இளந்தமிழகம் இயக்கம்
1990-களின் தொடக்கத்தில், இந்திய அரசு உலகமய, தாராளமயப் பொருளாதாரக் கொள்கைகளை ஏற்றுக் கொண்டது. அந்தக் கொள்கைகளின் முக்கியப் பலனாகக் காட்டப்படுவது தகவல் தொழில்நுட்பத் துறையின் வளர்ச்சியும், அதனால் உருவாகிய வேலை வாய்ப்புகளும்தான்.
தகவல் தொழில்நுட்பத் துறையின் வருகையால் ஏற்பட்டிருக்கும் மாற்றம் என்பது கிராமங்களிலும், சிறுநகரங்களில் இருந்து பட்டம் பெற்ற ஒரு சாரரை பெருநகரங்கள் நோக்கி நகரச் செய்தது.
இவ்வாறு சென்னை, பெங்களூர், மும்பை, புனே, ஹைதராபாத் எனப் பெருநகரங்களை நோக்கி நகர்ந்து, புதிய நடுத்தர வர்க்கத்தினராக உருவெடுத்த ஐ.டி துறை தொழிலாளர்களின் வாழ்க்கை என்பது வெளியில் இருந்து பார்ப்பவர்களுக்கு வண்ணமயமாகத் தெரிகிறது. ஆனால், நீர்க்குமிழ்களின் மீது பட்டுத் தெறிக்கும் வெளிச்சம் உருவாக்கும் நிலையற்ற வண்ணங்களே அவை.
அன்றாட அலுவலக சூழலில் ஐ.டி தொழிலாளர்கள் சந்திக்கும் சிக்கல்கள் ஏராளம் இருந்தாலும், அதில் முதன்மைச் சிக்கலாக இருப்பது “ பணிநீக்கங்கள் “ தான்.
ஐ. டி தொழிலாளர்களின் முதன்மைச் சிக்கலைப் புரிந்து கொள்ள, தகவல் தொழில்நுட்ப நிறுவனங்களின் நிர்வாக அமைப்பு, அவை செயல்படும் விதம் பற்றி அறிந்து கொள்வது அவசியம்.
நிர்வாக அமைப்பும், செயல்பாடுகளும்
ஐ.டி நிறுவனங்களில் உள்ள மேலிருந்து கீழான நிறுவனக் கட்டமைப்பு பிரமிடைப் ( PYRAMID) போன்றது. இந்த அமைப்பில், கீழ் இருக்கும் கடைநிலை பணியாளர்கள், அதாவது 0-5 ஆண்டுகள் அனுபவம் கொண்டவர்களால் நிரப்பப்பட்டிருக்கும். இடை நிலையில் 5 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான அனுபவம் கொண்ட ஊழியர்கள் இருப்பர். இந்த நிலையில் இருப்பவர்களின் எண்ணிக்கை கடை நிலை ஊழியர்களை விட குறைந்தும், இதற்கும் மேல் பொறுப்புகளில் இருக்கும்
ஊழியர்களின் எண்ணிக்கை மேலும் குறைந்து ஒரு பிரமிடைப் போன்ற கட்டமைப்பு கொண்டிருக்கின்றன நிறுவனங்கள்.
நிர்வாகரீதியாக இப்படி அமையப் பெற்றிருக்கும் நிறுவனங்கள், செயல்பாடுகளின் அடிப்படையில், அணிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டிருக்கும். இந்த அணிகள் அமெரிக்காவிலோ, ஐரோப்பாவிலோ இருக்கும் ஒரு வாடிக்கையாளருக்காக மென்பொருள் எழுதுவது, அதில் ஏற்படும் பிழைகளைத் திருத்துவது, பிழைகளைக் கண்டுபிடிப்பது என அந்த மென்பொருள் பயன்பாட்டிற்குத் தேவையான வேலைகளைச் செய்யும்.
ஒரு வீட்டுச் சிக்கலில் மற்றொரு வீட்டுக்கு தொடர்பில்லாமலும், கதவுகள் மூடப்பட்டும் இருக்கின்ற அடுக்குமாடிக் குடியிருப்புகளில் உள்ள வீடுகள் போன்று இந்த அணிகள் செயல்டுகின்றன.
ஐ.டி தொழிலாளர்களின் நிலை
இந்தியாவில் தகவல் தொழில்நுட்ப துறையின் வளர்ச்சி என்பது 1990-களின் இருந்து மெதுவாக தொடங்கி 2000-க்குப் பிறகான ஆண்டுகளில் பெரிய முன்னேற்றம் கண்டது. இன்றைய புள்ளிவிபரங்களின் அடிப்படையில், தோராயமாக 35 லட்சம் (இந்திய அளவில்) தொழிலாளர்கள் நேரடியாக இந்த துறையில் வேலை செய்கின்றனர்.தமிழகத்தில் மட்டும் 6 லட்சத்திற்கும் மேற்பட்டோர் இந்த துறையில் வேலை பார்க்கின்றனர்.
தமிழகத்தில் நடைபெற்ற சனநாயக, சமூகநீதி போராட்டங்களின் மூலம் கல்வி பெற்று எங்களைப் போன்றவர்கள் பொறியியல் படித்து ஐ.டி நிறுவனங்கள் போன்ற துறைகளில் வேலைக்கு வந்தோம். இவ்வாறு வேலைக்கு வந்தவர்கள் பெரும்பாலும் கிராமங்களில் இருந்தோ, சிறுநகரங்களில் இருந்தோ தான் சென்னை, பெங்களுரு, மும்பை போன்ற நிறுவனங்களை நோக்கி குடியேறினோம். இனிமேல் பெருநகரங்களில் தான் வாழ்க்கை என்றாகிப் போன லட்சக்கணக்கான தொழிலாளர்களை நோக்கி ஒரு சந்தை உருவானது. இந்த சந்தையின் காரணமாக பல வங்கிகள் ஐ.டி ஊழியர்களுக்கு வீட்டுக் கடன், வாகனக் கடன், தனிநபர் கடன் எனக் கொடுத்து எங்களைக் கடனாளி ஆக்கியது.
ஒவ்வொரு ஆண்டும் பொறியியல் கல்லூரிகளில் கேம்பஸ் இண்டர்வியூ மூலம் ஆயிரக்கணக்கான மாணவர்களைப் பணிக்குச் சேர்த்து கொள்வதாக மார்தட்டிக் கொள்ளும் நிறுவனங்கள், இதே ஊழியர்கள் அனுபவம் பெற்று அதிக சம்பளம் பெரும் நிலையை அடையும் போது, மறுசீரமைப்பு என்கிற பெயரில் வெளியேற்றுகின்றன.
கண்ணாடிக் கட்டிடத்திற்குள் வேலைப் பார்க்கும் எங்களின் நிதர்சனங்கள் பொதுச் சமூகத்திற்கு பெரும்பாலும் தெரிவதில்லை. நுகர்வும், தனிநபர்வாதமும் எங்களை உதிரிகளாக்கி எங்களை வளர்த்தெடுத்த சமூகத்தில் இருந்து பிரித்து வைத்துள்ளது.
பெருகிவரும் பணிநீக்கங்கள்!
பணி நீக்கம் என்பது ஐ.டி துறையில் அன்றாட நிகழ்வாகிப் போன ஒன்று. கடந்த ஒரு ஆண்டு நிலவரத்தை எடுத்துக் கொள்வோமேயானால், சனவரி 2014-ல் மறு சீரமைப்பு என்று பணி நீக்கத்தை தொடங்கியது ஐபிஎம் நிறுவனம் , அதனை அடுத்து CISCO, YAHOO, BALLY TECHNOLOGIES என தொடர்ந்து இப்போது டிசிஎஸ் 25000 பேரை பணியில் இருந்து வீட்டுக்கு அனுப்பும் வேலையை செய்கிறது.
அத்தோடு ALTISOURCE, CITRIX போன்ற நிறுவனங்களும் ஆட்குறைப்பு செய்கின்றன. இவ்வாறு பல்வேறு நிறுவனங்கள் ஆட்குறைப்பு நடவடிக்கைகளைச் செய்து இப்போது ஐபிஎம் மீண்டும் தொடங்கியிருப்பதன் மூலம் ஒரு சுற்று முடிந்து அடுத்த சுற்று தொடங்கியுள்ளது.
சென்னை, பெங்களூர், கோயம்புத்தூர் ஆகிய நகரங்களில் செயல்பட்டு வந்த “C-Cubed Solutions” என்கிற நிறுவனம், அதனுடைய சென்னை, கோவை பிரிவுகளை மூடியுள்ளது. மூன்று நகரங்களிலும் சேர்த்து 1500-க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் வேலை பார்த்து வந்தனர். பெங்களூரில் தொடர்ந்து இயங்கி வரும்போதும், ஆட்குறைப்பு செய்து வருகிறது இந்நிறுவனம்.
பணிநீக்கங்கள் செய்யப்படும் விதமும், சொல்லப்படும் காரணங்களும் ஆட்குறைப்பு நடவடிக்கைக்கு முக்கியமான காரணம், சீனியர் , ஜூனியர் விகிதத்தை மாற்றுவதாக இருக்கிறது. அதற்காக குறைந்த எண்ணிக்கையில் சீனியர் ஆட்களை வைத்து அதிக எண்ணிக்கையில் ஜூனியர் ஆட்களை வைத்து உற்பத்தியைப் பெருக்குவது, இதன் மூலம் அதிக சம்பளம் பெரும் நபர்கள் குறைவாகவும் குறைந்த சம்பளம் பெரும் நபர்கள் அதிகமாகவும் இருப்பர். இளைய வயதில் உள்ளவர்களை அதிக எண்ணிக்கையில் வேலைக்கு வைத்து கொள்வதன் மூலம் அவர்களை அதிக நேரம் வேலை வாங்க முடியும்.குறைந்த செலவில் அதிக லாபம் சம்பாதிக்க முடியும். சீனியராக உள்ளவர்கள் 30 வயதை கடந்தவர்கள், திருமணமானவர்கள் குடும்பத்திற்காக நேரத்தை செலவிட வேண்டிய இடத்தில் இருப்பவர்கள்.எனவே அவர்களின் உழைப்பை அதிகமாக சுரண்ட முடியாது.
ஐ. டி நிறுவனங்களின் பங்குகளை ஏற்றப் போக்கில் வைத்திருக்க, வரும் நிதி ஆண்டில் எதிர்பார்க்கும் லாபம்/வருவாய் என்று ஒவ்வொரு நிறுவனமும் அறிவிக்கிறது . இந்த உத்தேச வருவாயை அடைய முடியாத பொழுது, ஊழியர்களின் கழுத்தில் கத்தியை வைக்கின்றன நிறுவனங்கள். அதற்கு, ‘மறுசீரமைப்பு’ என்று பெயரிட்டு பூசி மழுப்புகின்றன.
திறன் மதிப்பீடு அடிப்படையில் இதனைச் செய்வதாக ஊடகங்களுக்கு அறிவிக்கின்றன. இதனால் வேறு ஒரு நிறுவனத்தில் வேலை தேடும் வாய்ப்பும் பாதிப்புக்கு உள்ளாகிறது.
தகவல் தொழில்நுட்ப நிறுவனங்கள் செயல்படுத்தும் திறன் மதிப்பீட்டு முறைகளில் தவறுகள் நடப்பதே இல்லையா என்றால் அப்படியும் கிடையாது. ஒரு தொழிலாளர் ஒரு அணியில் இருந்து மற்றொரு அணிக்கு மாற்றிச் செல்லும் போதோ, ஒரு பெண் தொழிலாளி மகப்பேறு விடுமுறையில் செல்லும் போதோ, மருத்துவ விடுப்பில் செல்பவருக்கோ நேரடியாக எந்த மதிப்பீட்டு ஆய்வுகளும் செய்யப்படாமல் மதிப்பீடு வழங்கப்படுகிறது. நவீன தொழில்நுட்பங்களில் வேலை செய்கிறார்கள் என்றாலும், பொதுமைச் சமூகத்தில் நிலவும் சாதி, மத, மொழி மற்றும் இனப் பாகுபாடுகள் இங்கும் இருக்கின்றன. அதனடிப்படையிலும் திறன் மதிப்பீடுகள் மாறுபடுகின்றன.
அமைப்பாக்குவதில் உள்ள சவால்கள்
* தனிநபர்வாதமும், நுகர்வு பண்பாடும்
* பணியிடத்தில் நிலவும் ஊழியர்களிடையிலான நம்பிக்கையற்ற, போட்டி மிகுந்த சூழல்.
* ப்ராஜெக்ட்-ஆக பிரிக்கப்பட்டிருக்கும் பணியின் இயல்பு.
* அழுத்தும் கடன் சுமை, நடுத்தர வர்க்கப் பின்னணி.
* நிறுவனங்களுக்காக சிந்திக்கும் படி பழக்கப்பட்டுள்ள எண்ணப்போக்கு.
*கறுப்புப் பட்டியல் ((Black listing)) குறித்த ஐயம் (National Skills Registry)
தகவல் தொழில்நுட்ப ஊழியர்களுக்கான மன்றம் (FORUM FOR IT EMPLOYEES- FITE)
டிசிஎஸ் நிறுவனம் 25000 பேரை பணி நீக்கம் செய்வதாக வந்த அறிவிப்பைத் தொடர்ந்து, “We Are Against TCS Layoffs” என்கிற முகப்புத்தகப் பக்கத்தை உருவாக்கி இந்த பணிநீக்கங்களுக்கு எதிரான பரப்புரையை மேற்கொண்டோம். நீண்டகால நோக்கில் ஐ.டி தொழிலாளர்களை அமைப்பாக்குவதே உரிமைகளைப் பெற உதவும் என்கிற அடிப்படையில் “ தகவல் தொழில்நுட்ப ஊழியர்களுக்கான மன்றம்“ என்னும் பெயரில் ஒரு மன்றத்தை கடந்த திசம்பர் 29-ம் தேதி உருவாக்கினோம்.
கடந்த ஒரு மாதத்தில் மட்டும், பல்வேறு ஐ.டி நிறுவனங்களில் பணிபுரியும் 700க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் மன்றத்தில் இணைந்துள்ளனர்.
டிசிஎஸ் நிறுவனத்தை எதிர்த்து என்ன செய்துவிட முடியும் என்று பொதுவாக பாதிக்கப்பட்ட ஊழியர்களே எண்ணி மலைத்துக் கொண்டிருந்த வேளையில், வெற்றிகரமாக முதல் வழக்கை சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் பதிவு செய்தோம். நாடு முழுவதும் அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்திய அந்த வழக்கில், ஐ.டி. ஊழியர்களும் தொழிலாளர்களே! அவர்களை பணிநீக்கம் செய்தது தொழிற்தகராறு சட்டப்படி குற்றமாகும் என்று நாம் எழுப்பியிருந்த கேள்விக்கு நேரடியாகப் பதில் தராமல், கர்ப்ப்பிணிப் பெண் என்பதால் வேலை தருகிறோம் என்று மழுப்பி, ஜகா வாங்கியது டிசிஎஸ். முதல் வழக்கிலேயே வெற்றி! ஆனால், அது முழுமையான வெற்றி அல்ல என்பதை நாமும் அந்த ஊழியரும் உணர்ந்தே இருந்தோம்.
இதற்கிடையில், நம்மை யார் என்ன செய்துவிட முடியும் என இறுமாப்புடன் ஊழியர்களின் வேலையை பறித்துக் கொண்டிருந்த டிசிஎஸ் நிறுவனத்தின் அடாவடி செயலை எதிர்த்து நாடு முழுவதும் நமது F.I.T.E.. உறுப்பினர்கள் போர்க்கொடி தூக்கத் தொடங்கினர். தாங்கள் தொழிலாளர்கள் என்பதையே உணராமல் இருந்த இந்தத் ’வொயிட்-காலர் தொழிலாளர்களை’ தொழிலாளர் ஆணையரின் அலுவலகத்தை நாட வைத்தது F.I.T.E. ஆங்காங்கே, பாதிக்கப்பட்ட ஊழியர்கள் நாடு முழுவதும் பணிநீக்கத்தை எதிர்த்து வெளிவரத் தொடங்கினர். ஹைதராபாத்தில் 2 ஊழியர்களுக்காகவும், மும்பையில் 9 ஊழியர்களுக்காகவும் அந்தந்த உயர்நீதிமன்றங்களில் வழக்கு பதிவு செய்துள்ளது F.I.T.E.. சிறப்பம்சமாக, ஹைதராபாத் உயர் நீதிமன்றம் ஐ.டி. ஊழியர்கள் தொழிற்தகராறு சட்டத்தின் கீழ் வருகிறார்களா என்பதை தெலங்கானா அரசு தெரிவிக்க வேண்டும் என்று உத்தரவிட்டிருக்கிறது! F.I.T.E. -இன் சட்டப் போராட்டத்தில் இது மிக முக்கியமான உத்தரவாகும்.
சட்டப்போராட்டம் மட்டுமல்ல, ஊழியர்கள் அமைப்பாகி போராடுவதே நமது உரிமைகளை வென்றெடுக்கவும், நீண்டகால நோக்கில் தொழிலாளர்களின் நலனைப் பாதுகாக்கவும் வழிவகுக்கும் என்பதை F.I.T.E.. உணர்ந்தே உள்ளது. அதை ஐ.டி. ஊழியர்கள் மத்தியில் கொண்டு செல்வோம். ஏற்கெனவே, சமூகத்தில் தொழிலாளர்களை அமைப்பாக்கி, அவர்களின் நலன்களுக்காகப் போராடி வரும் முற்போக்கு சக்திகளோடு ஒன்றிணைந்து, பன்னாட்டு முதலாளிகளின் இலாப வேட்டைக்கு எதிரான இந்தத் தொழிலாளர் போராட்டத்தில் F.I.T.E. தன்னை முழுமையாக ஈடுபடுத்திக் கொள்ளும்.
அத்துடன் ரொத்ஸ்சைல்ட் (ROTHSCHILD) கும்பலுக்கும் அவர்களது ஏகபோகக் கூட்டுகளுக்கும் இல்லாமையிலிருந் தே உருவாக்கிய கடனட்டைகளை, வங்கிகளுக்கு விஸ்தரித்து, ரொத்ஸ்சைல்ட் (ROTHSCHILD) கும்பலும் அவர்களது ஏகபோகக் கூட்டுகளும், வங்கிக்கடனட்டைக ள் மூலம் சாதாரண மக்களை பில்லியன் கணக்கில் கொள்ளையடிக்கின்றார்கள்.
வங்கிகளிடமிருந்து கோடிக்கணக்கில் கடன்களைப் பெற்றுத்தான் பன்னாட்டு ஆலைகள், மற்றும் வர்த்தக நிறுவனங்கள் இயங்க வேண்டிய கட்டாய சூழ்நிலை உருவாகிவிட்டதாக க் கூறிய விசுவானந்ததேவன் , எதுவுமேயில்லாமல ் வெறுமையிலிருந்த ு உருவாக்கம் பெற்ற வங்கிக்கடன்களைப ் பெற்றுக் கொண்ட பன்னாட்டு தொழில் நிறுவனங்களும், எதுவுமேயில்லாமல ் வெறுமையிலிருந்த ு உருவாக்கம் பெற்ற வங்கிக் கடனட்டைகளைப் பெற்றுக் கொண்ட தொழிலாளர்களும், நிரந்தரமாகக் கடன்காரர்களாக மாற்றப்படுவதோடு இவ்வங்கிக்கடன்ப ழுக்கள் மேலும் உயருமே அன்றி ஒருபோதும் முற்றாக திருப்பிச் செலுத்தப்பட இயலாது.
தொடர்ந்து துரத்தும் கடன் பழுவால் பன்னாட்டு தொழில் நிறுவனங்களும், தொழிலாளர்களும் ஒருவருக்கொருவர் எதிராகச் சண்டையிட்டுக் கொள்வார்களே தவிர, பன்னாட்டு தொழில் நிறுவனங்களும், தொழிலாளர்களும் ஒன்றுபட்டு எதுவுமேயில்லாமல ் வெறுமையிலிருந்த ு உருவாக்கம் பெற்ற வங்கிக்கடன்களைய ும் வங்கிக் கடனட்டைகளையும் உருவாக்கி தம்மைத் தொடர்ச்சியாகக் கொள்ளையடித்துக் கொண்டே இருக்கின்ற ரொத்ஸ்சைல்ட் (ROTHSCHILD) கும்பலுக்கும் அவர்களது ஏகபோகக் கூட்டுகளுக்கும் எதிராகப் போராடமாட்டார்கள ்.
உலகம் பூராக ரொத்ஸ்சைல்ட் (ROTHSCHILD) கும்பலினதும், ரொக்கபெல்லர் (ROCKEFELLER), வாபேர்க் (WARBURG) மற்றும் மோகன் (MORGAN) உள்ளிட்ட ரொத்ஸ்சைல்ட் கும்பலினது ஏகபோகக் கூட்டுகளினதும் "பணநாயகம்" அனைத்து நாடுகளிலும் ஜனநாயகத்தை அழித்தொழித்துவிடும்
அமெரிக்கா முதல் ஆபிரிக்கா வரை உலகளாவிய ரீதியில் மக்களனைவரும் அச்சுறுத்தல்கள் மூலமும், பயத்தினூடாகவும் , கட்டுப்படுத்தப் பட்டு, இலகுவில் ஆளப்படக் கூடியவர்களாக உருவாக்கப்படுகி ன்றார்கள். 99 சதவீதமான மக்களின் சிந்தனை, அன்றாட வேலைச் சுமையுடனும், அடுத்தநேர உணவுடனுமே மட்டுப்படுத்தப் படுகின்ற சூழ்நிலை உருவாக்கப்படுகி ன்றது
- நல்லையா தயாபரன்
இந்த மூன்று பெரும் வங்கி உரிமையாளர்களின் விருப்பத்திற்கு ஏற்ப, அடுத்த 3 ஆண்டுகளில் உதயமானதுதான் இன்றைக்கு ‘பெட் ரிசர்வ்’ என்று ஊடகங்களால் புகழ்ந்து தள்ளப்படுகிற அமெரிக்க மைய வங்கியான பெடரல் ரிசர்வ் வங்கி.அரசாங்கத் திற்கு சம்பந்தமே இல்லாத, முற்றிலும் தனியார் முதலாளிகளின் லாபத்திற்காக மட்டுமே இப்படி ஒரு வங்கியை உருவாக்குவதற்கு , அன்றைய தினம் அமெரிக்காவின் சட்டம் இடம் கொடுக்கவில்லை என்ற போதிலும், ஜனாதிபதி உட்ரோ வில்சன் நாடாளுமன்றத்தை நிர்ப்பந்தித்தா ர். பணக்காரர்களின் நாடாளுமன்றம் மிகப் பெரிய விவாதம் இல்லாமல், 1913ம் ஆண்டு கிறிஸ்துமஸ்க்கு இரண்டு நாள் முன்பு நள்ளிரவில் இதற்கு ஒப்புதல் அளித்தது.
அமெரிக்கர்களின் தலைவிதியை மட்டுமல்ல, பிற்காலத்தில் ஒட்டுமொத்த உலகின் நிதி கட்டமைப்பையும் தனது காலடியின் கீழ் கொண்டுவரப் போகும் பெடரல் ரிசர்வ் ஆக்ட் என்ற அந்த மசோதாவை, கிறிஸ்துமஸ் விடுமுறைக்கு செல்லும் அவசரத்தில் பெரும்பாலான நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் படித்து பார்க்காமலேயே கைதூக்கி நிறைவேற்றினார்க ள்.அமெரிக்க அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் விதிமுறைகளுக்கு முரணாக, அந்நாட்டின் நிதி கட்டமைப்பையும், புதிதாக ஒரு நாணயத்தை உருவாக்கும் பொறுப்பையும் தனியார்களுக்காக உருவாக்கப்பட்ட இந்த வங்கியிடம் அளித்தது அமெரிக்க நாடாளுமன்றம்.மு ற்றிலும் சட்டவிரோதமாக உதயமான பெடரல் ரிசர்வ், பிற்காலத்தில் அனைத்து சட்டங்களையும் தீர்மானிக்கின்ற சக்தி கொண்டதாக மாறியது.
‘நான் மிகவும் சோகமான மனிதனாக இருக்கிறேன். தெரிந்தே எனது நாட்டை நாசமாக்கிவிட்டே ன். ஒரு மாபெரும் தொழில்வள நாடான அமெரிக்கா முற்றிலும் வங்கிக் கடன் முறையால் கட்டுப்படுத்தப் படும் நாடாக மாறுவதற்கு காரணமாகிவிட்டேன ். ஒட்டுமொத்த நாட்டின் வளர்ச்சியும் இப்போது வெகுசில தனிநபர்களின் கைகளுக்கு சென்றுவிட்டது. இந்த உலகிலேயே ஒரு வங்கியால் கட்டுப்படுத்தப் படுகிற, சுதந்திரமான கருத்துக்களுடன் செயல்பட முடியாத, பெரும்பான்மை மக்களின் விருப்பத்திற்கு ஏற்ப உறுதிமொழிகள் அளிக்க முடியாத, முற்றிலும் சில ஆதிக்க மனிதர்களால் வழிநடத்தப்படுகி ற அரசாங்கமாக அமெரிக்க அரசாங்கம் மாறிவிட்டது...’ என்று பதவியிலிருந்து ஓய்வு பெற்ற பிறகு அதே உட்ரோவில்சன் எழுதினார்.
1860களில் அமெரிக்காவின் வங்கிக் கட்டமைப்பில் ஒரு மாற்றத்தை ஏற்படுத்திய ஜனாதிபதி ஆப்ரகாம் லிங்கன்.. அப்போதைய காலச் சூழ்நிலைக்கு ஏற்றவாறு, வங்கிகளை நாட்டின் நலனுக்காக மட்டுமே பயன்படுத்த வேண்டும் என்று அவர் கூறினார். வங்கி நடத்துபவர்களுக் கு வட்டி என்ற பெயரில் பெருவாரியான பணம் போவதை அவர் தடுத்து நிறுத்தினார். லிங்கன் படுகொலை செய்யப்பட்ட பிறகு நிலைமை மாறிவிட்டது. மக்கள் நடமாடும் வீதிகளிலிருந்த நிதி அதிகாரங்கள் முற்றிலும் பெருவங்கிகளின் உரிமையாளர்கள் குடி கொண்டிருக்கும் வால்ஸ்டிரீட் எனும் வீதிக்கு மாறியது.அங்கிரு ந்தே இன்றைக்கு உலகம் முழுவதும் வங்கிகளின் பொருளாதார யுத்தம் உலக நாடுகள் மீது ஏவப்பட்டிருக்கி றது. மனிதகுலத்தின் மீது நிதியுத்தம் கட்டவிழ்த்துவிட ப்படுகிறது. டாலர் எனும் பணத்தின் மூலம் உலகம் முழுவதும் சந்தையை கட்டுப்படுத்துக ிற பெடரல் ரிசர்வ் எனும் அமெரிக்காவின் மத்திய வங்கி, இங்கிருந்தே கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது.
2013 டிசம்பர் 23ம்தேதியன்று பெடரல் ரிசர்வ் தனது நூறாவது பிறந்தநாளை கொண்டாடியிருக்க ிறது. இந்த நூறு ஆண்டுகளில் உலகம் முழுவதும் நிதித் துறையில் மிகப் பெரும் போரை கட்டவிழ்த்துவிட ்டது பெடரல் ரிசர்வ். உலகப் பொருளாதாரங்களின ் லாபங்களையெல்லாம ் உறிஞ்சி எடுத்துக் கொண்டது; கோடிக்கணக்கான மக்களின் உழைப்பையெல்லாம் , விலைவாசியை உயர்த்தி சுரண்டிக் கொண்டது.இதைத்தா ன் நிதித்துறை தொடர்பான வரலாற்று அறிஞர் கரோல் குய்க்லி, தனது ‘துயரமும் நம்பிக்கையும்‘ என்ற நூலில் இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறார ்: ‘நிதி மூலதனத்தின் அடிப்படையில் இயங்குகிற இன்றைய வங்கிகள் தமது ஆதிக்கத்தை அனைத்துத் துறைகளிலும் பரப்பி வருகிறது;
உலகம் முழுவதும் உள்ள நிதிக் கட்டமைப்பை பெரு வங்கிகளின் உரிமையாளர்களின் கைகளுக்குள் கொண்டு வருவதற்காக ஒவ்வொரு நாட்டின் அரசியல் கட்டமைப்பையும் தகர்க்கவோ அல்லது தமக்குச் சாதகமாக மாற்றவோ முயற்சி நடக்கின்றது.
Marx's writing style was a calamity: full of sometimes puerile vehemence, Marx heaped scorn on his opponents, inaugurating the long Marxist tradition of mercilessly deriding anyone with incorrect opinions. Marx displayed particular contempt for the high-living, dandyish Ferdinand Lassalle, a fellow socialist also of Jewish origin. In a letter to Engels, Marx mocked Lassalle, who supposedly had African ancestry, as a repulsive “combination of Jewry and Germanism with the negroid basic substance”; “the pushiness of this lad is also nigger-like,” he added. In Marx’s pamphlets, mudslinging abounds: His opponents are generally idiots, traitors, and scoundrels, but these heavy-handed insults tend to make us doubt Marx himself, since he relies so much on vituperation instead of reasoned argument.
The purpose of Marx’s work was to sabotage the nascent socialist movement; he reframed all of the socialists who came before him as exponents of “utopian socialism” and his ideas as so-called “scientific socialism”, the theory of which the people must follow dogmatically as a secular religion, no matter how much it fails in practice. It should be noted that before Marx ever wrote a word the socialist movement already existed in Germany, France, Britain and elsewhere, each with their own national expressions and ideas of how to improve the situation of the working-class following the Industrial Revolution. In later times, after Marx and especially after Lenin used his work to create Bolshevism, his followers have tried to monopolise the phrase and insist unless you follow Marx’s theories, you cannot be a socialist. This is a clear fraud and usurpation.
Marx's best known work is the book Das Kapital, which fails to mention that money is printed out of thin air and keeps the name of his cousins, the Rothschilds, out of it, despite the fact that they were the richest and most powerful capitalist family in the whole world. Rothschild hired Marx to draft a social doctrine to invert moral order for centralizing their nation state’s wealth Into Rothschild controlled coffers. Marx saw free trade as positive because it undermines established nations and cultures.
The most pronounced and consistent aspect of Marx’s ideology was his extreme and radical hatred of Russia and everything to do with the culture of that nation. Marx and Engles regarded Russians and Slavs in general as subhuman (völkerabfall) barbarians. Marx used the newspaper Neue Rheinische Zeitung to try and incite a war against Russia. This Russophobia was also behind the strange alliance with Tory, David Urquhart, when he moved to London and Marx thus has the blood of the people who died in the Crimean War on his Jewish hands. Henry Hyndman, who spent many hours in Marx’s company in his Record of an Adventurous Life attributed this anti-Russian obsession to Marx’s Jewish ethnocentrism.
In 1863, President Abraham Lincoln discovered that the Tsar of Russia (by then, Alexander II) was also having problems with the Rothschilds; as he was refusing their continual attempts to set up a central bank in Russia. The Tsar then gave President Lincoln some unexpected help: he issued orders that if either England or France actively intervened in the American Civil War, and help the South, Russia would consider such action a declaration of war, and would take the side of President Lincoln. To show that he wasn't messing about, he sent part of his Pacific Fleet to port in San Francisco and another part to New York. Neither England nor France intervened in the American Civil War, but the Rothschilds would not forget about Russia.
But first let’s go to Germany a few years back to look at a key figure from the communist movement. It is well known that Marx was from a Jewish origin; he was the son of Herschel Mordechai (lawyer and socialist philosopher), who changed his name to Heinrich Marx. But what most people don’t know is that Karl Marx had family ties with the Rothschilds; through his great grandfather (Barent Cohen), who was also the paternal grandfather of Nathan Rothschild’s wife (Hannah Barent-Cohen). In 1845, Karl Marx moved to Brussels, where, with German philosopher, Friedrich Engels, who he met in Paris in 1844 (where they allegedly joined the Grand Orient Lodge, and together reorganized the Communist League. In 1848 Marx and Engels published the Communist Manifesto; commissioned by the Communist League; though it is also believed that most of the ideals contained in it were already circulating around secret societies since the times of Adam Weishaupt. Marx and Engels’ writings would later inspire the leaders of the Russian Revolution, like Leon Trotsky and Vladimir Ilyich Ulyanov (Lenin); both also from Jewish origins.
However, to understand how the Rothschild family was directly involved in the Russian Revolution, we first need go back again to 18th century Germany. In 1785, Mayer and his family moved to a larger house, at 148 Judengasse; a five story house known as "The Green Shield" which they shared with the Schiff family; a distinguished rabbinical family. In 1866, Jacob Schiff moved to New York. In 1867, he joined the Budge, Schiff & Company, and in 1875 he leaded the Kuhn, Loeb & Co (and married Solomon Loeb’s daughter). He then directed many important corporations, including: the National City Bank of New York, Equitable Life Assurance Society, Wells Fargo & Company, and the Union Pacific Railroad.
On December 07,1895, Lenin was arrested for plotting against Tsar Alexander III and was then imprisoned and later exiled to Eastern Siberia. At exile's end in 1900, Lenin travelled Russia, Munich, Prague, Vienna, Manchester and finally London; where he co-founded the newspaper Iskra ("Spark"). Leon Trotsky was also arrested in 1898 and also sent to exile to Siberia in 1900. In 1902, he escaped from exile and also moved to London, were he wrote for the Iskra newspaper; where he met Lenin. To cut a long story short, Trotsky travelled to New York, where in 1917 he got $20 million dollars from Jacob Schiff. Along with Schiff’s $20 million, he also received money from: Sir George Buchanan, the Warburgs, the Rockefellers, the partners of J.P. Morgan (with at least $1 million), Olaf Aschberg (of the Nye Bank of Stockholm, Sweden), the Rhine Westphalian Syndicate, a financier named Jovotovsky (whose daughter later married Leon Trotsky), William Boyce Thompson (a director of Chase National Bank who contributed $1 million), and Albert H. Wiggin (President of Chase National Bank). According to Jacob Schiff’s grandson, and as it is shown in a report on file with the State Department, Jacob Schiff (long time associate of the Rothschilds) not only financed the Communist Revolution in Russia, he also bankrolled the first five year plan for Stalin through his firm, Kuhn Loeb and Co. Schiff spent millions to overthrow the Tsar. He was sending money to Russia long after the true character of the Bolsheviks was known to the world. Schiff raised $10 million, supposedly for Jewish war relief in Russia, but later events revealed it to be a good business investment. Arsene de Goulevitch, an important White Russian General, wrote: "The main purveyors of funds for the revolution, however, were neither the crackpot Russian millionaires nor the armed bandits of Lenin. The 'real' money primarily came from certain British and American circles which for a long time past had lent their support to the Russian revolutionary cause. The important part played by the wealthy American banker Jacob Schiff in the events in Russia, though as yet only partially revealed, is no longer a secret.
RSS feed for comments to this post