பூச்சூ டாமல் நகைபோ டாமல்
அழகாய் அழகாய் வருவாள் - பெண்
தாயாய் தாரமாய் மட்டும் அல்ல
தலைவி யாகவும் வருவாள்
புதுயுகப் பெண் - பூமியின் கண்
மதிமுக மாஒரு பெருமை?
மதியூ கம்அவள் உடமை!
(பூச்சூடாமல்)
ஏணையை மட்டுமா? வானையும் அசைப்பவள்
பூமயில் மட்டுமா? புயல்களைப் புசிப்பவள்!
வலியவள் - ஆனாள் - எளியவள்
பானையை மட்டுமா? செங்கோலும் பிடிப்பவள்
கண்ணீர் நதிகளை நீந்திக் கடப்பவள்
இனி இவள் - என்றும் - இனியவள்
"ஆண் பாதமே... சரணகதி...
எப்போதுமே... அவனே கதி..."
என்கின்ற சதிகொன்று செய்வாள் பெண் புதிதாய் விதி!
(பூச்சூடாமல்)
சிறுநடை பயின்றிடும் சிற்றிடை என்பதும்
பூச்சடை பின்னிய குயிற்பெடை என்பதும்
புகழ்மொழி - அல்ல - இகழ்மொழி
ரௌத்திரம் பழகிடும் சித்திரப் பெண்இவள்
சாத்திரக் குப்பைமேல் ஆத்திரம் கொள்பவள்!
இவள்வழி - புத்தம் - புதுவழி
மூங்கையர்க்கு... மொழியானவள்...
முடங்கள்கையில்... கழியானவள்...
தடுமாறும் ஆண்ஜாதி நடைபோட வழியானவள்!
(பூச்சூடாமல்)
வீட்டை மட்டுமா நாட்டையும் நடத்துவாள்
புகுந்தகம் ஒளிபெற புத்தகம் ஏந்துவாள்.
பெண்மணி -இந்த - கண்மணி
ஆளிலாக் காட்டிலோர் விளக்காய் நலிகிறாள்.
அகிலமே வியப்புறும் அறிவொளி ஆகுவாள்.
கதிர், மதி - இவள் - கண்ணொளி
கண்ணில்கரு... மைதீட்டினர்...
பெண் மீதும்பார்... கரி பூசினர்...
ஒளிக்கோல மாய்இனி வருவாள்பெண் என்னும் சுடர்!
(பூச்சூடாமல்)