1. லண்டன் தெரு ஒன்றில் ஒரு

தேவாலயம். 1904 இரவு தெருவிலிருந்து உள்ளடங்கியிருக்கும், மிகப் பெரியதொரு தேவாலயம். குதிரை வண்டி ஒன்று வெளியே நிற்கிறது.

Close shot தேவாலயக் கதவில் மாட்டப்பட்டிருக்கும் மரப் பலகையில் எழுதப்பட்டிருக்கும் வாசகங்கள். பசியாயிருந்தேன்,

Ishiguro01_bodyஎனக்கு போஜனங்கொடுத்தீர்கள்; தாகமாயிருந்தேன், என் தாகத்தைத் தீர்த்தீர்கள்; அந்நியனாயிருந்தேன், என்னைச் சேர்த்துக் கொண்டீர்கள்; மத்தேயு 25:35

2. தேவாலயத்தின் நிலவறை. இரவு

Point of view : லாந்தர் விளக்கைப் பிடித்துக்கொண்டு அந்த இருண்ட நிலவறையைச் சுற்றித் தேடும் பிரதான பாத்திரங்கள். லாந்தர் வெளிச்சம். கந்தல் உடைகளில் ஒருவர்மேல் ஒருவர் சாய்ந்துகொண்டு, எல்லாவித நிலைகளி லும் தூங்கிக்கொண்டி­ருக்கும் மனிதர் கள். கதம்பமாகக் குறட்டை ஒலிகள்.

3. தேவாலயம். இரவு

பிரசங்க மேடையிலிருந்து தெரியும் காட்சிகள். நிழல்கள். ஜன்னல்களின் வழியாகக் கீழே சரியும் நிலவொளியால் அங்கே காலியாக இருக்கும் சாய்மானத் திண்ணைகளைப் பார்க்கிறோம்.

கனத்த மூச்சிறைப்பு மட்டும் கேட்கிறது. முக்கிமுனகிக்கொண்டு வரும் இரு மனிதர்களின் ஒலிகள் குழப்பமாக கேட் கின்றன. மெதுவாகத் தெளிவாகிறது. அவர்களது வடிவங்கள் நிழலிலிருந்து வெளிப்பட்டு பக்கவாட்டு நடைவழி யாக நம்மை நோக்கி மெதுவாக வரு கின்றன. கனமான எதையோ அவர்கள் தூக்கி வருகிறார்கள்.

சதித்தொனியில் கிசுகிசுக்கப்படுவதை மறுபடியும் கேட்கிறோம்; வார்த்தைகள் ஓரளவே புரிகின்றன.

முதல் கிசுகிசுப்பு: ஒருவேளை அங்கே தானா? (கனமான மூச்சிறைப்பு) அந்தக் கதவு

இரண்டாம் கிசுகிசுப்பு: ஆமாம் ஆமாம் (கனத்த மூச்சிரைப்பு) ஆடையறை வழியாக எடுத்துப்போய் விடலாம்.

முதல் கிகிகிசுப்பு: இன்னும் கொஞ்ச தூரம். நீ சொன்னதைப் போல ஆடையறை.

4.ஆடையறை, பின்னறைக்கான கடைவாயில்

ஜன்னல்வழியாக வரும் நிலவெளிச்சத்தில் அந்த ஆடையறை சிறிய காலியான அறை என்பது தெரிகிறது. தற்சமயம் பின் னறைக்குச் செல்லும் கடைவாயிலில்தான் நமது ஆர்வம். இந்தக் கடைவாயிலுக்குக் கதவுகள் இல்லை. இருட்டாக, வேறொரு உலகிற்கு இட்டுச் செல்வதைப்போல ஒரு தீக்குறியை ஏற்படுத்துகிறது.

இடையில் கிசுகிசுப்புகள் தொடர்கின்றன.

முதல் கிசுகிசுப்பு: ஆமாம், நீ சொல்வது சரிதான். முதலில் இதை வெட்டித் துண்டாக்கிவிடலாம்.

இரண்டாம் கிசுகிசுப்பு: ஆமாமாம். (கனமான மூச்சிறைப்பு) ஆடையறைக்குள் கொண்டு சென்றுவிடலாம்.

முதல் கிசுகிசுப்பு: இன்னும் கொஞ்சம். நீ சொன்ன மாதிரி ஆடையறை.

5. தேவாலயம். இரவு:

Long shot தேவாலயம். நாம் மெதுவாக நெருங்குகிறோம். தூரத்தில் குதிரையின் குளம்பொலிகள்.

6.ஆடையறை. பின்னறையின் கடைவாயில்

அந்தக் கரிய கடைவாயிலை நோக்கி இன்னமும் சென்றுகொண் டிருக்கிறார்கள். கிசுகிசுப்புகள் தொடர்கின்றன.

முதல் கிசுகிசுப்பு: ஆமாமாம். இதே வழிதான் நினைக்கிறேன்.

இரண்டாம் கிசுகிசுப்பு: இங்கே திரும்ப வேண்டுமா?

முதல் கிசுகிசுப்பு: ஆமாம், இதே வழியாகத்தான்.

இப்போது கடைவாயில்வரை வந்துவிட்டோம், ஆனால் வாயிலூடாகக் கும்மிருட்டுதான் புலப்படுகிறது. பின் மெதுவாக நாம் கீழே இறங்குகிறோம். ஆடையறையின் தரையில் மெல்லிய கோடாக ரத்தம் நம்மை நோக்கி இருட்டிலிருந்து வருகிறது.

  1. 7.விமான நிலைய ஓடுதளம். பகல். 1985

ஜெட் விமானம் இறங்கிக் கொண்டிருக்கிறது.

  1. 8.விமான நிலைய கார் நிறுத்துமிடத்தின் மேற்தளம். பகல்.

கார்ட்டர் மேற்தளத்தின் ஓரத்தில் நின்றுகொண்டு விமானம் இறங்குவதைக் கவனிக்கிறான்.

கார்ட்டர், 25 வயது மதிக்கத்தக்க, ஒல்லியான, நேர்த்தியான வாகன ஓட்டி சீருடையில் கருப்புக் கண்ணாடியும், முகத்தின் மேல்பாதிவரை சரிந்திருக்கிற தொப்பியும் அணிந்திருக்கும் இளைஞன். தொப்பி மறைத்தாலும் அந்த முகத்தின் உணர்ச்சி யற்ற பாவம் அவனுக்கு ஒருவித கொலைகாரத்தனத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

தனது கைக்கடிகாரத்தைப் பார்த்துவிட்டு ஓடுதளத்தை நோக்கித் திரும்பி நடக்கிறான். அவன் எதிர்பார்த்திருந்த விமானம் அது வாகத்தான் இருக்க வேண்டும். வேண்டுமென்றே நிதானமாக நடக்கிறாற்போல் அலட்டலில்லாமல் நடந்து காட்சிக்கு வெளியே செல்கிறான்.

  1. 9.வாகனப்பாதை. பகல்.

ரோல்ஸ் ராய்ஸ் சென்றுகொண்டிருக்கிறது.

10. கார்

கார்ட்டர் ஓட்டிக் கொண்டிருக்கிறான். இன்னமும் கறுப்புக் கண்ணாடிதான் அணிந்திருக்கிறான். படம் முழுக்கவே அதுபோல் தான் இருக்கப்போகிறான்.

மான்லி கிங்ஸ்டன் பின்னிருக்கையில் தன் மடியில் இருக்கும் எதிலேயோ கவனமாக இருக்கிறார். மான்லி ஐம்பதுகளில் இருப்பவர். பருமனான, பிரிட்டிஷ் மேற்தட்டு மனிதர்களுக்கான தோற்றம். முகத்தில் ஆணவமும், சலிப்பும் ஸ்திரமாகப் பதிந்திருக்கிறது.

இந்தப் பெரிய மனிதத் தோற்றத்திலும் ஒருவித அயோக்கியத் தனமும், திருட்டுத்தனமும் எப்படியோ கலந்திருக்கிறது.

Close up : மான்லியின் கையில் தேவாலயத்தின் புகைப்படம். முன்பே நாம் பார்த்திருக்கும் தேவாலயம்தான். மான்லியின் மடி யிலிருக்கும் கைப்பெட்டியிலிருந்து இந்தப் படத்தை எடுத்திருக் கிறார்.

மான்லியின் முகம் Close up:

புகைப்படத்தில் இருக்கிற விபரங்களை நுணுக்கமாக ஆராய்கிற பாவம்.

Close up : திறந்திருக்கும் கைப்பெட்டிக்குள் மற்ற ஆவணங்களுடன் படத்தை வைக்கிறார். வேறு எதையோ தேட வந்து இப்படத்தை எடுத்ததைப் போலத் தெரிகிறது. பெட்டிக்குள் இருப்பவற்றை ஆராய்கிறார். தேவாலயத்தின் இரண்டு வரை படங்கள் நமக்குத் தெரிகின்றன. வளையத்தில் மாட்டிய மூன்று சாவிகள், அவற்றில் அடையாள அட்டைகள் மாட்டப்பட்டுள்ளன. ஒன்றில் "ஆடையறை' என்றிருக்கிறது. மான்லி அவற்றை ஒதுக்கிவிட்டு தொடர்ந்து தேடுகிறார். கார்ட்டர் மௌனமாக வண்டியை செலுத்திக்கொண்டிருக்க, மான்லி கைப்பெட்டியில் கவனமாக இருக்கிறார்.

வரப்போகும் உரையாடலில் கார்ட்டரின் குரலில் விரோதமும், ஏளனமும் மெலிதாகத் தெரிகிறது. மான்லிக்கு, அவை உறைக்காத அளவிற்கு யோசனை. கார்ட்டருக்கு லண்டனின் தொழிலாள வர்க்கத்தின் பேச்சு வழக்கு.

கார்ட்டர்: பிரேஸிலில் நல்ல சீதோஷ்ணமா சார்?

மான்லி: (பெட்டியிலிருந்து தலை நிமிராமல்) பராகுவே.

கார்ட்டர்: என்ன சார்?

மான்லி: பராகுவே. பராகுவேயிலிருந்து வருகிறேன்.

கார்ட்டர்: மன்னிக்க வேண்டும், சார். மேடம் நீங்கள் பிரேஸிலில் இருப்பதாகச் சொன்னார்கள்.

மான்லி: இருந்தேன். அந்த இடம் எனக்கு அலுத்துவிட்டது.

மான்லி தான் தேடிக்கொண்டிருந்ததைக் கண்டுபிடித்துவிட்டார். ஒரு விலாச அட்டை. முன்னால் குனிந்து கார்ட்டரிடம் அதை நீட்டுகிறார்.

மான்லி: வீட்டிற்குப் போகுமுன் இந்த விலாசத்திற்குப் போய்விட்டுச் செல்ல வேண்டும். கார்ஸன்.

கார்ட்டர் தலையைத் திருப்பாமல் வாங்கிக் கொள்கிறான். அதைப் பார்த்துவிட்டு டாஷ் பேர்டின்மேல் வைக்கிறான்.

மான்லி இருக்கையில் பின்நகர்ந்து சௌகரியமாகச் சாய்ந்து கொண்டு ஜன்னலுக்கு வெளியே வெறிக்கிறார். இன்னமும் முகத்தில் பலத்த யோசனை.

கார்ட்டர்: கார்ட்டர், சார்.

மான்லி: என்ன?

கார்ட்டர்: பெயர் கார்ட்டர், சார்.

மான்லி: (பொறுமையின்றி சன்னலுக்குத் தலையைத் திருப்பிக் கொண்டு) ஓ, சரி, சரி.

கார்ட்டர் முகத்திற்கு வருகிறோம். அந்தக் கருப்புக் கண்ணா டிக்குப் பின்னால் நிகழும் மாற்றங்களை ஊகிக்க முடிவதில்லை.

11. லண்டன்

லண்டனுக்குள் ரோல்ஸ் செல்லும் வரிசையான காட்சிகள்.

12. டாக்டர் கிராஸ்வெனர் வீடு. பகல்

.ரோல்ஸ் மிகப் பகட்டானதொரு வீட்டின்முன் நிற்கிறது. மான்லி வெளியே வந்து விலாச அட்டையைச் சரிபார்க்கிறார். காரை நோக்கி அலட்சியமாகக் கையசைத்துவிட்டு வீட்டினுள் செல்கிறார்.

13. டாக்டர் கிராஸ்வெனரின் முகப்பறை

வீட்டிற்குள்ளிலிருந்து அடங்கின பேச்சுக்குரல்கள் வந்து கொண்டிருக்கின்றன. அழைப்புமணி அடிக்கிறது.

காட்சிக்குள் வாட்கின்ஸ் வருகிறான். பின்தோற்றம். முகம் தெளிவாகத் தெரிவதில்லை. கதவைத் திறக்கிறான். வாசலில் மான்லி.

வாட்கின்ஸ்: (திரும்பி: மலர்ச்சியுடன்) குட் ஆஃப்டர்நூன் சார்.

மான்லி: ம், என் பெயர் மான்லி கிங்ஸ்டன். டாக்டர் கிராஸ்வெனர் என்னை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்.

வாட்கின்ஸ்: வாருங்கள் திரு. கிங்ஸ்டன். (மான்லியின் பார்வையைக் கவனித்து)ஓ, நாங்கள் ஒரு சிறிய வரவேற்பு நடத்திக் கொண்டிருக்கிறோம். எடுவார்டோ பெரஸ் லண்டன் வந்திருக்கிறார். தனது புதிய உணவு வகைகளை அறிமுகப் படுத்த விரும்பினார்.

மான்லி: (கவனம் கலைந்து) அப்படியா?

மான்லி உள் அறையையே உற்றுப்பார்த்துக் கொண்டிருக் கிறார். அவரை அழைத்துச் செல்ல வேண்டிய வாட்கின்ஸ், பிரபலஸ்தர் ஒருவரின் அண்மையில் தான் இருப்பதைப் பரவசத்துடன் ரசித்துக்கொண்டு அவரையே புளகாங்கிதமாகப் பார்த்துக் கொண்டு நிற்கிறான். மான்லி வீட்டின் உள்ளே செல்ல யத்தனிக்கிறார்.

மான்லி: டாக்டர் கிராஸ்வெனர் இப்போது....?

வாட்கின்ஸ்: (திடீரெனச் சுயநினைவிற்கு வந்தவனாக) ஆ, ஆமாம். முதலில் நீங்கள் அருந்துவதற்குத் தருகிறேன், திரு. கிங்ஸ்டன். பிறகு நான் சென்று அவரைப் பார்க்கிறேன்.

14.டாக்டர் கிராஸ்வெனரின் இல்லம். வரவேற்பறை :

அழகான, விசாலமான அறை. இருபது பேர்களுக்கு மேல் விருந்தினர்கள் பங்கெடுக்கும் அளவிற்கு விசாலம். நடுத்தர வயதிலிருந்து முதியவர்கள் வரை இருந்த அவ்விருந்தினர்கள், சம்பிரதாயமான உடைகளில் பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர்கள் அல்லது இசை விமரிசகர்கள் மாதிரி தோற்றமளிக்கின்றனர். ஆண்கள் அதிகம்பேர் காணப்படுகிறார்கள். மூன்று நான்கு பேர்கள் கொண்ட குழுக்களாக நின்றுகொண்டு ஒயின் அருந்திக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

வாட்கின்ஸ், மான்லியை ஒயின் அடுக்கப்பட்டிருக்கும் இடம் நோக்கி அழைத்துச் செல்கிறான். மான்லியும், வாட்கின்சும் தங் களைக் கடக்கையில் இரண்டுபேர் பேசுவதை நிறுத்திவிடுகின் றனர். மான்லியைத் திருட்டுத்தனமாகத் திரும்பிப் பார்க்கின்ற னர். மேலும் கீழும் அவரை உன்னிப்பாகக் கவனிக்கும் அவர்கள் முகங்கள் மாறுகின்றன. லேசான அருவருப்பு அவர்களிடம் தெரிகிறது. அந்தப் பொதுவான உரையாடல்களுக்கு மத்தியில் இந்தக் குரல் மட்டும் அடங்கித் தனியாகக் கிசுகிசுக்கப் படுவது கேட்கிறது.

ஆண்குரல் 1 : மொத்தமாகப் பார்க்கும்போது உங்களுடன் நானும் உடன்படுகிறேன். நீங்கள் சொல்வது வாஸ்தவம். அந்தத் தலைமுறை மொத்தத்திற்கும் மையநோக்கம் புரதம் சம்மந்தப்பட்டதாகவே இருந்தது. (குரலைத் தாழ்த்தி) இங்கே பார், அது மான்லி கிங்ஸ்டன் தானே? அதோ, அங்கே...

15. வரவேற்பரை. ஒரு மூலை

வாட்கின்சும் மான்லியும் ஒயினுடன் ஒரு மேசையை அடை கின்றனர். வாட்கின்ஸ் மான்லிக்கு ஒரு கண்ணாடிக் கோப்பையை நீட்டுகிறான்.

வாட்கின்ஸ்: நான் போய் டாக்டர் கிராஸ்வெனரைப் பார்த்து வருகிறேன். கொஞ்சநேரத்தில் வந்துவிடுகிறேன் திரு கிங்ஸ்டன்.

காட்சியைவிட்டு வாட்கின்ஸ் மறைகிறான். மான்லி தீவிரமான யோசனையில் இருக்கும் பாவத்துடன் திரும்பி மேசையில் அமர்கிறார். காமிராவிற்கும், அறையின் மற்ற பகுதிக்கும் முதுகைத் திருப்பி அமர்ந்திருக்கிறார்.

இதற்கிடையில் அந்த அறையின் பொதுவான சலசலப்பிற்கு மத்தியில் இந்தக் குரல் பிரிந்து கேட்கிறது.

ஆண்குரல் 2 : அதெல்லாம் இல்லை, அதெல்லாம் இல்லை; என்னைத் தவறாகப் புரிந்துகொள்ளாதீர்கள். டி மாண்டேரின் கைவண்ணம் எனக்கு எப்போதுமே பிடிக்கும். நுண்ணிய ரசனை கொண்டவர் அவர்... ஆனால் இந்த ஆள் நடந்துகொள்வதைப் பார்த்தால் ஏதோ இசைவில்லாமல் தெரிகிறதல்லவா?

இதுவரை நாம் பார்க்காத இரு விருந்தினர்கள் மான்லியை நெருங்குகின்றனர். நரைத்த தலையுடன் உள்ள கனவான் பெயர் ப்ரொட்டெர்ஸ்டன். கூட இருக்கும் ஜப்பானியன் பெயர் டகேடா. அவர்கள் முதலில் தமது கோப்பைகளை நிரப்பிக் கொள்ள வந்தார்களா அல்லது மான்லியைப் பார்க்கவா என்பது தெளிவாகத் தெரிவதில்லை.

மான்லி முதுகைத் திருப்பிக்கொண்டு அமர்ந்திருக்கிறார். ப்ரொட்டெர்ஸ்டன் அவர் கவனத்தை ஈர்க்க முயல்கிறான். இதற் கிடையில் டகேடா மான்லியை ஏதோ ஒரு அருங்காட்சியகப் பொருளைப் பார்க்கிற மாதிரி பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறான்.

பெண்குரல்: டி மாண்டேர் தனது சிறந்த படைப்புகளையெல்லாம் அறுபதுகளின் மத்தியிலேயே செய்து முடித்து விட்டார் என்றே எனக்குத் தோன்றுகிறது. நீங்கள் சொல் வதை நானும் ஒப்புக்கொள்கிறேன்... (பொது சலசலப்பில் குரல் தேய்கிறது)

ப்ரொட்டெர்ஸ்டன்: (இறுதியில் நேரடியாகவே கேட்டுவிடுகிற முடிவோடு) மன்னிக்கவும், திரு.மான்லி கிங்ஸ்டன் தானே

மான்லி திரும்பி சிந்தனைகளிலிருந்து கலைகிறார். தனது ஒயினை அவர் தொட்டேயிருக்கவில்லை. ப்ரொட்டெர்ஸ்டன் மென்மையாகப் புன்னகைக்கிறான். டகேடா இன்னமும் அவரையே முறைத்துக்கொண்டிருக்கிறான்.

மான்லி: அ? ஆமாம்.

ப்ரொட்டெர்ஸ்டன்: இது உண்மையிலேயே சந்தோஷமளிக் கிறது. என் பெயர் ப்ரொட்டெர்ஸ்டன்.

ப்ரொட்டெர்ஸ்டன் தனது பெயரை அடையாளம் கண்டுகொள் வார் என எதிர்பார்க்கிறான்.

மான்லி: (அடையாளம் கண்டுகொண்டதற்கான அறிகுறியின்றி) ஓ, அப்படியா?

ப்ரொட்டெர்ஸ்டன்: (ஒரு சிறிய சிரிப்புடன்) சொல்லப் போனால் உங்களைப் பற்றி எனது Gourmet Academica வின் வேனிற்பருவ இதழில் கட்டுரை ஒன்று வெளியிட்டிருக்கிறேன். நீங்கள் அதைப் பார்த்திருக்கக் கூடுமென்று நினைத்தேன்.

மான்லி: (ஆர்வமேயில்லாமல்) நான் பார்க்கவில்லை.

மான்லி இப்போது டகேடா தன்னை உற்றுப்பார்த்துக் கொண்டிருப்பதைக் கவனிக்கிறார். அவனை எரிச்சலோடு பார்க்கிறார்.

ப்ரொட்டெர்ஸ்டன்: ஓ இது திரு. டகேடா.

டகேடா: (கனமான உச்சரிப்புடன்) பெரிய கௌரவம் (தனது கையை நீட்டாமல் இன்னமும் அவரை முறைத்துக் கொண்டே) பெரிய கௌரவம், மான்லி கிங்ஸ்டன், மாபெரும் கௌரவம் உங்களைச் சந்தித்தது.

ப்ரொட்டெர்ஸ்டன்: உங்களிடம் இதைக் குறிப்பிட்டாக வேண்டும், திரு. கிங்ஸ்டன். எனது கட்டுரை உங்கள் ம்... அணுகுமுறையை முழுதாக ஆதரித்தே இருந்தது, சிலகால மாகவே உங்களைப் பார்த்து வியந்து வந்திருக்கிறேன். ஏதோ, என்னாலான சிறிய வழியில் உங்கள் ஆதரவாளர்களுக்கு உதவுகிற மாதிரி நானும் குரல் கொடுத்தேன்.

மான்லி வாட்கின்ஸை அறையைச் சுற்றிலும் பார்த்துத் தேடுகிறார்.

மான்லி: நன்றி. கிடைத்தால் படித்துப் பார்க்கிறேன்.

2005_the_white_countess_001டகேடா இப்போது தனது தாய்மொழியில் படுவேகமாகப் பேசுகிறான். மான்லியைச் சுட்டிக்காட்டி ப்ரொட்டெர்ஸ்டனி டம் பலமாகக் கையை, தலையை ஆட்டிப் பேசிக்கொண்டி ருக்க, ப்ரொட்டெர்ஸ்டன் மௌனமாகத் தலையை மட்டும் அசைத்துக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறான். மான்லி காமிராவைத் தாண்டி இருக்கும் எதையோ கவனித்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

ப்ரொட்டெர்ஸ்டன்: திரு டகேடா நீங்கள் லண்டனுக்கு என்ன காரணத்திற்காக வந்திருக்கிறீர்களென்று கேட்கிறார். லண்ட னில் பிரத்யேகமாக ஏதாவது திட்டம் வைத்திருக்கிறீர்களா எனக் கேட்கிறார்.

ப்ரொட்டர்ஸ்டன் அவரது பதிலை அறிவதில் ஆர்வமாக இருக் கிறான் என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. ஆனால் அறையின் அந்தப் பக்கத்திலிருந்து மான்லிக்குச் சைகை கிடைக்கிறது. கோப் பையை மேசையில் வைத்துவிட்டு உடனே எழுந்துசெல்கிறார். கடைசி கணத்தில் ப்ரொட்டெர்ஸ்டனும் டகேடாவும் நினை விற்கு வர,

மான்லி: , மன்னியுங்கள். பார்த்ததில் சந்தோஷம்.

16. வரவேற்பரை:

மான்லி விருந்தினர்களூடாக நடந்து வாட்கின்ஸை நோக்கிச் செல்கிறார். அவன் இரட்டைக் கதவருகில் ஆர்வத்துடன் புன்ன கைத்துக் கொண்டு கையைப் பவ்யமாக நீட்டி அவரை உள்ளே விடுகிறான்.

17. டாக்டர் கிராஸ்வெனரின் வீடு, ஹால்.

மான்லி, வாட்கின்ஸ் திறந்த கதவுகளைத்தாண்டி உள்ளே நுழைந்து மாடிப்படிகளை நோக்கி நடக்கிறார்.

18. டாக்டர் கிராஸ்வெனரின் தனியறை. முன்மாலை.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர் இருட்டறைகளில் பணியாற்ற விழை கிறவர். இன்னும் இருட்டத் துவங்காவிட்டாலும் ஜன்னல் மறைப்புகள் இறக்கிவிடப்பட்டுள்ளன. பிரகாசமான மேஜை விளக்கிலிருந்து வெளிச்சம் சிக்கனமாக டாக்டரை மட்டும் சூழ்ந்திருக்கிறது.

இந்த அறை நோயாளிகளைப் பார்வையிடுவதற்கும், டாக்ட ரின் தனிப்பட்ட பணிகளுக்குமாக ஒதுக்கப்பட்டது. பார்வை யாளர் நாற்காலி டாக்டரை நோக்கி அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. மேசைக்குப் பின்னாலிருக்கும் புத்தக அலமாரியில் உள்ள புத்தகங்கள் உணவு சம்மந்தப்பட்டதாக இருக்கின்றன. சமையல் புத்தகங்களல்ல. ஆழமான, தீவிரமான ஆய்வு நூல்கள்: பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பழங்குடியாளர்களின் உணவு முறைச் சடங்குகள், புரதமும் கலாச்சாரமும், மாமிச பட்சிணியின் பரிணாமம்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர், ஐம்பத்தைந்து வயதிற்கு அழகாகவே இருக்கிறார். தன்னம்பிக்கை தெரியும் தோற்றம். இருந்தும் அவரிடம் ஏதோவோர் ஒழுக்கங்கெட்டத் தன்மை இருக்கிறது. தனிப்பட்ட முறையில் சிகிச்சை நடத்திக்கொண்டு, நிழலான காரியங்களைச் செய்கிற, வசதிபடைத்த மருத்துவராக அவர் இருக்கக்கூடும்.

மான்லி: டாக்டர், உங்கள் கடிதத்தில் நான் கேட்டிருந்த வற்றில் ஒன்றைப் பெறுவதில் சிரமம் இருப்பதாக எழுதியிருந்தீர்கள்...

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: (குறுக்கே வெட்டி) இல்லை, இல்லை. அது ஒரு சின்ன பிரச்சினை. நீங்கள் கேட்ட அத்தனையும் வைத்திருக்கிறேன்.

மான்லி: ஆ.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: ஒன்று சொல்லட்டுமா திரு கிங்ஸ்டன், உங்களுக்கு உதவியாக இருப்பது பெரும் கௌரவம் எனக்கு.

மான்லி: ம்ம்ம்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: (சிறியதொரு சிரிப்புடன்) மன்னிக்கவும், நீங்கள் பொறுமையற்றிருப்பதாகத் தோன்றுகிறது.

மேசையின் இழுப்பறையை அவர் திறக்கிறார். எதையும் எடுப்ப தற்குமுன் மான்லியைக் குறும்பாக ஒரு பார்வை பார்க்கிறார்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: (தொடர்ந்து) உங்களைப் பார்க்க ஒரு வேட்டைக்காரரைப் போல் இருக்கிறது, திரு கிங்ஸ்டன். ஒரு பெரிய இரையை அடைந்துவிட்டதைப் போல...

அவர் சிரித்துக்கொண்டே ஒரு சிறிய கைப்பெட்டியை எடுத்து மேசைமேல் வைத்து மூடியைத் திறந்து மான்லியின் பக்கம் திரும்புகிறார்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: (தொடர்ந்து) நீங்கள் கேட்ட அனைத் தும் இருக்கிறது.

மான்லி: ஆ. மான்லி ஆர்வத்துடன் முன்னால் குனிந்து பார்க்கிறார்.

Over the Shoulder : கைப்பெட்டியில் ஒழுங்காக அடுக்கப்பட்ட காகிதங்களும், ஆவணங்களும், எல்லாவற்றுக்கும் மேலே காட்சி 1ல் நாம் பார்த்த தேவாலயத்தின் பெரிய புகைப்படம் ஒன்றும் இருக்கிறது. ஒரு சிறிய உலோகப் பெட்டியும் இருக்கிறது.

மான்லி மேசை விளக்கைச் சரியாகத் திருப்பிக்கொண்டு பெட்டியில் இருப்பவற்றைச் சோதிக்கிறார். டாக்டர் கிராஸ்வெனர் பின்னால் சாய்ந்துகொண்டு புன்னகைக்கிறார்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: இன்றைய இரவின் சாகசம் மட்டும் வெற்றிகரமாக முடிந்தால், உங்களது தரத்திற்கேகூட அது ஒரு மிகப்பெரிய சாதனையாகத்தான் இருக்குமில்லையா திரு கிங்ஸ்டன்? தலையாய சாதனை என்று அதைக் கூறலாமா?

மான்லி: (பெட்டியில் கவனமாக) சொல்லலாம், சொல்லலாம்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர் மான்லியைச் சில கணங்களுக்குக் கவனித்துவிட்டுப் புன்னகைக்கிறார்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: உங்கள் செயல்பாடுகள் ரொம்ப நாட்களாகவே என்னைக் கவர்ந்து வந்திருக்கின்றன, திரு கிங்ஸ்டன்.

அமைதி. மான்லி அவற்றில் மூழ்கியிருக்கிறார். பதில் அளிப்பதில்லை.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: சராசரி ஐரோப்பியன் எவனுக்கும் குமட்டல் எடுக்கக்கூடிய பலவித உணவுகளையும் ரசித்து நான் சுவைத்திருக்கிறேன். ஆனால் திரு கிங்ஸ்டன், உங்களுடைய துணிச்சலை ஒப்பிட்டுப் பார்க்கையில் உங்களுக்கு அருகில் கூட என்னால் நெருங்க முடியாது.

மான்லி: (சிரத்தையின்றி) ம்ம்ம்ம்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர் மான்லியைச் சில கணங்களுக்கு மௌன மாகக் கவனித்துக்கொண்டு புன்னகைக்கிறார்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: உங்களுக்குத் தெரியுமா திரு கிங்ஸ்டன், உங்கள் பெருமையைக் குலைக்கிற ஆசாமிகளை நான் பொருட்படுத்துவதேயில்லை.

Close up: திறந்திருக்கும் கைப்பெட்டி, டாக்டர் கிராஸ்வெனர் பேசிக்கொண்டிருக்க, மான்லியின் கைகள் பெட்டியில் இருப்பவற்றைப் பிரித்து அடுக்கிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கிறோம்.

மான்லியின் கைகள் அந்த உலோகப் பெட்டியை எடுக்கின்றன. அதன் உள்ளே சுத்திகரிக்கப்பட்ட நிலையில் சோதனைக் குழாய் களும், பொட்டலங்களும், குட்டிகுட்டியாகச் சில டப்பாக்களும் இருக்கின்றன. இதற்கு நடுவே டாக்டர் கிராஸ்வெனர் சுய லயிப்புடன் உரையாற்றிக்கொண்டிருக்கிறார்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: (தொடர்ந்து) பாருங்கள், நான் எப் போதுமே உங்கள் செயல்பாட்டில் ஒரு பெருந்தன்மையைக் கவனித்து வந்திருக்கிறேன். பெருந்தன்மைதான் அடிப்படை யான உணவு, ஆதிகாலத்தில் மனிதன் பழக்கமில்லாக் காட்டு வெளிக்குள் சென்று இரையைத் தேட வேண்டியிருந்தது. எவ்வௌற்றை உண்ண வேண்டுமென்றெல்லாம் எந்த நெறி களும் அப்போது அவனைக் கட்டிப் போட்டிருக்கவில்லை. கையில் கிடைக்கும் எதையும் அவன் சாப்பிட்டு வந்தான். சுவையைத் தேடிச் செல்வதில் நீங்கள், திரு கிங்ஸ்டன்தான், நமது மகத்தான முன்னோர்களின் உண்மையான நவீன வாரிசு. மற்றபடி நாங்களெல்லாம் அந்த ஆதிகால மனிதனின் பெண் துணைகளைப் போல, குகைகளில் அவன் எதைக்கொண்டு வருவானென்றும், அதை எப்படிச் சமைப்பதென்றும் கவலைப்பட்டுக் கொண்டு உட்கார்ந்திருப்பவர்கள் மாதிரி...

கைப்பெட்டியின் மூடியை மான்லி மூடித்தாழிடுகிற சப்தத்தில் டாக்டர் கிராஸ்வெனர் தடைபடுகிறார்.

மான்லி: நான் உங்களுக்குக் கடமைப்பட்டிருக்கிறேன், டாக்டர் கிராஸ்வெனர்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: அப்படியெல்லாம் இல்லை. உங்களுக்கு உதவியதில் எனக்குத்தான் மகிழ்ச்சி.

மான்லி கைப்பெட்டியுடன் வருகிறார். கதவை நோக்கி நடக்கிறார்.

மான்லி: நான் கிளம்புகிறேன். டாக்டர் கிராஸ்வெனர் மான்லியை வழியனுப்ப எழுந்திருக்கிகிறார்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: திரு கிங்ஸ்டன், இன்னும் சற்றுநேரம் இருந்து சென்யோர் பெரஸ்ஸின் அற்புதமான புதிய உணவு வகைகளைச் சுவைத்துவிட்டுச் செல்லலாமே! இன்னும் இருபது நிமிடங்களில் பரிமாறி விடுவார்.

மான்லி: (ஏளனத்துடன் இகழ்ச்சியாக) அப்படியா, வேண்டாம். நன்றி.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: சென்யோர் பெரஸ்ஸின் படைப்பு களில் உங்களுக்குப் பரிச்சயமுண்டா?

மான்லி: (தலையை ஆட்டிக் கொண்டு; இத்தகைய சமாச்சாரங்களிலிருந்து எப்போதோ தான் கடந்து வந்துவிட்ட பாவத்தில்) ம்ம்ம்.

டாக்டர் கிராஸ்வெனர்: ஆச்சரியமான திறமை. தனிப்பட்ட முறையில் நான் நினைப்பது என்னவென்றால், அழகுணர்ச் சிக்காக அவர் சேர்க்கும் சில விஷயங்கள்தான் அவரது படைப்புகளைச் சிறிது பாதிக்கிறது என நினைக்கிறேன். மொத்தத்தில் ஆச்சரியப்படத்தக்கதொரு திறமை. அவரது சொந்த நாடான மத்திய அமெரிக்காவில் அவரை ஒரு புரட்சிக்காரர் போலவே மதிக்கிறார்கள். நிச்சயமாகவே நீங்கள் தங்கி சுவைக்கப் போவதில்லையா? (மான்லி இதற்குப் பதிலளிக்குமுன் டாக்டர் சிரிக்கிறார்) ஆனால் உங்களுக்கு வேறு திட்டங்கள் இருக்கிறதல்லவா?

மான்லி: ஆம்.

19. கார். பகல்

நின்றுகொண்டிருக்கும் ரோல்ஸின் முன்னிருக்கையில் கார்ட்டர், ஹாம்பர்கர் ஒன்றைச் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருக்கிறான். மெது வாக, வேண்டுமென்றே நிதானமாக, ஏதோ ஆழ்ந்த திட்டத்தை உக்கிரமாக யோசித்துக்கொண்டே மெல்வதைப்போல. வெளியில் அவன் பார்த்த எதுவோ அவன் அசை போடுவதை நிறுத்துகிறது. மிச்ச பர்கரைக் கவனமாக மீண்டும் மடித்துச் சுற்றி அட்டைப்பெட்டியில் வைக்கிறான்.

20. டாக்டர் கிராஸ்வெனரின் இல்லம். பகல்

ரோல்ஸ் நாம் கடைசியாகப் பார்த்த அதே இடத்தில் இருக்கிறது. கார்ட்டர் கவனித்து, மான்லி அந்த வீட்டிலிருந்து கையில் ஒரு பெட்டியுடன் வெளியில் வருவதை என்று தெரிகிறது. கார்ட்டர் காரிலிருந்து வெளிப்பட்டு மான்லிக்காகக் கதவைத் திறக் கிறான். மான்லி உள்ளே செல்கிறார். ரோல்ஸ் கிளம்புகிறது.

21. படுக்கையறை. பகல்

மான்லி இரட்டைப் படுக்கையின் ஓரத்தில் சப்பாரி ஜாக்கெட் அணிந்து அமர்ந்திருக்கிறார். அவரது பெல்ட்டிலிருந்து சமை யலறை உபகரணங்கள் போல் தோற்றமளிக்கும் வினோதமான வஸ்துகள் மாட்டப்பட்டிருக்கின்றன. படுக்கையிலிருக்கும் எதையோ, தன் மனைவி வின்னிக்கு முதுகைத் திருப்பியபடி ஆராய்ந்துகொண்டிருக்கிறார். தரைவிரிப்பில் முட்டி போட்டுக் கொண்டு அவள் மான்லியின் பெல்ட்டில் ஒரு சிறிய வாணலியை மாட்டிக் கொண்டிருக்கிறாள்.

வின்னிக்கு நாற்பத்தியேழு வயது. சிறிய உருவம். வீட்டி லேயே அடைந்து கிடப்பவள். கணவன் பல நாட்களாக வராதிருக்கும் போது கள்ள உறவு ஏற்படுத்திக்கொள்கிற ரகமில்லை. வரப் போகும் காட்சியில் தெரியும். அவளது பயபக்திக்குக் காரணம் மான்லியின் மீது அச்சமல்ல; மரியாதை. அவளது படுக்கையறை சுத்தமாக, சௌகரியமாக, பழமைத்தனமாக இருக்கும். ஆனால் தற்போது படுக்கை மேலெல்லாம் அறுவைசிகிச்சைக்கு மாதிரி பல்வேறு "கருவிகள்' அவற்றைப் பார்த்தால் சமையலறைப் பாத்திரங்கள் மாதிரி தெரியவில்லை பரப்பப்பட்டிருக்கின்றன. அவை எடுத்து வைக்கப்படும் பெரியதொரு சூட்கேஸ் திறந்து, அதில் ஒரு சிறிய கேம்ப் ஸ்டவ் ஒன்றும், வினோதமான பெரிய வலை (பட்டாம்பூச்சி பிடிப்பதைப்போல) ஒன்றும் இருக்கின்றன. தரையில் தற்போது இதை நாம் காணத் தேவையில்லையென்றாலும் ஒரு பெரிய காலி கூடாரப்பை இருக்கிறது.

வரப்போகும் உரையாடல் முழுவதிலும், மான்லி இந்தக் கருவிகளிலேயே கவனமாக இருக்கிறார், எதுவும் விட்டுவிடக் கூடாது என்றும், அவை வேலை செய்கிறதா என்றும் அதீதக் கவனத் தோடு.

வின்லி அந்த வாணலியை மாட்டி முடித்துவிட்டாள். இப்போது மான்லியின் முதுகில் தவா ஒன்றை மாட்டுகிறாள். அவள் வேலைகளை அவர் மதிக்கிறாற்போலத் தெரியவில்லை. அங்கு மிங்கும் நகர்ந்து கொண்டேயிருக்கிறார். எரிச்சலூட்டும் இந்த அவமதிப்பு வரும் உரையாடல்களிலும் தொடர்ந்தாலும் வின்னியைப் பொறுத்தவரை கிஞ்சித்தும் புண்பட்டாற்போல் தெரியவில்லை.

வின்னி: ஐஸ்லாந்திற்குச் சென்றது பயனுள்ளதாக இருந்ததா?

மான்லி: ம்ம்ம்? ஓ... நான் அங்கே போகவில்லை. இப்போ தெல்லாம் அங்கே சுவாரஸ்யமாக எதுவுமில்லை.

வின்னி: அடப்பாவமே! திரு நட்ஸனுக்கு மிகவும் ஏமாற்ற மாகப் போய்விட்டிருக்கும்.

மான்லி: நட்ஸன்? ஆமாமாம்.

சொல்லிக்கொண்டே மான்லி, வின்னியை நோக்கித் திரும்புகிறார். அவள் தவாவை மாட்டுவது தடைபடுகிறது.

வின்னி: (சங்கடமான புன்னகையுடன்) நீங்கள் ஐஸ்லாந்தில் இருப்பதாகத்தான் கடைசிதடவை எழுதியிருந்தீர்கள். திரு. நட்ஸனைப் பற்றியும், அவர் வைத்திருக்கும் சுவாரஸ்யமான அடுப்பைப் பற்றியும் கூறியிருந்தீர்கள்.

மான்லி: (மீண்டும் சிந்தனைவயப்பட்டு) ம்ம்ம்.

வின்னி: (அன்பாக) இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னால், 1984ல்.

மான்லி: ம்ம்ம்.

மான்லி பல்வேறு கருவிகளையும் நன்றாக ஒருமுறை பார்த்து விட்டு அவரது கூடாரப்பையில் இடுகிறார். இதற்கிடையில் மான்லியின் முதுகில் அந்த தவாவை மாட்ட இன்னமும் வின்னி முயன்று கொண்டிருக்கிறாள்.

மான்லி: நான் நினைக்கிறேன் (தவாவை மாட்டுவதை மீண்டும் கெடுக்கிறமாதிரி அவர் திரும்புகிறார்) இன்றிரவு நான் எங்கே போகிறேன் என்று உனக்கு ஆர்வமாக இருக்கிறது, இல்லையா?

வின்னி: (சிரிக்கிறாள்) துருவித் துருவி உங்களைக் கேட்பது தான் உங்களுக்குப் பிடிக்காதே.

மான்லி: (பையைக் கட்டுவதில் மீண்டும் முனைந்து போகிறார்) ம்ம்ம்.

வின்னி இறுதியாகத் தவாவை மாட்டி முடிக்கிறாள்.

வின்னி: அப்பாடா!

Another angle :  மான்லி எழுந்து அறையில் வேறெதையாவது விட்டுவைத்துவிட்டோமா எனக் கவனிக்கிறார். முழுதும் நிரம்பிவிட்டிருக்கும் கூடாரப்பையை எடுத்துக் கொள்கிறார்.

When_We_Were_Orphansமான்லி: (இறுதியாக அறையை ஒருமுறை நோட்டம் விட்டு) ஹ்ம்ம். எல்லாம் இருக்கிறதில்லையா?

வின்னியும் அறையை அக்கறையுடன் கவனிக்கிறாள். மான்லி திரும்பி வெளியேறுகிறார்.

22. மான்லியின் மாளிகை முகப்பு

கார்ட்டர் ரோல்ஸின் மீது சாய்ந்துகொண்டு, ஹாம்பர்கரை முன்பு நாம் பார்த்ததைப் போலவே நிதானமாக மென்று சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கிறான். பார்வை கிங்ஸ்டன் மாளிகை முகப்பிலேயே பதிந்திருக்கிறது.

Point of view :  கார்ட்டர், கிங்ஸ்டன் மாளிகையின் பகட்டான முகப்பு வளைவின் முன்னால் அப்படியும் இப்படியுமாக நிதான மாக நடை பழகுகிறான். கார்ட்டரின் முழுத்தோற்றம்: அந்த முகப்பு வளைவின் அடையாளங்களை அசைபோடுகிறாற் போல மெதுவாக பர்கரை மென்றுகொண்டு நடக்கிறான். வழக்கம்போல எந்த உணர்ச்சியையும் காட்டாத இறுகிய முகம்.

23. ஹால்

மான்லி தனது கோட்டை அணிந்துகொள்கிறார். முதுகிலும், இடுப்பிலும் மாட்டிக்கொண்டிருக்கும் பொருட்களால் அணிந்து கொள்வதில் சிரமம் ஏற்படுகிறது. கதவை அவர் நெருங்குகை யில் வின்னியும் ஹாலுக்கு வருகிறாள். அவருக்குப் பின்னால் வின்னி வேகமாகத் தொடர, கதவு அறைந்து சாத்தப்படுகிறது. வின்னியின் மேல் காமிரா நிலைக்கிறது. உணர்ச்சியற்ற பாவத்தில் முகம்.

24. மான்லியின் மாளிகை முகப்பு

மான்லி நடையைக் கடந்து ரோல்ஸை நோக்கி வருகிறார். கார் நாம் முன்பு பார்த்த அதே இடத்தில் நின்றுகொண்டிருக்கிறது. அவர் அந்தக் கூடாரப்பையையும் தூக்கிக்கொண்டு, இன்னமும் தனது கோட்டைச் சரியாக அமைத்துக்கொள்வதில் சிரமப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார். கார்ட்டர், மான்லிக்காகக் கதவைத் திறக்கிறான்.

25. ஒரு தெரு. வெஸ்ட் எண்டின் வடக்குப்பகுதி.

சாலையில் ரோல்ஸ் ராய்ஸ் போய்க்கொண்டிருந்தது.

26. கார்

கார்ட்டர் ஓட்டிக்கொண்டிருக்கிறான். மான்லி பின் இருக்கையில் அமர்ந்துகொண்டு, ஆழ்ந்த சிந்தனையுடன் வெளியே பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்.

27. தென்அமெரிக்காவில் ஒரு வீட்டின் முன்னறை. இரவு.

Close up: ரோஸ்ஸி.

28. கார். பகல்:

On Manley: ஆழ்ந்த சிந்தனையில்

மான்லி: உனக்குத் தெரியுமா கார்ஸன், இந்த முயற்சியில் ஒன்பது வருடங்களாக ஈடுபட்டிருக்கிறேன்.

On Center

கார்ட்டர்: கார்ட்டர் ஸார். (Pause) பெயர் கார்ட்டர் ஸார்.

On Manley: இன்னமும் சிந்தனை வசத்திலேயே இருக்கிறார். கார்ட்டர் சொன்னது காதில் விழுந்த அடையாளமே இல்லை. மான்லியின் முகத்தை காமிரா நெருங்குகிறது கார் ஒரு சுரங்கப் பாதையில் நுழைகிறது.

29. தென்அமெரிக்காவில் ஒரு வீட்டின் முன்னறை. இரவு.

Close up:  ரோஸ்ஸி.

மான்லி: Voice Over  ம்ம்ம். இதற்குமுன் மூன்றுமுறை முயன்று தோற்றிருக்கிறேன். ஆனால் இம்முறை அனைத் தையும் துப்புரவாகக் கவனித்து செய்திருக்கிறேன்.

30. கார்

Close shot :  மான்லி இன்னும் சிந்தனையில் மூழ்கியிருக்கிறார்.

மான்லி: சோதிப்பதும் தவறுவதும். தோல்விகளைப் பொருட்படுத்தாது தொடர்ந்து முயல்வது, கார்ஸன். அது இறுதியில் வெற்றி பெற்றே தீரும்.

On Center: எதையும் பிரதிபலிப்பதில்லை.

மான்லி: ஒன்பது வருடங்கள்...

31. தென்அமெரிக்காவில் ஓர் அறை. இரவு.

மான்லி: ரோஸ்ஸியைப் பார்த்து ஒன்பது வருடங்கள்.

பின்னணி இசை துவங்குகிறது. நான்கு ஆடவர்களும் இரண்டு அழகான பெண்களும் அந்த அறையில் இருக்கின்றனர்.

வரும் காட்சிகளில் பின்னணி இசை கூடிக்கொண்டே செல்கிறது. காட்சிகள் மௌனமாக நகர்கின்றன. இசையைத் தவிர வேறெ தும் கேட்பதில்லை.

கதவு சங்கிலியால் கட்டப்பட்டுத் தாழ்ப்பாள் போடப்பட்டிருக் கிறது. இதன்மேல்தான் அந்த ஆண்களின் கவனம் இருக்கிறது. இந்தக் கதவு தட்டப்பட்டிருக்க வேண்டும். நாற்பது வயதுள்ள ஒரு வேலையாள் காட்சியில் வந்து பார்வைத் துளை வழியாக வந்திருப்பவரைப் பார்க்கிறான். பின் சங்கிலியை அவிழ்த்து, தாழ்ப்பாளை நீக்கி, கதவைத் திறந்து ரோஸ்ஸியை உள்ளே அனுமதித்து, பின் உடனே கதவை அடைக்கிறான். ரோஸ்ஸி, எழுபது வயது மதிக்கத்தக்க, தலைநரைத்த மனிதர். வெள்ளை உடை அணிந்திருக்கிறார். விஞ்ஞானியாக அவர் இருக்கக் கூடும். அமைதியும், வியப்புமாக அந்த அறையை நோட்டமிடுகிறார்.

Point of view :  ரோஸ்ஸி. அறையைப் பார்த்தால் சூதாட்ட அல்லது விபச்சார விடுதியின் பின் அறையைப்போல தோற்றமளிக்கிறது. பணமும், தரங்கெட்ட நடத்தையும் புழங்கும் தன்மை அங்கே எப்படியோ கலந்திருக்கிறது. ஐந்து ஆண்கள் அந்த அறையில் சுற்றி அமர்ந்திருக்கின்றனர். நால்வருக்கு 45லிருந்து அதற்கும் கொஞ்சம் மேற்பட்ட வயதிருக்கலாம். லத்தீன் இனத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களைப் போலத் தோற்ற மளித்தாலும், தற்போது தங்களது பதற்றத்தைத் தளர்த்திக் கொள்ள உக்கிரமாகப் புகைபிடித்துக்கொண்டிருக்கின்றனர். காமிராவை நோக்கி கள்ளத்தனமாக பார்த்துக்கொண்டிருக்கின்ற னர். அவர்களிடம் காணப்படும் குற்றவுணர்ச்சி, அந்த இடத்தின் போதைப்பொருள் அல்லது செக்ஸ் தொடர்பால் இருக்கலாம்.

ரோஸ்ஸியின் பார்வை ஐந்தாவது மனிதர் மேல் நிலைக்கிறது. அது மான்லி. எரிச்சலோடு உட்கார்ந்துகொண்டு தொப்பியால் விசிறிக்கொண்டிருக்கிறது.

ஒரு மின்விசிறி இழுப்பறைகள் கொண்ட மேசையின்மேல் சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறது.

மிகப்பெரியதொரு மாமிசத்துண்டு: ஒரு பெரிய தட்டில் கொண்டுவரப்பட்டு விருந்தினர்களுக்கெதிரே ஒரு தாழ்வான மேசையில் வைக்கப்படுகிறது. எதனுடைய மாமிசம் என்பதை அறியமுடியவில்லை.

லத்தீனியன்: ஒரு கத்தோலிக்கப் பையன் முதன்முதலாக ஒரு பெண்ணை நிர்வாணமாகப் பார்ப்பதைப் போல, அதிர்ச்சி யோடும், வியப்போடும், பயத்தோடும், சங்கடத்தோடும் அம்மாமிசத்தைப் பார்க்கிறான்.

மேசையைச் சுற்றியிருக்கும் இதர முகங்கள்: இம்முகங்களில் பதற்றத்தையும், கிளர்ச்சியையும் மறைக்க முயன்று இயலாமல் தவிப்பது தெரிகிறது. ஒருவரையொருவர் பார்த்துப் பயத்துடன் சிரித்துக்கொள்கின்றனர். மான்லி இவற்றிற்கு மாறாக, எந்தச் சங்கடமும் இன்றி இயல்பாகச் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருக்கிறார். ரோஸ்ஸியை நிமிர்ந்து பார்க்கிறார். ரோஸ்ஸி இதெல்லாம் அனுபவப்பட்ட கிழம். சலிப்புற்ற பாவனையில் அமர்ந்திருக்கிறார்.

மாமிசம்: துண்டுகளாக்கப்பட்டிருக்கிறது. மெத்தென்று, இளம் சிவப்பில், ரத்தக் கறையுடன்...

மாமிசத்தை உண்ணும் முகங்கள். மென்றுகொண்டு, அதன் ருசியைச் சகித்துக்கொண்டு ரசிக்க முயலும் அந்த முகங்களில் குற்றவுணர்ச்சி, சந்தோஷம், பதற்றம்.

மான்லி அலட்டிக்கொள்ளாமல் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருக்கிறார். ரோஸ்ஸியை அவர் நிமிர்ந்து பார்க்க, அவர் "இதெல்லாம் என்ன பெரிய விஷயம்' என்கிற பதில் பார்வையை அளிக்கிறார்.

32. முன் அறை. இரவு

பின்னணி இசை தேய்கிறது. பூச்சிகளின், பறவைகளின் சப்தங்களும் கூடவே தேய்கின்றன.

மான்லி சன்னலுக்கு வெளியே சுருட்டு ஒன்றைப் புகைத்தவாறு பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறார். சிடுசிடுப்புடன் காணப்படுகிறார். ரோஸ்ஸி அவருக்குப் பின்னால் நின்றுகொண்டு புகைத்துக் கொண்டிருக்கிறார். மான்லியிடம் ஏதோ சொல்ல முயன்று கொண்டிருக்கிறார். அடுத்த அறையின் கதவு பாதி திறந்திருக்க அதன் வழியாக மாமிசத்தை உண்ட பதற்றத்தைத் தணிக்கும் விதமாக சந்தோஷக் கூச்சல்கள் கேட்டுக்கொண்டிருக்கின்றன. வரப்போகும் உரையாடல் முழுக்கவும் இந்தச் சிரிப்பும், குதூகலச் சத்தங்களும் கேட்டுக்கொண்டேயிருக்கின்றன. பேச்சில் குறுக்கிடாத அளவில் இரைச்சல்.

ரோஸ்ஸி: (இத்தாலிய உச்சரிப்புடன்) தப்பு செய்துவிட்டதைப் போல் காணப்படுகிறீர்கள் திரு கிங்ஸ்டன். (ஆதரவாகப் புன்னகைக்கிறார்) தயவுசெய்து உங்களைக் குறைத்து மதிப் பிட்டு விட்டதாக எண்ணாதீர்கள். பெரிய சாதனையாளர் நீங்கள். என்னை உங்கள் குருவாக நீங்கள் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுமென நான் விழைவது மனப்பூர்வமாகத்தான். (குரலைத் தாழ்த்தி) இதோ பாருங்கள் திரு கிங்ஸ்டன், எனக்கு வயதாகிவிட்டது. இதயமும் பழுதுபட்டிருக்கிறது. வெகுகாலம் நான் இருக்கப்போவதில்லை.

மான்லி ரோஸ்ஸியின் பக்கம் திரும்புகிறார். சிரத்தையோ பரிவையோ காட்டாமல் மௌனமாகக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்.

ரோஸ்ஸி: என்மேல் பரிதாபப்பட வேண்டாம் திரு கிங்ஸ்டன். ரொம்ப நாட்கள் வாழ்வதற்கு எனக்கு ஆசையில்லை. செய்ய வேண்டிய அனைத்தையும் செய்தாகிவிட்டது. உலகில் இருக்கும் அத்தனை விஷயங்களையும் சுவைத்தாகிவிட்டது. (நிறுத்துகிறார். பின் அர்த்த புஷ்டியுடன்) ஏன், ஒருமுறை இந்த உலகத்தையே சேர்ந்திராத ஒன்றையும் கூட.

ரோஸ்ஸி இறுமாப்புடன் புன்னகைக்கிறார். மான்லியின் ஆர்வம் தூண்டப்படுகிறது. சுருட்டை வாயிலிருந்து எடுத்துவிட்டு ரோஸ்ஸியின் பக்கம் திரும்புகிறார்.

மான்லி: இந்த உலகத்தைச் சேர்ந்திராததா?

ரோஸ்ஸி: இதோ பாருங்கள் திரு கிங்ஸ்டன், நான்தான் உங்களது உண்மையான தகப்பன். நீங்கள்தான் எனது உண்மை யான மைந்தன். எனது தன்னிகரற்ற சாதனைக்கு வாரிசாக நீங்கள் இருப்பதை நான் விரும்புவேன். அதனால்தான் இதை உங்களுக்குச் சொல்கிறேன். ஆம், இந்த உலகத்தைச் சேர்ந்திராத ஒன்றை நான் சுவைத்திருக்கிறேன். நான் ஒரு பிசாசைக் சாப்பிட்டிருக்கிறேன்.

மான்லி அதிர்கிறார். இந்தச் செய்தி அவரை ஒரே நேரத்தில் கவர்ந்ததாகவும், அவமானப்படுத்திவிட்டதாகவும் தெரிகிறது. தயக்கத்துடன் கேட்கிறார்.

மான்லி: அது அது, எப்படி இருந்தது?

ரோஸ்ஸி: (வெற்றிக்களிப்புடன் சிரிக்கிறார்) இந்த உலகத்தில் எத்தனை பேருக்கு நீங்கள் இந்தக் கேள்வியைக் கேட்கிற பாக்கியம் கிடைத்திருக்கும், திரு. கிங்ஸ்டன்?

மான்லி அடங்கிப்போகிறார். அவமானத்துடன் திரும்பி வெளியேறுகிறார்.

மான்லி: சரி, சரி. ரோஸ்ஸி: (சட்டென்று தீவிரமாகி) திரு கிங்ஸ்டன், .... தயவு செய்து மன்னியுங்கள்.

ரோஸ்ஸி மான்லியை அழைத்து வருகிறார். மான்லி தயங்குகிறார்.

ரோஸ்ஸி: இல்லாததற்கெல்லாம் அலட்டிக்கொள்ளாதீர்கள். உங்களுக்கு உதவவே விரும்புகிறேன். எனது உண்மையான வாரிசல்லவா நீங்கள்...! மான்லி திரும்ப வந்து ஜன்னலுக்கு வெளியே மீண்டும் வெறிக்கிறார். வாயில் சுருட்டைப் பொருத்திக்கொண்டு ரோஸ்ஸியைப் பார்ப்பதைத் தவிர்க்கிறார். ரோஸ்ஸியும் வெளியே பார்க்கிறார். சுருட்டை ஆழமாக இழுத்துக்கொள்கிறார். ரோஸ்ஸி: ஒரு பிசாசைப் பிடித்து சாப்பிடுவதென்பது சுலபமான காரியமல்ல. அதற்காகப் பல வருடங்கள் ஆராய்ச்சி செய்திருக்கிறேன் திரு கிங்ஸ்டன், அவற்றையெல்லாம் உங்களுக்கு உங்களுக்கு மட்டும்... கற்றுத்தர விரும்புகிறேன். பதிலாக உங்களிடமிருந்து நான் எதிர்பார்ப்பது ஒன்றேயொன்றுதான். வரும் காலங்களில் என்னை உங்களது குருவாக அங்கீகரித்து அறிவிக்க வேண்டும். உங்களுக்கு இந்த விஷயத்தில் ஆர்வம் உள்ளதா இல்லையா?

ரோஸ்ஸியின் கண்களில் நம்பிக்கையின் பளிச்சிடல் தெரிகிறது. மான்லியை மாட்டவைத்துவிட்டார்.

ரோஸ்ஸி: நல்லது. என் அறைக்கு நாளை வாருங்கள். இதைப் பற்றி விரிவாக அலசலாம். (புன்னகையுடன் ரோஸ்ஸி திரும்பு கிறார். பின் நின்று) நீங்கள் கேட்டதற்கு .... அந்தச் சுவை அபாரம்! (கைகளால் சைகை காட்டிக்கொண்டு) உலகத்திலுள்ள எதுவும் அதற்கு ஈடாகாது.

33. மத்திய லண்டன். இரவு.

ரோல்ஸ்ராய்ஸ் போய்க்கொண்டிருக்கிறது. பின்னணி இசை முடிகிறது.

34. கார். இரவு

On Manley : இப்போது துடிப்புடன் இருக்கிறார். முன்னால் தலையை நீட்டிப்பார்க்கிறார்.

மான்லி: அங்கேதான் கார்ஸன். மெதுவாகப்போ.

35. தேவாலயத்திற்கு வெளியே ஒரு தெரு. இரவு.

Point of view : காரில் இருக்கும் மான்லி. அழுக்கான, குப்பைகள் சிதறியிருக்கும் தெரு. புராதன வீடுகள். சுவரொட்டிகளும், கண்டமேனிக்கு வாசகங்களும் பரவியிருக்கும் சுவர்கள். முன்னால் நாம் 1904இல் (காட்சி 1இல்) பார்த்த தேவாலயம். அதற்கு வெளியே சுற்றிவரும் மதில் சுவரை ஒட்டி வரிசையாக ஆட்கள் நின்றுகொண்டிருக்கிறார்கள்.

Reverse angle :  வந்துகொண்டிருக்கும் கார் ஜன்னல்களினூடாக மான்லி, கார் வேகம் குறைந்து ஊர்கிறது. மான்லி உன்னிப்பாக வெளியே பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

Point of view காரில் இருக்கும் மான்லி. நாம் தேவாலயத்தின் வாயிலைக் கடக்கிறோம். கதவில் மரப்பலகை பளபளக்கிறது. காட்சி 1ல் நாம் பார்த்த மரப்பலகை அல்ல இது. வடிவமும், மொழியும் நவீனமாக மாற்றப்பட்டிருக்கின்றன.

நான் பசியாய் இருந்தேன்,

நீங்கள் உணவு கொடுத்தீர்கள்;

தாகமாய் இருந்தேன்,

என் தாகத்தைத் தணித்தீர்கள்;

அன்னியனாக இருந்தேன்,

என்னை ஏற்றுக் கொண்டீர்கள்.

மத்தேயு 25:35

36. கார். இரவு.

சன்னல் வழியாக மான்லி உன்னிப்பாகப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

37. தேவாலயத்திற்கு வெளியேயுள்ள ஒரு தெரு. இரவு

Point of view :: காரிலிருக்கும் மான்லி, வீடற்ற நடைபாதை வாசிகள் இருபது பேர்கள் இருக்கலாம் வரிசையாக நின்றுகொண்டிருப்பதை நாம் கடந்து செல்கிறோம். சிலர் சுவரில் சாய்ந்து கொண்டும், தரையில் குந்திக் கொண்டும், நடைபாதையில் அமர்ந்து கொண்டுமிருக்கின்றனர்.

வெறும் ஆண்கள் மட்டும்தான் இருக்கின்றனர், தேவாலயத்தில் ஆண்கள் மட்டுமே அனுமதி என்பதால். மற்றபடி கதம்பமான மனிதர்கள் பல இனத்திலும், எல்லா வயதிலும், ஒரு சிலர் மட்டுமே அசல் நாடோடிகளாகத் தெரிகின்றனர். மற்றவர்கள் பெரும்பாலும் மதிப்பான வாழ்க்கையை நடத்தும் முயற்சியில் தோல்வியுற்றவர்களாகவே தெரிகின்றனர். இருபது வயதிற் குட்பட்டோர் பலர் தென்படுகின்றனர். சலிப்படைந்த, களைத்த முகங்கள். கடந்து செல்லும் ரோல்ஸை ஆச்சரியமோ, ஆர்வமோ இன்றிக் கவனிக்கின்றனர்.

மான்லி: இன்னும் கொஞ்சதூரம் ஓட்டு, கார்ஸன். அந்த மூலைவரை போகலாம்.

Close shot : எந்த உணர்ச்சியையும் வெளிப்படுத்தாத கார்ட்டரின் முகம்.

Another angle:  அந்த மனித வரிசையைக் கடக்கும் ரோல்ஸ்.

38. ஒரு முட்டுச்சந்து. இரவு.

குப்பைக்கூளங்கள் மண்டியிருக்கின்றன. காட்சிக்குள் கார் நுழைந்து முட்டுச்சந்தின் முடிவில் நிற்கிறது.

மான்லிக்காகக் கதவைத் திறந்துவிட கார்ட்டர் வெளியே வருகிறான். அதற்குள் மான்லியே கதவைத் திறந்துகொண்டு வந்துவிடுகிறார்.

மான்லி தன்னுடைய பெரிய கோட்டுடனும், கூடாரப்பையைத் தூக்கிக் கொண்டும் தடுமாறி நடக்கிறார்.

மான்லி: நாளைக் காலை ஐந்து மணிக்கு இங்கே இரு, கார்ஸன், சரியா?

மான்லி திரும்பி, பையை தோளின்மேல் ஏற்றிக்கொண்டு, அந்த மூலையை நோக்கி நடக்கிறார். கார்ஸனைத் திரும்பிப் பார்க்காமல் கையை மட்டும் உயர்த்தி விடைபெறுகிறார்.

On Carter: எப்போதும்போல உணர்ச்சிற்ற முகம்.

39. தேவாலயத்திற்கு வெளியேயுள்ள தெரு. இரவு.

அந்த ஆட்கள் வரிசையை நோக்கி மான்லி தீர்மானத்துடன் நடந்து செல்கிறார்.

Another angle on a section of the queue: மான்லி காட்சிக்குள் வருகிறார். வரிசையில் நின்றுகொண்டிருப்பவர்களைச் சற்றும் பொருட்படுத்தாமல் கடந்து செல்கிறார். காட்சியைவிட்டு அவர் வெளியேறியதும், வரிசையில் இருப்பவர்களை மட்டும் காட்சி வைத்திருக்கிறது. அவர்கள் மான்லியைச் சுவாரஸ்ய மின்றி கவனிக்கின்றனர். அவர்களுக்கு ஆர்வமூட்டுகிறாற் போல் அவர் இல்லை.

A few further angles on men in the queue: அவர்களிடையே அதிகம் பேச்சு காணப்படவில்லை. புதிய தோழமைகளை ஏற்படுத்திக் கொள்ளும் திராணி அவர்களிடம் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. பலரும் களைத்து நாளெல்லாம் இலக்கின்றி நடந்து திரிந்ததால் நோயுற்றுக் காணப்படுகின்றனர். இத்தகைய மந்தமான வரிசை யில் நின்றுகொண்டிருப்பவர்களிடம் இருக்கும் சுய கவனம் மட்டும் அவர்களிடம் காணப்படுகிறது.

40. தேவாலய வாசலின் முன் பகுதி.

வரிசையின் முன்னால் நின்றிருக்கும் இரண்டு மூன்று பேர் வாசற்கதவில் சாய்ந்துகொண்டு நின்றிருப்பது காட்சியில் வருகிறது.

மான்லி காட்சிக்குள் வருகிறார். பூட்டியிருக்கும் கதவைத் திறக்க முயல்கிறார். அதைத் தள்ளுகிறார்.

வரிசையில் நிற்பவன்: இங்கே க்யூ வரிசை இருக்கிறது, நண்பரே.

மான்லி: (திரும்பி) என்னது?

வரிசையில் நிற்பவன்: க்யூ. (வரிசையை நோக்கி தலையாட்டிக் காண்பிக்கிறான்).

மான்லி வரிசையைப் பார்க்கிறார்; பின் பூட்டிய கதவைப் பார்க்கிறார். எரிச்சலுறுவது தெரிகிறது.

மான்லி: ம்ம்ம். வெறுப்புடன் வரிசையின் கடைசியை நோக்கிச் செல்கிறார். காட்சியை விட்டு விலகுகிறார்.

41. தேவாலயத்திற்கு வெளியிலிருக்கும் தெரு.

இரவு. மான்லி அந்த வரிசையின் முடிவை நோக்கி நடந்து செல்கிறார். வரிசையில் இருப்பவர்களைக் கவனிக்காமல் செல்கிறார்.

42. நடைபாதை

வரிசையின் கடைசியில் இருக்கும் டேவிட் நடைபாதையில் அமர்ந்துகொண்டு தேவாலயச் சுவரில் சாய்ந்து கொண்டிருக்கிறான்.

டேவிட்டிற்கு முப்பது வயதிருக்கலாம். கார்டுராய் ஜாக்கெட் டும், சட்டையும் அணிந்து, பார்க்க ஓரளவு நாகரிகமாகவே தெரிகிறான். பொருந்தாத கால்சராயில் அங்கங்கே கிழித்து விடப்பட்டிருக்கிறது. மற்றவர்கள் போலவே இவனும் சலிப்பாக, களைப்பாகத் தெரிகிறான். அந்த அகௌரவமான, அசௌகரியமான சூழலில் ஒருவிதச் சங்கடம் அவனிடம் இருக்கிறது.

மான்லி காட்சிக்கு வந்து டேவிட்டிற்குப் பின்னால் வரிசையில் நிற்கிறார். அவ்வரிசையின் நீளத்தைக் கவலையுடன் கவனித்து எரிச்சலுடன் நெளிகிறார்.

டேவிட் மான்லியைத் திரும்பி கவனிக்கிறான். வரும் உரை யாடலை டேவிட் அலட்சியத்துடன் பேசுகிறான்.

டேவிட்: கவலை வேண்டாம், நமக்குக் கிடைக்கும்.

மான்லி: (அவனை முதல் முறையாகக் கவனித்து) என்னது?

டேவிட்: முதல் ஐம்பதுபேரை எப்படியும் உள்ளே விட்டு விடுவார்கள்.

மான்லி: ஓ, ஆமாமாம். (வரிசையை மீண்டும் கவனித்து) ஆனால் எப்போது நாம் உள்ளே போகமுடியும்? எட்டு மணிக்குத் திறந்துவிடுவதாகச் சொன்னார்களே.

டேவிட்: அதுதான் வழக்கம். ஆனால் இப்போது மாறி விட்டது. இந்த இடத்தை ஏற்று நடத்த நிறையப் பேர் இல்லை.

மான்லி: ம்ம்ம். இப்படி வரிசையில் வந்து நிற்பேன் என நான் நினைத்துப் பார்த்ததில்லை.

டேவிட்: ராத்திரி ஆக வரிசை நீண்டுவிடும். பாருங்கள், இன்னும் சில பேர் வருகிறார்கள்.

43. தெரு

Point of view: மான்லி வந்த திசையிலிருந்து மேலும் இருவர் வரிசையில் சேர வருகின்றனர்.

-ஜி.குப்புசாமி

Pin It