கருவிலிருக்கும் வரை தான் அம்மா குழந்தைக்குச் சொந்தம். மேலும் இரண்டு ஆண்டுகள் இருவருக்கும் சொந்தம். பின்னர் பள்ளி எனப் பெயரில் உள்ள சிறைச்சாலையில் மனவளர்ச்சியில்ல ா நிலையில் கொடூரமாக வளர்க்கப்படுகின ்றனர்.தனக்குப் பொழுது போக வேண்டும் என்ற நிலையில் உள்ளவர்களின் எண்ணத்திற்காக ஆசிரியர் எனப் பெயர் தாங்கி அடிப்படை பண்புகளே இல்லாமல் குழந்தைகளை விலங்குகள் போல் நடத்துகின்றனர் என்பதே உண்மை. பெற்றோருக்கு அறிவிருந்தால் இந்நிலைக்குத் தம் குழந்தைகளைப் பணம் செலுத்தி விற்க மாட்டார்கள். பேணி வளர்க்க வேண்டிய பெற்றோர், முறையாக வளர்க்க வேண்டிய பெற்றோர் பெரும்பாலும் இன்றில்லை என்பதுவும் உண்மை. கூட்டுக் குடும்பம் இல்லை. உறவுகள் இல்லை. உணர்வுகள் மறத்தும் மறந்தும் குழந்தைகள் வளர்க்கப் படுகின்றனர்.ஆகவ ே பின்னொரு நாளில் அவர்கள் சொத்துரிமைக்கு மட்டும் பெற்றோரை நாடுகின்றனர்.தன ் வினை தனைச் சுடும் என்பதற்கேற்ப பெற்றோரை முதியோர் இல்லத்தில் விட்டு முறையாக வாழத் தெரியாமல் திசை மாறிப் போய் விடுகின்றனர். கனவுச் சிறை குழந்தைகள் களவாணிகளாகவும் கொலையாளிகளாகவும ் உருவாகவும் வாய்ப்பு உள்ளது.பணம் படுத்தும் பாடு ஒரு புறம்; மேலை நாட்டு மோகம் மறுபுறம்.

கையாகாலாகாத தமிழ் சமுதாயம் நமது. வேறு என்ன சொல்ல. பணம் கொழுத்த சாராய வியாபாரி, அரசியல் அங்கீகாரம் பெற்ற ப்ரத்தல்கள், குண்டி கொழுத்த சமுதாய சுரண்டிகள், கல்வி கொலை செயயும் கல்விதந்தைகள் என்னும் ஓனாய்கள் உள்ள வரை கல்வி இப்படித்தான் குழந்தைகள் என்றும் பாராமல் கல்வி கர்ப்பழிக்கப்பட ்டுக்கொண்டெ தான் இருக்கும். வாழ்க தமிழ் வாழ்க கல்வி. இப்படிக்கு கையாலாகத ஒரு ஆசிரியன்.