம் செய்யும் திட்டம் வெற்றிகரமாக நடைமுறையில் உள்ளது. இங்கு இதற்காக வனப்பகுதிகளில் இருந்து கொண்டு வரப்பட்ட 25 குஞ்சுகள் பாதுகாக்கப்பட்டு வளர்க்கப்படுகின்றன. வரும் மூன்று ஆண்டுகளில் இவை இனப்பெருக்கம் செய்யும் பருவத்தை அடையும். அப்போது இவை காடுகளில் கொண்டு சென்று சுதந்திரமாக விடப்படும். மறுவாழ்வு வசதிகள் செய்யப்படும்.

என்றாலும் இதனுடன் தொடர்புடைய 50% செயல்பாடுகள் மட்டுமே உரிய முறையில் நடந்தன என்று நிபுணர்கள் கூறுகின்றனர். இவை அணைத்துண்ணிகள் (omnivores). கிடைப்பதை உண்ணும் இயல்புடையவை. சிறிய பிராணிகள், ஊர்வன, புழுக்கள் போன்றவை இவற்றின் முக்கிய உணவு.

இவற்றின் இனப்பெருக்கம் மழைக்காலத்தில் நடக்கிறது. வித்துகள், நிலக்கடலை போன்றவை குளிர் மற்றும் வறட்சி அதிகமுள்ள காலங்களில் இவற்றின் முக்கிய உணவு. வயது வந்த பறவைகளுக்கு பருந்துகள், எகிப்திய வல்லூறுகள் போன்றவை முக்கிய எதிரிகள். சாம்பல் நிற செந்நாய்கள் இவற்றை வேட்டையாடுவது உண்டு. பசுக்கள் மேயும்போது இவற்றின் முட்டைகள் மிதிபடுவதால் அவை அழிந்து போவதும் உண்டு.

ஆண்டுதோறும் புதிய கூடுகள்

மார்ச் முதல் செப்டம்பர் வரை இனப்பெருக்க காலம். இனப்பெருக்கத்தைப் பற்றிய விவரங்கள் ஆராயப்பட்டுள்ளன என்றாலும் இவை கூடு கட்டுவது மற்றும் இவற்றின் இணை சேரும் சுபாவம் பற்றி இன்னும் அதிகம் ஆராயப்படவில்லை. ஒருமுறை இனப்பெருக்கத்திற்காக கட்டிய கூடுகளை இவை மறுபடியும் பயன்படுத்துவது இல்லை. ஆண்டுதோறும் புதிய கூடுகளைக் கட்டுகின்றன.

முந்தைய ஆண்டுகளில் மற்ற கானமயில்கள் கட்டிய கூடுகளை இவை சில சமயங்களில் பயன்படுத்துவதுண்டு. மண்ணில் சிறிய குழிகளைத் தோண்டி கூடு கட்டுகின்றன. ஆண் மற்றும் பெண் பறவைகள் ஒன்றிற்கு மேற்பட்ட பறவைகளுடன் இணை சேர்கின்றன. ஆண் பறவைகள் மற்ற பெண் பறவைகளுடன் அதிகமாக இணை சேர்கின்றன. பெண் பறவைகள் ஒரு பிரசவத்தில் ஒரு முட்டையை இடுகிறது. ஒரு மாத காலம் அடை காக்கும் பருவம்.

ஆண் பறவைகள் ஐந்து அல்லது ஆறு ஆண்டுகளில் இனப்பெருக்க வயதை அடைகின்றன. பெண் பறவைகள் இரண்டு முதல் மூன்று ஆண்டுகளில் இனப்பெருக்க பருவத்தை அடைகின்றன. இவற்றின் சராசரி ஆயுட்காலம் 12 முதல் 15 ஆண்டுகள். இறக்கைகளின் அளவு 210 முதல் 215 செண்டிமீட்டர்.

கானமயில் பாதுகாப்புத் திட்டம்

இணை சேரும் காலத்தைத் தவிர மற்ற சமயங்களில் இவை வலசை செல்லும் இயல்புடையவை. எண்ணிக்கையில் பெரும் குறைவு ஏற்பட்டதால் 2011ல் இவை அழியும் ஆபத்தில் இருக்கும் உயிரினமாக அறிவிக்கப்பட்டன. வாழிட அழிவு இவை சந்திக்கும் முக்கிய வாழ்வாதாரப் பிரச்சனை. 2012ல் இந்திய அரசு இவற்றின் பாதுகாப்பிற்காக கானமயில் பாதுகாப்புத் திட்டத்தைக் கொண்டு வந்தது. என்றாலும் இத்திட்டத்தில் அதிக முன்னேற்றம் ஏற்படவில்லை. இனி வரும் காலத்திலேனும் இந்த உயிரினங்கள் அழிவின் ஆபத்தில் இருந்து காப்பாற்றப்படுமா?

மேற்கோள்: https://www.mathrubhumi.com/environment/features/all-you-need-to-know-about-great-indian-bustards-1.8433984

- சிதம்பரம் இரவிச்சந்திரன்