சிந்தனையாளன்

விவரங்கள்

எழுத்தாளர்: க.முகிலன்

பிரிவு: டிசம்பர்2013

வெளியிடப்பட்டது: 30 டிசம்பர் 2013

• இராஜீவ் காந்தி

உச்சநீதிமன்றத்தில் நீதிபதியாக இருந்தவரும், மக்கள் உரிமைகளுக்காகத் தன் வாழ்நாள் முழுவதும் போராடிவருபவரும், மரண தண்டனைக்கு எதிரான மக்கள் இயக்கத்தின் தலைவராகயிருப்பவருமான வி.ஆர். கிருஷ்ணய்யர் அவர்களின் 99ஆம் அகவை யையொட்டி 23-11-13 அன்று சென்னையில் நடந்த நிகழ்ச்சியில், ‘உயிர்வலி’ என்ற ஆவணப் படம் வெளியிடப்பட்டது. இந்த ஆவணப் படம் தமிழர்களின் உள்ளங்களைப் பதைபதைக்கச் செய்துள்ளது. இராசிவ் காந்தி கொலை வழக்கில், மனதறிய எந்தக் குற்றமும் செய்யாத - நிரபராதியான பேரறிவாளன், மரண தண்டனைக் கயிறு தன் கழுத்தை எப்போது இறுக்கிக் கொல்லும் என்ற உயிர்வலியோடு, 22 ஆண்டுகளாகச் சிறையில் இருப்பது மாபெரும் அநீதியான கொடுமை என்பதை ‘உயிர்வலி’ ஆவணப்படம் எண்பிக்கிறது.

1991 மே மாதம் திருப்பெரும்புதூரில் பொதுக் கூட்டத்தில் கலந்துகொள்ள இராசிவ்காந்தி வந்தபோது மனித வெடிகுண்டு தாக்குதலால் கொல்லப்பட்டார். நேருவின் பேரன் - இந்திராகாந்தியின் மகன் - இந் நாட்டின் தலைமை அமைச்சராக இருந்தவர் என்ற காரணங்களால் இந்த வழக்கு விசாரணை, தொடக்கம் முதலே முறையாக நடத்தப்படவில்லை. மேலும் இந்த வழக்கு தடா (தீவிரவாதம் மற்றும் சீர்குலைவுகள் தடுப்புச் சட்டம்) சட்டத்தின்கீழ், சிறப்பு விசாரணை நீதிமன்றத்தில் நடைபெற்றது. இந்த விசாரணையில் பார்வையாளர்கள் யாரும் அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. காவல்துறையில் மாவட்டக் கண்காணிப்பாளர் பதவிக்கு நிகரான பதவியில் உள்ள ஒருவர் முன்னால் குற்றஞ் சாட்டப்பட்டவர் கொடுக்கும் வாக்குமூலம் சாட்சியமாக ஏற்றுக்கொள்ளப்படும். தடா சட்டத்தின் கீழ் அல்லாத வழக்குகளில் காவல்துறை அதிகாரியிடம் குற்றவாளி அளித்ததாகக் கூறப்படும் சாட்சியம் நீதிமன்றத்தால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவதில்லை. ஏனெனில் அச்சாட்சியம் குற்றவாளியைத் துன்புறுத்திப் பெறப்பட்டதாக இருக்கும் எனக் கருதப்படுவதால்! தாடா சிறப்பு நீதிமன்றம் அளிக்கும் தீர்ப்பை எதிர்த்து உயர்நீதிமன்றத்தில் மேல் முறையீடு செய்யமுடியாது. உச்சநீதிமன்றத்தில்தான் மேல்முறையீடு செய்ய வேண்டும்.

முதல் கோணல் முற்றும் கோணல் என்பதுபோல், தடா சிறப்பு நீதிமன்றம், குற்றஞ்சாட்டப்பட்ட 26 பேருக் கும் மரண தண்டனை விதித்தது. இத்தீர்ப்பு தமிழகத் தில் மட்டுமின்றி உலகெங்கும் உள்ள மானுட உரிமை செயற்பாட்டாளர்களை அதிர்ச்சியடையச் செய்தது. ஆனால் அப்போது நடுவண் புலனாய்வுத் துறையால் அமைக்கப்பட்ட சிறப்புப் புலனாய்வுக் குழுவின் தலை வராக இருந்த டி.ஆர். கார்த்திகேயன், 26 பேருக்கும் விதிக்கப்பட்ட மரண தண்டனை, இராசிவ் காந்தி கொல்லப்பட்டதற்குக் கிடைத்த நியாயமான தீர்ப்பு என்று பெருமிதம் கொண்டார். ஆளும்வர்க்கத்துக்கு விசுவாச மாக நடந்துகொண்டதற்காக, பின்னாளில் கார்த்திகேயன் சி.பி.அய். தலைவராக அமர்த்தப்பட்டார்.

26 பேரின் மரண தண்டனையை எதிர்த்து உச்ச நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடுக்கப்பட்டது. 22 பேரின் மரண தண்டனையை நீக்கியும் நளினி, முருகன், சாந்தன், பேரறிவாளன் ஆகிய நால்வரின் மரண தண்டனையை உறுதிசெய்தும் உச்சநீதிமன்றம் தீர்ப் பளித்தது. அதன்பின், நளினியின் மரண தண்டனை ஆயுள் தண்டனையாக மாற்றப்பட்டது. பேரறிவாளன், சாந்தன், முருகன் மூவரின் கருணை விண்ணப்பம் குடியரசுத் தலைவர் மாளிகையில் 19 ஆண்டுகள் கிடப் பில் போடப்பட்டிருந்தது. தன் பதவிக்காலம் முடிவதற் குச் சற்று முன்னால், குடியரசுத் தலைவர் பிரதீபா இம்மூவரின் கருணை விண்ணப்பங்களை ஏற்க முடியாது என்று மறுத்துவிட்டார்.

இந்நிலையில் 23-11-13 அன்று வெளியிடப்பட்ட ‘உயிர்வலி’ ஆவணப் படத்தில், தடா சிறப்பு நீதிமன்றத் தில் வழக்கு விசாரணையின்போது, பேரறிவாளன் வாக்குமூலத்தைப் பதிவு செய்த சி.பி.அய். கண்காணிப்பாளர் வி. தியாகராசன் திடுக்கிடும் உண்மைகளை வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.

இந்த ஆவணப் படத்திற்காக, தற்போது புவனேசு வரத்தில் வாழும், வி. தியாகராசன் அளித்த பேட்டியில், “என்னிடம் அறிவு (பேரறிவாளன்) வாக்குமூலம் கொடுத்த போது, “அந்தப் பேட்டரிகளை எதற்காக வாங்கி வரச் சொன்னார்கள் என்று எனக்குத் தெரியாது” என்றார். ஆனால் வாக்குமூலத்தை நான் முழுமை யாகப் (Verbation) பதிவு செய்யவில்லை. அவரது முழுமையான வாக்குமூலத்தைப் பதிவு செய்திருந் தால், வழக்கின் போக்கே மாறியிருக்கும். தவிர, பேரறிவாளனின் ஒப்புதல் வாக்குமூலத்தின் அடிப் படையில் மட்டுமே அவருக்கு மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டுள்ளது. அந்த வகையில் பார்க்கும்போது, 22 ஆண்டுகளுக்கு முன் நடந்த இச்செயல் எனக்கு மிகவும் வேதனை அளிப்பதாக இருக்கிறது” என்று கூறியுள்ளார்.

மேலும், மற்றொரு உறுதியான உண்மையையும் திட்டவட்டமாக வி. தியாகராசன் தெரிவித்திருக்கிறார். “முதன்மையான குற்றவாளியான சிவராசன் விடு தலைப்புலிகளின் தலைமையகத்துக்கு அனுப்பிய செய்தியில், இராசிவ் காந்தியைக் கொல்லத் திட்டமிடப் பட்டுள்ள செய்தி நளினியைத் தவிர, வேறு எவருக்கும் தெரியாது என்று கூறுப்பட்டிருந்தது. இந்த உண்மை சி.பி.அய். தலைமைக்கு நன்கு தெரியும். இந்த வழக்கில், இச்செய்தி, மறுக்கமுடியாத உறுதியான சான்றாதார மாகத் திகழ்கிறது. எனவே பேரறிவாளனுக்கு இராசிவ் காந்தியைக் கொல்லத் திட்டமிடப்பட்டிருப்பது பற்றியோ, அதற்காகத்தான் பாட்டரிகளை வாங்கிக் கொடுக்கிறோம் என்பதோ தெரியாது. எனவே உறுதியான சான்றா தாரத்தின் அடிப்படையில் அல்லாமல் வெறும் ஊகத்தின் அடிப்படையில் மேலோட்டமான தன்மையில் ஆராய்ந்து, மரணதண்டனை அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது. குறிப்பாகப் பேரறிவாளனின் மரண தண்டனை என் உள்ளத்தை உறுத்திக் கொண்டேயிருக்கிறது” என்று கூறியுள்ளார்.

பேரறிவாளன், இராசிவ் காந்தி கொல்லப்படப் போகிறார் என்பதை நன்கு அறிந்திருந்தும், அதற்கான மனித வெடிகுண்டு செய்வதற்காகப் பாட்டரிகளை வாங்கிக் கொடுத்தார் என்ற குற்றச்சாட்டின் அடிப்படையில் தான் பேரறிவாளனுக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. இத்தகைய குற்றச்சாற்றுக்கான ஆதாரம் இல்லை என்கிற உண்மை முன்பே எல்லோருக்கும் தெரியும். ஆயினும் ‘உயிர்வலி’ ஆவணப் படத்தில், வி. தியாக ராசன் கூறியிருப்பதன் மூலம், பேரறிவாளன் குற்ற மற்றவர் என்பது உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி போல் விளங்குகிறது.

எனவே இராசிவ் காந்தி கொலை வழக்கில், பழிக்குப் பழி வாங்க வேண்டும் என்ற பகை உணர்ச்சியுடன் இந்த வழக்குப் புனையப்பட்டு, உச்ச அளவான மரண தண்டனை அப்பாவிகளுக்கு விதிக்கப்பட்டுள்ளது என்பது எல்லோரும் அறியும் வகையில் இப்போது இந்த ஆவணப் படத்தின் மூலம் அம்பலமாகியுள்ளது.

மரண தண்டனை விதித்த நீதிபதிகளில் ஒரு வரான கே.டி. தாமசு, “இருபது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகச் சிறையில் இருக்கும் பேரறிவாளன், முருகன், சாந்தன் ஆகியோரின் தூக்குத் தண்டனையை நிறைவேற்றக் கூடாது. ஏனெனில் அப்படி நிறைவேற்றினால் ஒரே குற்றத்திற்காக இரண்டு தடவைகள் தண்டனை நிறை வேற்றப்பட்டதாகும்” என்று தொடர்ந்து வலியுறுத்தி வருகிறார்.

இந்த ஆவணப் படத்தின் இயக்குநர் பிரகதீசுவரன், “தூக்குத் தண்டனையை நிறைவேற்றும் முன்பு தண்டனைக் கைதியின் பின்னணியை ஆராய்ந்து, உண்மையிலேயே அவர் இந்த உலகத்தில் வாழத் தகுதியில்லாதவர்தானா என்பதை உறுதிப்படுத்த வேண்டும் என்று உச்சநீதிமன்றம் சொல்லியிருக் கிறது. அதன் அடிப்படையில் பேரறிவாளனின் பின்ன ணியை அறிவுபூர்வமாக ஆவணப்படுத்தியுள்ளோம். இதன் பல்வேறு உண்மைகள் வெளிச்சத்துக்கு வந் துள்ளன” என்று கூறியுள்ளார்.

சிறப்புப் புலனாய்வுக் குழுவின் தலைவராக இருந்த டி.ஆர். கார்த்திகேயனும், “இராசிவ் காந்தி கொலை வழக்கில் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டுள் ளவர்கள் 22 ஆண்டுகள் சிறையில் இருந்த பிறகும் தூக்கிலிடப்பட வேண்டுமா என்பது குறித்து நீதிபதி கே.டி. தாமசும், நீதிபதி வி.ஆர். கிருஷ்ணய்யரும் கொண்டுள்ள கருத்தை நானும் முழுமையாக ஏற்றுக் கொள்கிறேன்” என்று கூறியுள்ளார் (தி இந்து, 25-11-13).

பேரறிவாளனின் தாயார் அற்புதம்மாள், முதல மைச்சர் செயலலிதாவுக்கு அளித்துள்ள விண்ணப் பத்தில், தற்போது வெளிப்பட்டுள்ள உண்மைகளின் அடிப்படையில் பேரறிவாளனையும் மற்ற இருவரை யும் விடுதலை செய்ய நடவடிக்கை எடுக்குமாறு வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளார். தமிழ்நாட்டு அரசும், தமிழ்நாட்டில் உள்ள எல்லா அரசியல் கட்சிகளும் இயக்கங்களும் ஒன்றிணைந்து, நடுவண் அரசுக்கு அழுத்தம் தந்து, பேரறிவாளன், சாந்தன், முருகன் ஆகிய மூவரும் உடனே விடுதலை செய்யப்படு வதற்குப் பாடுபட வேண்டும்.

Tweet

Whatsapp

விவரங்கள்

எழுத்தாளர்: இரா.திருநாவுக்கரசு

பிரிவு: டிசம்பர்2013

வெளியிடப்பட்டது: 30 டிசம்பர் 2013

• நீதிமன்றங்கள்

‘உச்ச நீதிமன்றம் என்பது உச்சிக்குடுமி மன்றம்’ என்றார் பெரியார். சில வேளைகளில் சில நீதிபதிகள் சமூகக் கண்ணோட்டத்தோடு தீர்ப்பு எழுதுகிறார்கள். இந்த மாதிரியான தீர்ப்புகள் அரசால் நடைமுறைப் படுத்தப்படுகிறதோ இல்லையோ, பகுத்தறிவாளர்களால் கவனிக்கப்பட வேண்டியிருக்கிறது. சமூக மாற் றத்திற்கான மனப்பான்மை கொண்டவர்கள் ஆழமாகச் சிந்திக்க வேண்டியது காலத்தின் கட்டாயம். சரி! நாம் தீர்ப்புக்கு வருவோம்.

“சாலைகள் எந்த ஒரு நபரின் சொத்துமல்ல, சாலைகளில் இடையூறு இல்லாமல் சுதந்தரமாகச் செல்ல, ஒவ்வொரு குடிமகனுக்கும் உரிமையுள்ளது. அதனால் சாலைகளில் சிலைகள், கோயில்கள், மசூதி கள் மற்றும் தேவாலயங்கள் அமைத்துக் குடிமக்களின் உரிமையைப் பறிக்கக்கூடாது. இதுபோன்ற நடை முறைகள் ஓரங்கட்டப்பட வேண்டும். சிலரைப் பெருமைப் படுத்துவதற்காக நிதியைச் செலவிடுவதற்குப் பதிலாக, அந்த நிதியை ஏழைகளின் மேம்பாட்டுக்காக அரசுகள் செலவிட வேண்டும். அதே நேரத்தில் சாலைகளின் போக்குவரத்துக்குப் பயன்படும் வகையில் தெருவிளக்கு கள் அமைப்பது போன்றவற்றுக்கு எவ்விதத் தடையும் இல்லை” என்று அண்மையில் தம் தீர்ப்பில் உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதிகள் ஆர்.எம். லோதா மற்றும் எ°.கே. முகோபாத்யா ஆகியோர் கூறியுள்ளனர்.

புத்தர் காலம் தொடங்கி, சித்தர் காலத்தில் வளர்ந்து பெரியார் காலம் வரையிலும் உருவ வழிபாடுகளை யும் சிலை வணக்கங்களையும் எதிர்த்துப் பரப்புரை கள் நடந்த வண்ணமேயுள்ளன. பல்வேறு இயக்கங் களும், மத நிறுவனங்களும் இதற்கென்றே இயங்கிக் கொண்டு தானிருக்கின்றன. ஆனால் நடப்பு என்பது “சாண் ஏறினால் முழம் சறுக்குகிற” அளவிலேயே இருக்கிறது. தமிழ்நாட்டில் மட்டுமல்லாது இந்திய அள விலும் உலக அளவிலும் போக்குகள் இப்படித்தானிருக் கின்றன. இதை ஆய்வு செய்யும் மாணவர்கள்தான் அலச வேண்டுமென்பதில்லை. முற்போக்காளர் ஒவ் வொருவருமே சிலைகள் பற்றியும், சிலை வழிபாடுகள் பற்றியும் அதிலுள்ள அரசியலையும் சிந்திக்க வேண்டும்.

தற்போது சிலைகள் எந்தெந்த வடிவில் இருக்கின் றன? கோயில்களில் கடவுள், கடவுளச்சிகளாகவும், வரலாற்று மரபுகளைச் சித்திரிக்கின்ற பொம்மைகளா கவும், ஆண்ட மன்னர்களின் அடையாளச் சின்னங் களாகவும், போர் வீரர்களாகவும், மத போதகர்களா கவும், சமூகப் போராளிகளாகவும், சாதித் தலைவர் களாகவும், அரசியல் தலைவர்களாகவும், செல்வச் செழிப்புள்ளவர்களாகவும், அரசுக்கட்டுப்பாட்டுக்குட்பட்ட, தனியார் அதிகாரத்திற்குட்பட்ட அனைத்து இடங்களி லும், மேற்குறிப்பிட்டபடி சிலைகள் இருப்பதைப் பார்த் துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

விமர்சனப் பார்வையில் தான் எல்லோரும் இச் சிலைகளைப் பார்க்கிறோம். ஆனால் ஒவ்வொருவருக் குள்ளேயும் மன ஒதுக்கீடு இருந்து கொண்டுதானிருக் கும். அதாவது, தங்களது மதக்கோயில்கள், தங்களது சாதி, மத, அரசியல் தலைவர்களின் சிலைகளை மட்டும் ஏற்றுக்கொண்டு மற்றவைகளை நிராகரிக்கும் மனப்பான்மை தனியுடமையைப் பாதுகாப்பதுபோல் தங்களது கடவுள்களின், தலைவர்களின் சிலைகளை உயிரைக் கொடுத்துக் காப்பாற்றுகிறார்கள். அதே அளவுக்கு மாற்றார் கடவுள், தலைவர்களின் சிலைகளின் மேல் வெறுப்பை உமிழ்கிறார்கள். அப்படியானால் இச்சிலை களைத் தனியுடமை போல் கண்துஞ்சாமல் பாதுகாத் தால்தான் அவ்விடத்தில் அச்சிலைகள் இருக்கும். இல்லையேல் கேள்விக்குறிதான். அது தனியாருக்குச் சொந்தமானாலும் அரசுக்குச் சொந்தமானாலும் நிலை ஒன்றுதான்.

கல்லிலே சிலை வைத்தால் காக்காய் கழிவதோடு நின்றுவிடும். பொன்னிலோ, வெள்ளியிலோ வைத்து விட்டால் இராணுவம் பாதுகாத்தால் கூடத் திருடுபோய் விடும். கடவுள் சிலையானாலும், தலைவர் சிலையா னாலும் திருடன் அதை ஒரு பொருளாகத்தான் பார்ப் பான். ஒரு கவிஞன் எழுதினான் “என்னிடம் வேண் டாதீர்கள், என்னையே திருடுகிறார்கள். என்னை மதிக்காதீர்கள் என்னையே உடைக்கிறார்கள்” என்று. சிலைகளுக்குக் கிடைக்கும் மரியாதை அவ்வளவுதான்.

அதுமட்டுமல்ல, இலங்கையில் போருக்குப் பின்னர் தமிழர் வாழ்ந்த பகுதிகளிலிருந்த இந்துக் கோயில்கள் இடிக்கப்பட்டு, புத்த விகார்களாக மாறிக்கொண்டிருக் கின்றன. உத்திரப்பிரதேசத்தில் மாயாவதி தனக்கு வைத்த சிலைகளை அடுத்து வந்த ஆட்சியாளர்கள் உடைத்தெறிகின்றனர். உலகம் முழுக்க இதுதான் நிலை.

மக்கள் தொகை கூடுவது போல சிலைகளின் எண்ணிக்கையும் கூடிக்கொண்டுதானிருக்கிறது. அதே அளவுக்குச் சிலைகளினால் பிரச்சனைகளும், வன் முறைகளும் கூடிக்கொண்டேயிருக்கின்றன. கல்வியறி வும், பகுத்தறிவும் குறைந்த இந்நாட்டில் சிலைகளின் எண்ணிக்கைக் கூடுமே தவிரக் குறைவதற்கு வாய்ப் பில்லை. ஒவ்வொரு முச்சந்தியிலும் ஒரு சிலை இருக் கும். அதனால்தான் கண்டதை உளறும் கண்ணதாசன் கூட “மூலையில் நேரு நிற்பார், முடுக்கினில் காந்தி நிற்பார், சாலையில் யாரோ நிற்பார், சரித்திரம் எழுதப் பார்ப்பார்.... மண்ணகம் முழுதும் இன்று மனிதர் கள் சிலை ஆயிற்று” என்று கிண்டலடித்தான். தலை வர்களுக்குச் சொன்ன நய்யாண்டியைக் கடவுள் சிலைகளுக்கும் நாம் பொருத்திக் கொள்ளலாம்.

உலகில் நீளமான பெரிய கடற்கரை சென்னை யிலுள்ள மெரினா. சிற்பக்கலையின் பெருமையையும், உழைப்பாளர்களின் சிறப்பினையும் வெளிப்படுத்தும் வகையில் மெரினாவிற்கு மேலும் சிறப்புச் சேர்க்கும் வகையில் 1959ஆம் ஆண்டில் வைக்கப்பட்டதுதான் உழைப்பாளர் சிலை. இச்சிலை எத்தனை முறை மீண்டும் மீண்டும் பார்த்தாலும் பார்ப்போர்க்குப் புதிய புதிய பிரமிப்பு ஏற்பட்டுக் கொண்டேயிருக்கும். இதே கடற்கரையின் சாலையின் ஓரத்தில் பல சிலைகளை வைத்துச் சிலைகளின் சாலையாக மாற்றிய பெருமை அன்றைய முதல்வர் அண்ணாவையே சேரும். பிறகு கடற்கரை சாலையைக் கல்லறைச் சாலையாக மாற்றிய பெருமை கலைஞரையே சேரும். இதன் நீட்சி, நடிப்புச் சிறப்பைத் தவிர வேறு எதுவும் இல்லாத சிவாஜிகணேசனுக்குச் சிலை வைப்பதில் கொண்டு வந்துவிட்டது.

கலை என்றாலே சிலை. கலைஞர் என்றால் சிலைஞர் என்றால் மிகையல்ல. “கல்லெல்லாம் சிலை செய்தான் பல்லவராஜா” என்று திரைப்படப் பாடல் உண்டு. பல்லவராஜா இடத்தில் நாம் கலை ஞரை வைத்து மகிழலாம். அவர் அடிக்கடி தலைவர் களுக்குச் சிலை வைத்த பெருமையைத்தான் பேசுவார். அந்தப் பெருமைகளுக்கு மேலும் பெருமை சேர்ப்ப தற்குத்தான் அமெரிக்கக்காரன் தமது சுதந்தரத்தின் நினைவாக 305 அடி உயரத்தில் எழுப்பிய சுதந்தர தேவி சிலையைப் போல, அவர் கன்னியாகுமரியில் கடல் நடுவில் பாறை மீது திருவள்ளுவருக்கு அவரது குறட்பா அதிகாரங்களைக் குறிப்பிடும் வகையில் 133 அடி உயரத்தில் சிலை எழுப்பினார். பெங்களூருவில் திருவள்ளுவர் சிலை நிறுவிப் பல ஆண்டுகளாகத் திறக்கப்படாமலே இருந்தது. பண்டங்கள் கொடுக்கல் வாங்கல் போலத் தீர்வு கண்டார் சிலைகளின் கலைஞர். சென்னையில் திருவள்ளுவருக்கு நிகராகக் கன்னடக் கவிஞர் சர்வக்ஞருக்குச் சிலை திறக்கப்பட்டது. பெங் களூருவில் திருவள்ளுவர் சிலை திறக்கப்பட்டது. அப்பொழுதே அன்றைய கர்நாடக முதல்வர் எடியூரப்பா, காவிரி பிரச்சனையில் தமிழர்கள் கவிஞரின் சிலையை உடைக்கமாட்டார்களா? என்ற கேள்வியை எழுப்பி யிருக்கிறார்.

கலைஞருக்கு இது தெரியாததல்ல. சிலை வைத் தால் அதை ஒருவன் உடைப்பான். பெரியாரால் அறிவிக் கப்பட்டு தி.க.வினரால் வைக்கப்பட்டிருந்த அவரது சிலையை எம்.ஜி.ஆர். இறந்த போது ஒருவன் உடைத் தான். அதை நேரிலேயே பார்த்தவர்தான் கலைஞர். இன்று வரையில் அவ்விடத்தில் கலைஞர் சிலை மீண்டும் வைக்கப்படவில்லையே, அது ஏன்? என்ற கேள்வி தமிழர்களிடையே இருந்துகொண்டுதானிருக் கிறது. கலைஞருக்கு தி.க.வினர் சிலை வைப்பதற்கு முன்னதாகவே, சென்னை அண்ணாசாலையில், சிம்சன் எதிரில் அமர்ந்த நிலையில் பெரியார் உயிருடன் இருக் கும்போது சிலை வைத்துப் பெருமை கொண்டவர் கலைஞர். பெரியார் தத்துவ விளக்கத்திற்காக ஒருமுறை செய்ததைப் பின் வந்தவர்கள் தற்பெருமைக்கு ஆட் பட்டு அதையே பழக்கமாக்கிக்கொண்டார்கள். விளைவு சிலைகளை வெறுத்து, செருப்பால் அடிக்கச் சொன்ன பெரியாருக்குத் தெருத்தோறும் சிலைகள். கடவுள் பொம்மைகளுக்கு நிகராக மாலை, மரியாதை நினைவு நாள், கருமாதி விழாக்கள். காஞ்சிபுரத்தில் ஒருவன் பெரியார் சிலைக்கு சூடமேற்றி மணி அடித்துவிட்டான். அதை எல்லோரும் பார்த்தார்கள். அவனிடம் “கடவுள் இல்லை என்ற பெரியாருக்கு இப்படிச் செய்யலாமா?” என்று கேட்டதற்கு, ‘நன்றியின் வெளிப்பாடு’ என்று முற்றுப்புள்ளி வைத்துவிட்டான். கலைஞரைவிட, வீர மணியைவிட அவன் எவ்வளவோமேல்.

திராவிடர் கழகம் பெரியாருக்குச் சிலை வைப்ப தையும், சில்லரை எண்ணுவதையும் மட்டுமே வேலைத் திட்டமாகக் கொண்டுள்ளது. அண்மையில் ஸ்ரீரங்கம் பெரியார் சிலை உடைப்புக்குப் பிறகு தமிழ்நாட்டின் புகழ்பெற்ற கோயில்களுக்கு அருகிலேயே 128 பெரியார் சிலைகளை நிறுவ உள்ளதாக தி.க. அறிவித்திருக் கிறது. அந்த அமைப்பின் இரட்டைக் குழல் துப்பாக் கியின் இன்னொரு குழலான தி.மு.க.வின் தலைவர் கலைஞர் ஒரு பேட்டியில், “கோயிலுக்கு உள்ளே யிருக்கும் உடையற்ற சிலைகளைக் காட்டிலும் வெளியே உள்ள பெரியார் சிலை கண்ணியமான தோற்றத்தில் தானே காட்சியளிக்கிறது. கோயில் அர்ச்சகர்களே சற்றுத் தயக்கத்துடன் அச்சிலைகளுக்கு உடை உடுத்த வேண்டியுள்ளது” என எதையும் நேரடியாகப் பேசிப் பழக்கப்படாத அவர் சொல்லியிருக்கிறார். “நிறைய சிலைகள் இருந்தா நிறைய விபத்துகளும் நடக்கும்; கலவரங்களும் நடக்கும்”னு பெரியார் சொன்னது வீரமணிக்குத் தெரியாதா? இவர்களின் சிலை விளக் கத்திற்கும், மதவாதிகளின் சிலை வழிபாட்டிற்கும் என்ன பெரிய வேறுபாடு இருக்கிறது?

மதம் என்றாலே மயக்கம் தானே! மக்களை மயக்குவதற்கு மதவாதிகள் கண்டுபிடித்த கருவிதான் சிலை. ஒன்று இல்லாவிட்டால் மற்றொன்றாவது கை கொடுக்காதா? என்ற கேள்வியினால் தான், எண் ணற்ற கடவுள் சிலைகளை ஒவ்வொரு காலக்கட்டத் திலும் உருவாக்கிக் கொண்டேயிருக்கின்றனர். “கார்கில் பிள்ளையார்” ஒரு எடுத்துக்காட்டு. ஈராயிரம் ஆண்டு களுக்கு முன்னால் இந்து மதத்தினரைப் போலவே மற்ற மதத்தினரும் எண்ணற்ற கடவுள் சிலைகளை உருவாக்கி வழிபட்டுக் கொண்டிருந்தனர்.

நூற்றுக்கணக்கான உருவப் பொம்மைகளை வழி பட்டுக் கொண்டிருந்தவர்கள்தான் முகமதியர்கள். ஏறக் குறைய 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் முகமது நபி செய்த புரட்சியால் உருவப் பொம்மைகளை ஒழித்துக் கட்டி, “எங்கும் நிறைந்திருப்பவனே இறைவன். உருவமற்ற ஒரு கடவுளை உருவாக்கினார். அவர் தான் அல்லா. நபிகள் தன்னை ஒரு இறைத்தூதர் என்று மட்டுமே அறிவித்துக் கொண்டார். மேலும், மக்கள் சமுதாயத்துக்கு ஒரே கடவுள், ஒரே குலம் வேண்டும். உருவ வழிபாட்டுக்கு மக்கள் ஆளாகக் கூடாது. நான் என்ன சொல்லியிருந்தாலும், அவற்றை உங்கள் பகுத்தறிவு கொண்டு ஆராய்ந்து பாருங்கள்” என்று சொல்லி மக்களை அறிவுப் பாதைக்கு அழைத் துச் சென்றவர் நபி.

2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் ஏசு கிருஸ்து, நபி போலவே ஆயிரக்கணக்கான உருவப் பொம்மை களை ஒழித்துக்கட்டி கண்ணுக்குத் தெரியாதிருக்கும் கர்த்தர்தான் கடவுள். தான் ஒரு இறைத்தூதன் என்று அறிவித்துக் கொண்டார். பிரேசிலில் ஏசுவுக்கு 700 டன் எடையில் 130 அடி உயரத்தில் தரையிலிருந்து 2296 அடி உயரத்தில் கொர்கோவாடோ (Corcovado) எனும் மலையின் மேலே இரண்டு கைகளையும் விரித்தபடி, எட்டு மீட்டர் உயரமுள்ள பீடத்தின் மீது சிலை வைத்திருக்கிறார்கள். இந்தச் சிலையின் இரண்டு கைகளின் விரல்களுக்கு இடையே உள்ள தூரம் 28 மீட்டர். இந்தப் பிரம்மாண்டமான சிலையின் சிறப்பே, இது ஒரு மலையின் உச்சியில் இருக்கிறது என்பதுதான். ஏசுவுக்கு ஏற்பட்ட நிலையைப் பாருங்கள்!

புத்தன், ஏசு, நபி ஆகியோரின் கொள்கைகள் உலகம் முழுக்க வணிகப் பொருளாகிவிட்டன. இந்த வரிசையில் பெரியாரையும் சேர்த்துக் கொள்ளலாம். உலகம் முழுக்க இசுலாமியர்கள் பெண்களுக்கு ‘பர்தா’ போடுவதிலும், ஆண்கள் தலையில் தொப்பியணிந்து, மசூதிக்குப் போனால் மட்டும் போதும் என்ற நிலைக்கு வந்துவிட்டார்கள் முகமதியர்கள். அதேபோல் கிருத்து வர்கள் வாரத்திற்கு ஒரு நாள் தேவாலயத்திற்குச் சென்று செய்த பாவத்திற்கு மன்னிப்பு வாங்கிக் கொள்ளலாம் என்ற நிலைக்கு வந்துவிட்டார்கள். மற்றபடி எல்லாமே அவர்களுக்கு வணிகம்தான். சிலை வணக்கம், வழிபாடு கூடாது என்றார் ஏசு. ஆனால் மிக உயர்ந்த மலைகளின் மேல் உயரமாக ஏசுவுக்கும் அவரது கன்னித்தாய் மாதாவுக்கும் சிலை வைத்து வழிபாடு செய்வதில் பெருமையும் புனிதமும் காண்கிறார்கள். அன்பு, கருணை என்பதெல்லாம் கண்களில்தான் தெரியும்; உள்ளத்தில் இருக்காது.

பவுத்தத்தை எடுத்துக்கொண்டால் எல்லாமே தலைகீழ். உலகத்திலேயே பவுத்த நாடுகளில் மிகப் பெரிய நாடு சீனா. மக்கள் தொகையில், முதலிடத்தில் இருக்கிறது. ஆசியாவின் பழைய பொதுவுடைமை நாடு. இவ்வளவு பெருமைகளைவிட, வேறொன்றி லும் பெருமை கொண்டது இந்நாடு. இங்குதான் 233 அடி உயரமும், 92 அடி அகலமும் கொண்ட மிகப் பெரிய புத்தர் சிலை இருக்கிறது. இதைவிடப் பெரிய கொடுமை உலகிலேயே அதிகமான சிலைகள் புத்தருக் குத்தான் இருக்கிறது. மேற்கத்திய முகவெட்டைக் கொண்ட ஏசுவை அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டவர்கள் இந்திய கிருத்துவ மக்கள். ஆனால் புத்தர் ஆசியக் கண்டம் முழுக்க ஒரே மாதிரியான உருவில் இல்லை. பெரும்பான்மையான ஆசிய மக்கள் அவரை சீனர் என்று தான் நினைத்துக் கொண்டிருக்கின்றனர். குஜராத் முதல்வர் நரேந்திரமோடி அம்மாநிலத்தில் சர்தார் வல்லபாய் பட்டேலுக்கு 182 மீட்டர் உயரத்தில் மிகப் பிரம்மாண்டமான முறையில் ஏறக்குறைய 2 ஆயிரத்து 75 கோடி செலவில் நருமதை ஆற்றின் நடுவில் உள்ள சாதுபெட் என்ற குட்டித்தீவில் சிலை நிறுவத் திட்டமிட்டுள்ளார். இவைகளை சிலை அரசி யல் என்று பார்க்காமல் வேறு எப்படிப் பார்ப்பது?

மத நிறுவனங்களை உருவாக்கிய புத்தர், ஏசு, நபி இவர்களுக்குத்தான் இந்த நிலை என்றால், பகுத்தறிவையும், நாட்டு விடுதலையையும், பார்ப்பன ஆதிக்க எதிர்ப்பையும், கடவுள் மறுப்பையும் கொள்கை களாகக் கொண்டு, அதற்காகத் தன் வாழ்நாளையே ஒப்படைத்துக் கொண்ட பெரியாருக்கு ஏற்பட்ட நிலை கொடுமையிலும் கொடுமை.

புத்தருக்கு ஏற்பட்ட நிலை எங்கே தனக்கும் ஏற்பட்டுவிடுமோ! எனப் பயந்த பெரியார், தன் வாரிசு களாக தனது எழுத்துக்களையே குறிப்பிட்டார். ஆனால் பெரியார் எதற்குப் பயந்தாரோ அந்த வேலை யை அவரது சீடர்கள் எப்போதோ தொடங்கிவிட்டார் கள். சாலையோரம் நிற்கும் ஆஞ்சநேயர் சிலைக்குப் போட்டியாக பெரியாரைக் கொண்டு வந்துவிட்டார்கள். அண்மையில், பெரியாருக்கு 95 அடி உயரத்தில் வெண் கல சிலை அமைப்பதற்கான வசூல் வேட்டையை தி.க.வினர் தொடங்கிவிட்டனர். புத்த மார்க்கம் மதமா னது போல் பெரியார் இயக்கமும் மதமாகி விடுமோ?

புராதனப் பொதுவுடைமைச் சமூகத்தைச் சேர்ந்த மனித இனம் எப்படி மதத்துக்கும், சாதிக்கும், கடவு ளுக்கும், உருவ வழிபாட்டுக்கும் இவ்வளவு முக்கியத் துவம் கொடுத்திருக்கக் கூடும்? என்ற கேள்வி எல் லோரிடமும் இருக்கிறது.

தொடக்கக்கால சமூகத்தில் பெண்தான் தலைமைப் பொறுப்பேற்றிருக்கிறாள். அதுவரையில் பொதுவுடமை சமூகமாகத்தான் இருந்திருக்கிறது. அவளைக் கீழே தள்ளிவிட்டு ஆண் தலைமையேற்ற போதிலிருந்து தான் அத்தனை அயோக்கியத்தனங்களும் ஆரம்பமா கின்றன. அவள் கலகக்காரியாக மாறிவிடக்கூடாது என்ற எண்ணத்திலேயே இயற்கை வளங்களுக்கெல் லாம் பெண்ணின் பெயரைச் சூட்டியிருக்கிறான். சிலை களில் கூட, ஆண் சிலைகளை விடப் பெண் சிலைகளே அதிகம்.

நிலங்களை குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என அய்ந்தாகப் பிரித்தார்கள். அந்தந்த இயற் கைச் சூழலில் வாழ்ந்த மனிதன். அந்தக் குழுத்தலை வன் வேட்டையிலோ, சண்டையிலோ இறந்துவிடும் போது அவன் நினைவாக நட்டகல்தான் நடுகல். நாளடைவில் இதுவே நடுகல் வழிபாடானது. தொடக்கக் காலத்தில் மலைகளில் கையில் குச்சியை வைத்துக் கொண்டு நிர்வாணமாக நிற்கும் முருகனை வழிபட்டனர். அச்சிலைக்கு முதலில் யானையைத்தான் ஊர்தியாக்கி னர். பின்னர் அதை மயிலாக்கிவிட்டனர். மலையில் கிடைத்த தேனையும், தினை மாவையும் முருகனுக்கு உணவாக்கினர். பின்னர் கையில் வைத்திருந்த குச்சி யைப் பிடுங்கிப் போட்டுவிட்டு வேலைச் செருகினார்கள். யானையை எடுத்துவிட்டு மயிலை ஊர்தியாக்கினர். சிவன் வழிபாடு என்பது அடுத்தக்கட்டம். நீண்ட மயிர் வளர்த்த கறுப்பு உருவம் புலித்தோல் இடுப்பில் அணிந்தபடி புலித்தோல் மீது அமர்ந்திருக்கும். ஒரு கையில் விலங்குகளை விரட்டும் உடுக்கையும், மறு கையில் வேட்டைக்குப் பயன்படும் ஆயுதமும் ஏந்திய படி இருப்பதுதான் சிவன். நடுகல் வழிபாடு உருவ வழிபாடாகவும், சிலை வழிபாடாகவும் வளர்ந்துவிட்டது. அரசு, அரசர்கள் அமைப்புகள் ஏற்பட்டவுடன் ஆள்பவர் கள் கடவுளுக்கு நிகராகத் தங்களுக்குச் சிலைகள் எழுப்பி அதிகாரத்தைத் தக்க வைக்கும் வகையில் வழி பாட்டுக்குரியவர்களாகத் தங்களை மாற்றிக் கொண்டனர். போலித்தனமான ஜனநாயகம் மலர்கிறது. மக்கள் தலைவர்களாக மாறுகிறார்கள். தலைவர்களெல்லாம் சிலைகளாக மாறிவிட்டார்கள்.

சீர்திருத்தவாதிகள், புரட்சியாளர்கள், கலகக்காரர்கள், சிந்தனையாளர்கள், மனிதநேயப் பற்றாளர்கள், மனித குல மேதைகள் எல்லாருமே தாங்கள் இறந்தவுடன், சிலைகளாக நின்று கொண்டு பொது மக்களுக்குத் துளியளவும் பயன்படாத கோயில்கள், மசூதிகள், தேவால யங்கள் போல் போக்குவரத்துக்குத் தொந்தரவாக நின்று கொண்டிருக்கிறார்களே! என்பதுதான் நமது ஒரே கவலை. மேற்குறிப்பிட்ட அனைத்துச் சிலை களையும் உடைத்தெறியும் நாள் எந்நாளோ!

சிலை அரசியலை வெறுத்திடுவோம்!

சிந்தனைகளை வளர்த்திடுவோம்!

Tweet

Whatsapp

விவரங்கள்

எழுத்தாளர்: வே.ஆனைமுத்து

பிரிவு: டிசம்பர்2013

வெளியிடப்பட்டது: 30 டிசம்பர் 2013

• இந்து மதம்
• பகுத்தறிவு
• மூடநம்பிக்கைகள்

இங்கிலாந்தில் பிறந்து, அமெரிக்காவில் குடியேறி, அமெரிக்கர் இங்கிலாந்து ஆதிக்கத்திலிருந்து விடுதலை பெற விதைபோட்டவர் தாமஸ் பெய்ன் - Thomas Paine.

அப்போது முதல் அறிவியல் ஆய்வு மிகவிரைந்து வளர்ந்தது.

இப்போது அமெரிக்க அறிவியல் அறிஞர்கள் - ஓர் இந்திய அறிஞர் உட்பட, மிகப் பெரிய கண்டுபிடிப்பைச் செய்திருக்கிறார்கள். அது என்ன?

நாம் வாழும் இந்த நிலத்திலிருந்து 1300 கோடி ஒளி ஆண்டுகளுக்கு அப்பால் இருக்கிற ஒரு நட்சத்திரக் கூட்டத்தை அவர்கள் இப்போது கண்டுபிடித்திருக் கிறார்கள்.

செவ்வாய் (Mars)க் கோள் என்கிற சிவப்புக் கோள் வரை சென்று, அந்தக் கோளுக்கு வெளிப்புறத்தில் சுற்றிச்சுற்றி, அந்த செவ்வாய்க்கோளில் என்னென்ன இருக்கிறது என்பதைக் கண்டுபிடித்திட வேண்டி, ஹரிகோட்டாவிலுள்ள விண்வெளி ஆய்வு மய்யம்,

15-11-2013 அன்று, “மங்கள்யான்” - என்ற பி.எஸ்.எல்.வி.சி விண்கலத்தை அனுப்பியிருக்கிறது.

அந்தச் செவ்வாய்க் கோளில் குடியேறி வாழ்வ தற்காக, கி.பி.2025இல் பயணம் போவதற்கு உலகம் முழுவதிலும் ஆயிரக்கணக்கான பணக்காரர்கள் முன் பதிவு செய்திருக்கிறார்கள். அங்குப் போனால் ஒரு போதும் உயிரோடு திரும்பிவர முடியாது என்று தெரிந்த பிறகு, அங்குப் போக இவர்கள் கோடிக்கணக்கான ரூபா செலவு செய்ய முன்வந்திருக்கிறார்கள்.

ஆகப் பெரிய இந்த அளவுக்கு அறிவியல் வளர்ச்சி பெற்ற அமெரிக்காவில், 2013 நவம்பர் 1-2இல், அமெரிக்க நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் எல்லோரும் தீபாவளியைக் கொண்டாட, அமெரிக்க நாடாளுமன்ற இந்தியக் குழுவினர் ஏற்பாடு செய்தனர்.

122 கோடி மக்கள் வாழும் இந்தியாவில் 103 கோடிப் பேர் இந்துக்கள். தமிழகத்தில் வாழும் 7.5 கோடிப் பேரில் 90 விழுக்காட்டினர் - 6.4 கோடிப் பேர் இந்துக்கள். இவர்களுள் ஓர் 25 இலட்சம் பேர் பார்ப் பனர்கள்.

அமெரிக்க நாடாளுமன்றத்திலும், இந்தியா முழு வதிலும், தமிழகம் முழுவதிலும் மிக மிகச் சிறப்பாக இவர்களால் தீபாவளி கொண்டாடப்பட்டது.

காலங்காலமாக வடஇந்தியாவில் கொண்டாடப் பட்ட தீபாவளி கொண்டாட்டம், கி.பி.15ஆம் நூற் றாண்டு முதல் தமிழகத்தில் கொண்டாடப்படுவதாக ஒரு சாரார் கூறுகின்றனர்.

இப்படிப்பட்ட இந்தியாவில்தான், பெரியார் ஈ.வெ.ரா. 26-12-1926இல் “பார்ப்பனர் அல்லாதார் சுயமரி யாதை இயக்கம்” நிறுவப்பட எல்லாம் செய்தார்.

அதன் ஒரு கூறாக, பார்ப்பனப் புரோகித விலக் கத்தை 4-11-1926லேயே அவர் அறிவுறுத்தினார். அப்போது முதல் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக - “பிராமணியம் ஒழிந்த - பார்ப்பனியம் ஒழிந்த திரு மணங்கள், நீத்தார் இறுதிக் கடன்கள், திதிகள்” நடந்தன.

1926-1930களில் “பார்ப்பனியம் ஒழித்த வீரர்கள் பட்டியல்” என்று, “குடிஅரசு” ஏட்டில் தொடர்ந்து செய்தி வெளிவந்தது. அதேபோல், “தீபாவளி கொண்டாடாத தீரர்கள் பட்டியல்”, “விடுதலை” நாளேட்டில், 1940-50களில், ஆண்டு தவறாமல் வெளிவந்தது.

அக்காலம் வரையில் தமிழகத்தில் எழுதப் படிக்கத் தெரிந்தவர்கள் 100க்கு 20 பேர்களே. இன்று தமிழ கத்தில் எழுதப்படிக்கத் தெரிந்தவர்கள் ஆண்களில் 85 விழுக்காட்டுப் பேர். பெண்களில் 65 விழுக்காட்டுப் பேர். நகர்ப்புறம், நாட்டுப்புறங்களில் இன்றும் கீழ்ச் சாதிப் பெண்கள் படிப்புப் பெறவில்லை. சரி!

அப்படிப் படிப்பு வளர்ந்த பிறகு - அமெரிக்கா, இந்தியா தமிழகம் இங்கெல்லாம் தீபாவளி கொண்டாடப்படுவது ஏன்? புரோகிதத் திருமணங்கள், கருமாதிகள், திதிகள், குடமுழுக்கு விழாக்கள், தேர் திருவிழாக்கள் நடப்பது ஏன்?

முதலில் தீபாவளி கொண்டாடப்படுவது எதற்காக?

கந்த புராணத்தையும் இராமாயணத்தையும் கரை காண ஆராய்ந்து படித்தவர், பெரியார். அவர் தீபாவளி பற்றி என்ன சொன்னார்?

தென்னாட்டில் வாழ்ந்த திராவிட அரசனான நரகா சுரனை, திருமால் என்கிற கிருஷ்ணன், தேவர்களின் வேண்டுகோளை ஏற்றுக்கொண்டு கொன்றான். கொல் லப்பட்ட நரகாசுரனும், அவனுடைய தாயும், கிருஷ்ண னால் கொல்லப்பட்டு நரகாசுரன் மோட்சம் அடைந்த அந்த நாளை எல்லா மக்களும் மகிழ்ச்சியாகக் கொண் டாட வரம் தரும்படி, கிருஷ்ணனிடமே வேண்டினர். எனவே நரகாசுரன் கொல்லப்பட்ட நாளை எல்லோ ரும் மகிழ்ச்சியாகக் கொண்டாடுகிறார்கள் என்பதை இடைவிடாமல் பெரியார் சொன்னார்.

எனவே மோட்சத்துக்குப் போக விரும்புகிறவர்கள் - தமிழர்கள் உட்பட, இராட்சசன் ஆன நரகாசுரன் கொல்லப்பட்ட நாளை, புத்தாடை உடுத்தி - பேருணவு களை உண்டு கொண்டாடுவதுதான், தீபாவளி எனப் பெரியார் விளக்கம் தந்தார்.

இது திராவிடருக்கு - தமிழருக்கு இழிவைச் சேர்ப்பது; தேவர்கள் - பூதேவர்கள் என்கிற பார்ப்பனர்களுக்கு உயர்வைச் சேர்ப்பது என்பதை, இடைவிடாமல் 46 ஆண்டுகள் பரப்புரை செய்தார். அவரைப் பின்பற்றும் பெரியார் தொண்டர்கள், அவர் மறைவுக்குப் பிறகு 40 ஆண்டுகளாக அதைப் பரப்புரை செய்கிறோம்.

இன்று, தீபாவளி நாளில் தமிழக மக்களுக்கு வாழ்த்து உரைத்த மாண்புமிகு தமிழக முதல்வர் செயலலிதாவும், பெண் வேட்டைக்குப் பெயர் போன காஞ்சி சங்கராச்சாரி செயேந்திர சரசுவதியும் -

“நரகாசுரன் என்னும் கொடியவனை, மகாலட்சுமி துணையுடன், திருமால் அழித்த தினமே தீபாவளி பண்டிகையாகக் கொண்டாடப்படுகிறது...” என மகிழ்ச்சி பொங்க வாழ்த்துச் செய்தி விடுத்திருக்கிறார்கள்.

1927 முதல் 1973 முடிய 46 ஆண்டுக்காலம் பெரியாரும், பிறகு அவர்தம் தொண்டர்களும் ஏடு களில் எழுதியும், மேடைகளில் முழங்கியும், ஆராய்ச்சி நூல்களை விற்றுப் பரப்பியும் - அதற்குப் பிறகும் 85 விழுக்காட்டுப் பேர் கல்வி அறிவு பெற்ற தமிழ்நாட்டில் 2013லும் பெரிய சிறப்போடு தீபாவளி கொண்டாடப் படுவது ஏன்? ஏன்? ஏன்?

1.            2012-13 கல்வி ஆண்டில் உயர்நிலை, மேல்நிலைப் பள்ளிகளிலும்; கல்லூரிகளிலும் 25 இலக்கத்துக்கு மேற்பட்ட மாணவ-மாணவிகள் தேர்வு எழுதினர்.

மேல்நிலை வரையில் எல்லோரும் 12 ஆண்டு களும்; கல்லூரி, தொழிற்கல்லூரி வரையில் சிலர் 16 ஆண்டுகளும் கல்வி கற்றார்கள்.

அவர்களுக்கு அறிவு ஊட்டிய முதலாவது ஊடகம் கல்வி தான். இந்தக் கல்வியில் 5ஆம் வகுப்பு முதல் 8 ஆண்டுகளில் படிக்கும் எந்தப் பாடப் பகுதியிலும்; மற்றும் கல்லூரி வகுப்புகளிலும் கந்தபுராணம், கம்ப இராமா யணம், வில்லி பாரதம் இவற்றுக்கு விளக்கம் தரும் பாடங்களே கற்பிக்கப்படுகின்றன. இவற்றை மாணவனோ, ஆசிரியரோ ஆராய்ச்சிக் கண்கொண்டு பார்க்கவோ, கேட்கவோ முடியாது; அது கூடாது.

“வழக்கத்தால் மாடுகளும் செக்கைச் சுற்றும்” என்று புரட்சிக் கவிஞர் பாடியதற்கு இணங்க - எந்தச் சாதிக்காரரும் - எந்த அளவு படித்த, படிக்காத பெற்றோர் செய்யும் எதையும் - முதலில், வழக்கத்தால் இளைய தலைமுறையினர் அப்படியே செய்கின்றனர்.

மேலும் அவர்களுக்குத் தரப்படும் கல்வியில், ‘பகுத்தறிவு ஆராய்ச்சி மனப்பான்மை’ என்பதற்கு இடமே இல்லை.

1.            (அ) 1967 முதல் தொடர்ந்து 46 ஆண்டுகளாகத் தமிழ் நாட்டை ஆண்ட திராவிடக் கட்சிகள் இரண்டும் - திராவிட இயக்கம், சுயமரியாதை இயக்கம் பற்றிய வரலாறுகளை எந்த வகுப்பிலும், எந்தப் பாடப் பகுதியிலும் கற்றுத்தரவில்லை.

திராவிட இயக்கப் பெருந்தலைவர்கள் - புரட்சியான செய்திகளை வெளிப்படுத்தியவர்களான டாக்டர் நாயர், டாக்டர் நடேசன், சர்.பி. தியாகராயர், பண்டித அயோத்தி தாசர், பெரியார் மற்றும் பாரதியார், டாக்டர் அம்பேத்கர், பாவேந்தர், காமராசர்; போன்ற மேதைகளின் வர லாறுகளைத் தனிப் பாடங்களாகவோ, துணைப் பாடங் களாகவோ படிப்புத் திட்டத்தில் வைத்துக் கற்பிக்க வில்லை.

1.            (ஆ) மதவாதிகளான இந்து, இ°லாம், கிறித்துவர் செய்வது போல் - முறையே அவரவர், மதத்தத்து வம் சார்ந்த வேத பாடசாலைகள், அரபுக் கல் லூரிகள், இறையியல் கல்லூரிகளை நிறுவி, முறையான மதம் பற்றிய பாடங்களை 7 ஆண்டு கள் கற்றுத் தருவது போல், திராவிட இயக்கத்தார் செய்யவில்லை.

இந்த அடிப்படை இல்லாமல்-காமராசர் 1955இல் தொடங்கி வைத்த கல்விப் புரட்சியால் இங்கு ஏற்பட் டுள்ள ஏட்டுப் படிப்புக் கல்வி, பகுத்தறிவு, சுயமரியாதை, இனமான உணர்வு, தாய்மொழி உணர்வு ஓங்க இடம் தராததாக அமைந்துவிட்டது.

(2)          கல்விக் கூடத்துக்கு அப்பால் அறிவைத் தருகிற - மற்றும் அறிவைச் சிதைக்கிற பணிகளைத் திறமை யாகவும் வலிமையாகவும் செய்யும் ஊடகங்கள் பல உள்ளன. இவை இரண்டாம் நிலையில் உள்ள அறிவூட்டும் கருவிகள்.

காட்சியாக - கேட்பாக உள்ள தொலைக்காட்சி, கருத்துப் பரப்பல் பணியில் 56 விழுக்காடு இடத்தைப் பிடித்துக் கொண்டது; நாள் ஏடுகள், பருவ ஏடுகள், பன்மொழி ஏடுகள் என, அச்சு ஊடகம் 28 விழுக்காடு இடத்தை அடைத்துக் கொண்டது. திரைப்பட உலகம் 11 விழுக்காடு இடத்தை அடைத்துக் கொண்டது; வானொலி, நாடகம், நாட்டியம், இசை, இணையம் முதலான ஊட கங்கள் மேலேகண்ட ஊடகங்களைவிட மிக விசை யாகவும் வலிமையாகவும் வளர்ந்து வருகின்றன.

“மாற்றம் வரக்கூடாது” என்று இன்றும் நம்புகிற மதவாதிகள், மதநிறுவனங்கள் - இவற்றை அப்படியே கட்டிக்காத்து வருகின்றன. பழமையை - பழக்கத்தை - வழக்கத்தைக் கட்டிக் காப்பதற்குப் பன்னாட்டு முத லாளிகளும், இந்நாட்டு முதலாளிகளும் - மதம், இனம், சாதி, கட்சி, இயக்கம், என்கிற வேறுபாடுகளைக் கடந்து பழமையை நிலைக்க வைத்திட, எல்லாம் செய்கின்றனர்.

இவற்றை அடியோடு ஒழிக்க வல்லது எது? பழைய அமைப்பை அடியோடு மாற்றியே தீரவேண்டும் என் பதைத் தலையான குறிக்கோளாகக் கொண்ட ஓர் அரசு அமைக்கப்பட எல்லாம் செய்வது தான் இதை மாற்றிட ஒரே வழி.

இது எங்கோ எட்டாத தொலைவில் இருக்கிறது. அதை எட்டிப் பிடித்திட, மேலேகண்ட முதற்கட்டப் பணி கள் நடந்தாக வேண்டும். அதற்கு நாம் எல்லோரும் சேர்ந்து வழி அமைப்போம், வாரீர்!

Tweet

Whatsapp

விவரங்கள்

எழுத்தாளர்: க.முகிலன்

பிரிவு: டிசம்பர்2013

வெளியிடப்பட்டது: 30 டிசம்பர் 2013

• இந்தியா
• கல்வி

மொழியும் நாடும் இருகண்கள் என்பர் ஆன்றோர். இங்கு மொழி என்பது, அந்நாட்டின் தேசிய இனத்தின் தாய்மொழியைக் குறிப்பதாகும். ஒரு நாட்டை அடக்கி ஆள வேண்டுமாயின், அந்நாட்டின் தாய்மொழியை அழிக்க வேண்டும் என்பது வரலாறு நெடுகிலும் ஆதிக் கச் சக்திகள் கையாண்டுவரும் நடைமுறையாகும்.

மத்திய காலத்தில் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குமேலாக, மதத்துக்குரிய ‘புனிதமொழி’ என்பது மத ஆதிக்கத் துக்கு மட்டுமின்றி, ஆட்சியில் இருந்த ஆளும் வர்க்கத்தின் ஆதிக்கத்துக்கும் ஓர் ஒடுக்குமுறை ஆயுதமாகப் பயன்பட்டது. இது நிலப்பிரபுத்துவத்தை நிலைக்க வைப்பதற்கும் ஊன்றுகோலாக உதவியது. கிறித்துவ மதத்தின் புனிதமொழியாக இலத்தீன் மொழி திகழ்ந் தது. ஆனால் அய்ரோப்பிய நாடுகளில் 16-17ஆம் நூற்றாண்டுகளில் முதலாளியம் தன் வளர்ச்சியின் தேவையின் பொருட்டு தேச அரசுகளை அமைக்க முனைந்தது. அதற்காகத் தேசிய மொழிகளை ஊக்குவித்தது. அதன் விளைவாக, கிறித்துவ தேவாலயங்களில் இலத்தீன் மொழியில் மட்டுமே படிக்கப்பட்ட விவிலிய நூல், அந்தந்த நாடுகளின் தேசிய மொழிகளில் படிக்கப்படும் நிலை உருவானது. மேலும் அய்ரோப்பிய நாடுகளில், உயர்கல்வி வரையில் தேசிய மொழி வாயிலாகவே பயிலும் நிலை இருநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பே ஏற்பட்டுவிட்டது.

ஆனால் பல்வேறு தேசிய இன மக்கள் பெரும் எண்ணிக்கையில் வாழும் இந்தியாவில் இந்து மதத்தின் புனிதமொழியான - ‘தேவபாஷையான’ சமற்கிருதமே கோயில்களில் வழிபாட்டு மொழியாக - இல்லங்களில் புரோகிதச் சடங்கு மொழியாக இன்றுவரை - இரண்டா யிரமாண்டுகளாக நீடிக்கிறது. 1200களில் தில்லி சுல்தான்கள் ஆட்சி முதல் அவுரங்கசீப் காலம் வரை பாரசீக மொழியே ஆட்சி மொழியாக இருந்தது. அதன்பின் பிரித்தானிய ஆட்சியில் இந்தியா முழு வதும் ஆங்கிலம் ஆட்சி மொழியாகவும், கல்வி மொழி யாகவும் இருந்தது. 1937 தேர்தலுக்குப்பின் இந்திய மாகாணங்களில் காங்கிரசுக் கட்சியின் ஆட்சி அமைந்த போதுதான், உயர்நிலைப் பள்ளிவரையில் பயிற்று மொழியாக அந்தந்த தேசிய இன மக்களின் தாய் மொழிகள் ஆக்கப்பட்டன.

1950 சனவரி 26 அன்று நடைமுறைக்கு வந்த இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தில், இந்தி மட்டுமே இந்திய அரசின் அலுவல் மொழியாக (Official Language) இருக்கும்; 15 ஆண்டுகள் வரை (1965 வரை) ஆங் கிலமும் துணை ஆட்சி மொழியாக நீடிக்கும் என்று எழுதப்பட்டிருந்தது. தமிழகத்தில் 1960களில் பேரெழுச்சி யுடன் மூண்ட இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தால், இந்தி பேசாத மக்கள் விரும்பும் வரையில் ஆங்கிலம் துணை ஆட்சி மொழியாக நீடிக்கும் என்று நடுவண் அரசு அறிவித்தது.

1967இல் அறிஞர் அண்ணாதுரை தலைமையில் அமைந்த தமிழக அரசு, பள்ளிகளில் இந்திக்கு இடமில்லை என்ற நிலையை உண்டாக்கியது. தமிழ் உணர்வை மூல தனமாகக் கொண்டு ஆட்சியில் அமர்ந்த தி.மு.க.வோ, அதன்பின் மாறிமாறி அமைந்த அ.தி.மு.க., தி.மு.க. ஆட்சிகளோ தமிழை உயர்கல்வி மொழியாக்கிட உருப் படியாக எதையும் செய்யவில்லை. மாறாக 1980 முதல் பள்ளிக் கல்வியில் ஆங்கிலம் பயிற்றுமொழி யாவதைப் போட்டி போட்டுக் கொண்டு ஊக்குவித்தன. அதனால் ஆங்கிலத்தைப் பயிற்றுமொழியாகக் கொண்ட தனியார் பதின்நிலைப் (மெட்ரிக்) பள்ளிகள் பெருகின.

1991 முதல் தாராளமயம், தனியார் மயம், உலக மயம் என்பது நடுவண் அரசின், மாநில அரசுகளின் கொள்கையாக வரித்துக் கொள்ளப்பட்டதால், ஆங்கில வழியிலான தனியார் பள்ளிகளும், கல்லூரிகளும் புற்றீசல் போல் தோன்றின. கல்வி வணிகச்சரக்கானது. கொழுத்த இலாபம் குவிக்கும் தொழிலாக வளர்ந்தது. கருப்புப் பண முதலைகளெல்லாம் கல்வி வள்ளல்களா யினர்.

திராவிட அரசியல் கட்சிகளின் ஆட்சியில், ஆறாம் வகுப்பிலிருந்து ஆங்கிலத்தை ஒரு மொழிப்பாடமாகப் படிப்பது என்பது மூன்றாம் வகுப்பிலிருந்து என்று மாற்றப்பட்டது. அதன்பின் முதல் வகுப்பிலிருந்தே ஆங்கிலத்தை ஒரு மொழிப் பாடமாக படிக்கும் நிலை ஏற்படுத்தப்பட்டது. 2013-14ஆம் கல்வி ஆண்டு முதல், முதல் வகுப்பிலிருந்தே அரசுப் பள்ளிகளில் ஆங்கிலப் பயிற்றுமொழிப் பிரிவு தொடங்கிடத் தமிழக அரசு ஆணையிட்டுள்ளது.

ஆங்கிலேயர்கள் உலகை ஆண்டதுபோல், ஆங்கில வழியில் படித்தால் உலகை வெல்லலாம்; பணத்தைக் குவிக்கலாம் என்கிற மாயையை, ஆளும் வர்க்கங்களும் பன்னாட்டு நிறுவனங்களும், கடந்த இருபது ஆண்டு களில் ஊடகங்கள் வாயிலாக மக்களிடம் ஊட்டி வளர்த்து நிலைபெறச் செய்துள்ளன. வெற்றிடத்தில் காற்று விசை யுடன் புகும் என்பதுபோல, உலகமயக் கொள்கையின் படி, அரசுகள் மக்களுக்குக் கல்வி அளிக்கும் பொறுப்பி லிருந்து விலகவிலக, ஆங்கில வழியிலான தனியார் கல்வி வணிகப் பள்ளிகள் அதிகமாகிக் கொண்டே வரு கின்றன. தமிழ்நாட்டில் தற்போது முதல் வகுப்பி லிருந்து பனிரெண்டாம் வகுப்புவரை படிக்கும் மாணவர் களில் 60 விழுக்காட்டினர் மட்டுமே தமிழ்வழியில் பயில்கின்றனர். 40 விழுக்காட்டினர் ஆங்கில வழியில் படிக்கின்றனர். 2020ஆம் ஆண்டில் தமிழ் வழியில் படிப்போர் 40 விழுக்காடாகக் குறைந்துவிடுவர் என்று கல்வியாளர்கள் கூறுகின்றனர். ஆகவேதான் அய்க்கிய நாடுகள் மன்றத்தின் கல்வி, அறிவியல் மற்றும் பண் பாட்டுக்கான அமைப்பு (யுனெ°கோ) வெளியிட்டுள்ள வேகமாக அழிந்துவரும் மொழிகளின் பட்டியலில் தமிழ்மொழியும் இடம்பெற்றுள்ளது.

1996 சட்டமன்றத் தேர்தலில் வென்று தி.மு.க. ஆட்சியில் அமர்ந்தது. அப்போது தமிழ் உணர்வாளர்கள் நூறு பேர், அய்ந்தாம் வகுப்பு வரை தமிழே பயிற்று மொழியாக ஆக்கப்படல் வேண்டும் என்பதை வலி யுறுத்திச் சாகும் வரை உண்ணாநிலைப் போராட்டத்தை மேற்கொண்டனர். அப்போது முதலமைச்சராக இருந்த கலைஞர் கருணாநிதி, தமிழ் அல்லது தாய்மொழி அய்ந்தாம் வகுப்பு வரை பயிற்று மொழியாக இருக்கும் என்று அரசாணை பிறப்பித்தார். இதை எதிர்த்துத் தனியார் கல்விக் கொள்ளையர்களும், தமிழினத் துரோகிகளும் உயர்நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடுத்த னர். சட்டமன்றத்தில் சட்டமாக நிறைவேற்றாமல், அரசின் ஆணையாக அறிவிக்கப்பட்டதால் உயர்நீதி மன்றம் இந்த ஆணைக்குத் தடைவிதித்தது. தமிழ் நாட்டு அரசு உச்சநீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்தது. ‘சட்டி சுட்டதடா, கைவிட்டதடா’ என்பதுபோல் தி.மு.க. ஆட்சியும் அ.தி.மு.க. ஆட்சியும் அய்ந்தாம் வகுப்பு வரை தமிழே பயிற்று மொழி என்பதை மேற் கொண்டு முன்னெடுக்காமல் கைவிட்டுவிட்டன.

கர்நாடக மாநில அரசு, 1994ஆம் ஆண்டே நான் காம் வகுப்புவரை அரசுப் பள்ளிகள், அரசின் நிதி உதவி பெறும் பள்ளிகள், தனியார் பள்ளிகள் ஆகிய அனைத்துப் பள்ளிகளிலும் கன்னட மொழியே பயிற்றுமொழியாக இருக்க வேண்டும் என்று ஆணை பிறப்பித்தது; அவ்வாறே நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. மேலும் மத்திய இடைநிலைக் கல்விப் பாடத்திட்டத்தைப் (சி.பி.எ°.சி.) பின்பற்றும் தனியார் பள்ளிகளிலும் நான்காம் வகுப்பு வரை ஒரு மொழிப் பாடமாகக் கன்னடத்தைக் கட் டாயம் கற்கும் நிலை ஏற்பட்டது. அரசின் ஆணை யைப் பின்பற்றாத சில பள்ளிகளை அரசு மூடியது.

ஆயினும் சில ஆண்டுகளுக்குப்பின் தனியார் கல்வி முதலாளிகள், நான்காம் வகுப்பு வரையில் கன் னடமே பயிற்று மொழி என்னும் அரசின் கொள்கை யை எதிர்த்து உயர்நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடுத் தனர். உயர்நீதிமன்ற முழுஅமர்வு (Full Bench) அரசின் ஆணை சரி என்று தீர்ப்பளித்தது. ஆயினும் அரசின் நிதி உதவி பெறாத - தனியார் பள்ளிகளுக்கு அரசின் இந்த ஆணை பொருந்தாது என்று கூறி விட்டது. ஆயினும் தனியார் கல்வி முதலாளிகள், மதச் சிறுபான்மையினரையும், மொழிச் சிறுபான்மையி னரையும் துணையாகச் சேர்த்துக் கொண்டு நான்காம் வகுப்பு வரை கன்னடமே பயிற்று மொழி என்ற அரசின் கொள்கையை ஒழித்திட உச்சநீதிமன்றத்தில் மேல் முறையீடு செய்தனர்.

இந்த வழக்கை விசாரித்த உச்சநீதிமன்ற நீதிபதி கள் பி. சதாசிவம், ரஞ்சன்கோகி இருவரும் 2013 சூலை மாதம் அளித்த தீர்ப்பில், “எதிர்கால இளைஞர்களாக உரு வாகும் சிறுவர்களின் தொடக்கக் கல்வி என்பது மிக முதன்மையானதோர் கட்டமாகும். எனவே அய்ந்து நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வு (Constitutional Bench) இதை விசாரிப்பதே பொருத்தம்” என்று கூறியுள்ள னர். மேலும் இவ்விரு நீதிபதிகள், “எந்த மொழியில் படிப்பது மாணவனுக்கு இயல்பானதாக இருக்கும்? இந்த மொழியைத் தீர்மானிப்பது மாணவனா? அவனு டைய பெற்றோரா? தொடக்கக் கல்வியில் பயிற்று மொழியைத் தேர்வு செய்யும் உரிமை ஒரு குடி மகனுக்கு இருக்கிறதா? தாய்மொழியைத் திணிப்பது என்பது அரசமைப்புச் சட்ட விதிகள் 14, 19, 29 மற்றும் 30 ஆகியவற்றில் வழங்கப்பட்டுள்ள அடிப்படை உரிமை களைப் பாதிப்பதாகுமா? அரசு ஏற்பிசைவு அளிக்கும் பள்ளிகள் என்ற வரையறையில் அரசு நிதி உதவி பெறும் தனியார் பள்ளிகளும், நிதிஉதவி பெறாத தனியார் பள்ளிகளும் அடங்குமா? அரசமைப்புச் சட்ட விதி 350-ஹ-ன்படி, மொழிச் சிறுபான்மையினர் அவர்களுடைய தாய்மொழியில்தான் தொடக்கக் கல்வியைப் பயில வேண்டும் என்று கட்டாயப்படுத்த முடியுமா? என்பன போன்ற வினாக்களுக்கு அரச மைப்புச் சட்ட அமர்வு தீர்வுகாண வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறோம்” என்று கூறியுள்ளனர்.

இந்தியாவில் உள்ள பல்வேறு தேசிய இனங்கள், தங்களுடைய மொழி, இன நலன்கள் குறித்த முடிவு களைத் தாங்களே எடுத்துக் கொள்ளும் உரிமை - தன்னுரிமைத் தேசமாக வேண்டும் என்ற எழுச்சி, ஆகியவற்றை இந்தியத் தேசியம் - இந்துத் தேசியம் - உலகமயம் என்ற பெயர்களால் பல்வேறு தேசிய இனங் களையும் அடக்கி ஒடுக்கிச் சுரண்டிக் கொண்டிருக்கின்ற ஆளும்வர்க்கம் மொழித் தேசிய இனங்கள் தலைதூக்க விடாமல் ஒடுக்கும் செயல் களில் தொடர்ந்து ஈடுபட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த ஆளும்வர்க்கத்தின் அரசியல் பிரதிநிதிகளாக காங்கிரசுக் கட்சியும், பாரதிய சனதாக் கட்சியும் திகழ்கின்றன. பார்ப்பன-பனியா முதலாளிய-வணிகக் கும்பல்தான் இதன் அச்சாணியாகும்.

சமற்கிருதம் ஈன்ற குட்டியான இந்தியே இந்தியா வின் தேசிய மொழி என்ற பொய்யான போர்வையில் இந்தியையும், வேலைவாய்ப்புக்கான வாழ்வாதாரம் தருவது ஆங்கிலமே என்ற மாயையின் பேரில் ஆங்கிலத்தையும், இந்தி மொழி பேசாத பிற தேசிய இனமக்கள் மீது திணிக்கும் நடவடிக்கைகளில் ஒன்றாக, ‘ராஷ்ட்ரிய ஆதர்ஷ் வித்யாலயா’ என்ற பெயரில் 2500 மாதிரிப் பள்ளிகளை நடுவண் அரசு தொடங்க உள்ளது. தமிழ்நாட்டில் 356 மாதிரிப் பள்ளிகள் தொடங்கப்படவுள்ளன என்ற செய்தி கடந்த நவம்பர் மாதம் வெளியானது. வழக்கம்போல் ஆளும் கட்சியாக வுள்ள அ.தி.மு.க.வும், தி.மு.க.வும் இப்பிரச்சினையைத் திசைத்திருப்பும் தன்மையில், ஒருவரையொருவர் குற்றஞ்சாட்டி அறிக்கைப் போர் நடத்தித் தமிழ் மக்களை ஏமாற்றிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

‘ராஷ்ட்ரிய ஆதர்ஷ் வித்யாலயா’ எனப்படும் மாதிரிப் பள்ளிகள் மூலம் அனைத்துத் தரப்பினருக்கும் தரமான கல்வி தருவதே நோக்கமாகும் என்று நடுவண் அரசு சொல்கிறது. 2010 ஏப்பிரல் முதல் செயல்படுத்தப்படும் கல்விபெறும் உரிமைச் சட்டத்தின்படி, கல்விக் கட்டணம் என்ற பெயரில் கொள்ளையடிக்கும் தனியார் பள்ளி களில் 25 விழுக்காடு இடங்கள் நலிந்த பிரிவு மாணவர் களுக்கு ஒதுக்கிடு செய்யப்பபட வேண்டும். இவர்களுக் கான கல்விக் கட்டணத் தொகையை அரசு மானியமாக வழங்கும் என்று கூறப்பட்டது. இத்திட்டம் வெறும் ஏட்டுச் சுரைக்காயாகவே இருக்கும் நிலையில், புதிய தாகத் தொடங்கப்படும் மாதிரிப் பள்ளிகளில் 40 விழுக் காடு மாணவர்கள் அரசின் மூலம் - இடஒதுக்கீட்டின் அடிப்படையில் சேர்க்கப்படுவார்கள் என்று கூறப்பட் டுள்ளது. ஆனால் இது நடைமுறையில் பித்தலாட்ட மாகவே முடியும்!

மேலும் இப்புதிய மாதிரிப் பள்ளிகள், அரசு-தனி யார் கூட்டுப் பங்கேற்புடன் அமைக்கப்படும். 60 விழுக்காடு மாணவர்களைத் தனியார் கல்வி நிறுவன மே தேர்வு செய்து கொள்ளலாம். தனியார் நிறுவனம், பள்ளியின் அடிப்படைக் கட்டமைப்பு ஏந்துகளுக்காகச் செலவிடும் தொகையில் 25 விழுக்காடு தொகையை அரசு வழங்கும். அரசின் மூலம் சேர்க்கப்படும் 40 விழுக்காடு மாணவர்களுக்கான கல்விக் கட்டணத்தை நடுவண் அரசு பத்து ஆண்டுகள் வழங்கும். அதன் பிறகு அம்மானியத் தொகையை மாநில அரசுகள் அளிக்க வேண்டுமாம்.

மேலும் அரசின் மூலம் சேர்க்கப்படும் 40 விழுக் காடு மாணவர்களுக்கு அவர்கள் எட்டாம் வகுப்புப் படிக்கும் வரைதான் அரசு கல்விக் கட்டணம் செலுத் தும் பொறுப்பை ஏற்கும். ஒன்பதாம் வகுப்பு முதல் கல்விக் கட்டணத்தை அம்மாணவர்களே செலுத்த வேண்டும். ஏனெனில் அரசமைப்புச் சட்டத்தில் 14 அகவைக்கு உட்பட்ட (எட்டாம் வகுப்பு வரை)வர்களுக்கு இலவயக் கட்டாயக் கல்வி அளிக்கப்பட வேண்டி யது அரசின் பொறுப்பு என்று கூறப்பட்டுள்ளதாம். அதை அப்படியே பின்பற்றுவதற்காக, ஒன்பதாம் வகுப்பி லிருந்து இலவயக் கல்வி அளிக்க முடியாதாம். நலிந்த பிரிவு மாணவர்களின் பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளை கள் ஒன்பதாம் வ்குப்புக்கு வருவதற்குள் கல்விக் கட்டணம் செலுத்துமளவுக்குப் பணக்காரர்களாகிவிடு வார்களா? அல்லது தாழ்த்தப்பட்ட, பிற்படுத்தப்பட்ட மாணவர்கள் எட்டாம் வகுப்புடன் படிப்பை முடித்துக் கொண்டு பள்ளியை விட்டு வெளியேறி அவரவர் சாதி, குலத்தொழிலைச் செய்ய வேண்டுமா?

இம்மாதிரிப் பள்ளிகளில் ஆங்கிலம் அல்லது இந்தி மட்டுமே பயிற்று மொழியாக இருக்கும்; சி.பி.எ°.சி. பாடத் திட்டம் மட்டுமே பின்பற்றப்படும். கடந்த ஆண்டு உயர்நீதித்துறையும் மறுத்துவிட்டதால் வேறுவழியின்றி கலைஞர் கருணாநிதி கொண்டு வந்த சமச்சீர் கல்வித் திட்டத்தை செயலலிதா தலைமையிலான அரசு நடை முறைப்படுத்தியது. ‘உயர்ந்த சாதி’ என்பதுபோல் ‘உயர்ந்த கல்வி’ தருவது மெட்ரிக் பள்ளிகள் என்ற போர்வையில் கல்விக் கொள்ளை நடந்து வந்தது. கடந்த ஆண்டு சமச்சீர் கல்வியை ஆங்கில வழிக் கல்வியிலும் பின் பற்ற நேரிட்டதால், பல பள்ளிகள் சி.பி.எஸ்.சி. பாடத்திட்டத் துக்கு மாறிக் கொண்டிருக்கின்றன. சி.பி.எஸ்.சி. பாடத் திட்டத்தைப் பின்பற்ற, பள்ளிகள் மாநில அரசின் ஒப்பு தலைப் பெறவேண்டும் என்ற விதியை சி.பி.எஸ்.சி. தலைமையகம் சில மாதங்களுக்குமுன் நீக்கிவிட்டது.

கல்விக் கட்டணம் செலுத்திப் படிக்க வைக்கும் அளவுக்கு வருவாய் உள்ள குடும்பங்கள் வாழும் நகர்ப் புறப் பகுதிகளில்தான் மாதிரிப் பள்ளிகள் தொடங்கப்பட உள்ளன. ஏனெனில் சிற்றூர்களில் எழுத்தறிவில்லாத, நாள்தோறும் கூலி வேலை செய்தாலும் அடிப்படை வசதிகளையும் பெற முடியாமல் வறுமையில் வாடும் குடும்பங்களின் குழந்தைகளே அரசுப் பள்ளிகளில் தாய்மொழியில் படிக்கின்றனர். மாதிரிப் பள்ளிகளைத் தனியார் புதியதாகவும் தொடங்கலாம்; தற்போதுள்ள பள்ளிகளையே மாதிரிப் பள்ளிகளாக மாற்றிக் கொள்ள லாம். அரசுப் பேருந்தோ, சிற்றுந்தோ செல்லாத சிற்றூர் களுக்கெல்லாம் தனியார் பள்ளி ஊர்திகள் சென்று பிள்ளைகளை ஆங்கிலவழிக் கல்விக் கொள்ளைக்காக அழைத்து வருகின்றன.

தனியார் தம் விருப்பம் போல் பள்ளியின் பெயரை வைத்துக் கொள்ளலாம். ஆனால் ‘ராஷ்ட்ரிய ஆதர்ஷ் வித்யாலயா’ என்ற ‘வால்’ ஒட்டு அப்பெயரில் இருக்க வேண்டும். பள்ளிசாராப் பணிகளுக்கும் பள்ளியைப் பயன்படுத்தலாம். அதாவது மாலை நேரங்களில்-விடு முறை நாட்களில் திருமணம்உள்ளிட்ட நிகழ்ச்சிகளுக் குப் பள்ளிக் கட்டடத்தையும் வளாகத்தையும் வாட கைக்கு விட்டுப் பணம் ஈட்டலாம். கல்வி வணிகக் கொள்ளைக்கான வழிகளை அரசே வகுத்துத் தருகிறது.

தி.மு.க. தலைவர் கலைஞர் கருணாநிதி, இம் மாதிரிப் பள்ளிகள் தமிழர் நலனுக்கு எதிரானவை; ஆங்கிலமும் இந்தியும் மட்டுமே அப்பள்ளிகளில் கற்பிக் கப்படும்; அதனால் தமிழக அரசு இத்திட்டத்தை எதிர்க்க வேண்டும் என்று அறிக்கை வெளியிட்டார். அதற்கு முதலமைச்சர் செயலலிதா, “2008 நவம்பர் மாதம் நடுவண் அரசு, நாடு முழுவதும் 6000 மாதிரிப் பள்ளி களைத் தொடங்கும் திட்டத்தை அறிவித்தது. அப்போது இருந்த கருணாநிதி ஆட்சி 2009 சூலை 22 அன்று அமைச்சரவைக் கூட்டத்தில் 20 மாதிரிப் பள்ளிகள் தொடங்க ஒப்புதல் அளித்தது” என்று எடுத்துக்காட்டி, கருணாநிதியைக் குற்றஞ்சாட்டினார்.

அதற்கு, கலைஞர் கருணாநிதி “நான் அனுமதி அளித்த மாதிரிப் பள்ளித் திட்டத்தின் பெயர் “ராஷ்ட்ரிய மத்யாமிக் சிக்ஷா அபியான்” என்பதாகும். அது அரசின் நிதியால் நடத்தப்படுவதாகும். ஆனால் அதில் தனி யாருக்கு இடமில்லை. மேலும் மாநில மொழியிலேயே கல்வி கற்பிக்கப்படும் என்று குறிப்பிட்டுத்தான் அது தொடங்கப்பட்டது” என்று பதில் அறிக்கை வெளியிட் டார். சி.பி.எஸ்.சி. பாடத் திட்டத்தில் தமிழ் பயிற்று மொழியாக இருக்க முடியுமா? என்பது கலைஞருக்குத் தெரியாததா?

முதலமைச்சர் செயலலிதாவும் “தமிழர் நலன் காக்கப்படும்; அடுத்த கல்வியாண்டில் மாதிரிப் பள்ளி கள் தமிழ்நாட்டில் தொடங்கப்படமாட்டா” என்று மட்டுமே அறிவித்துள்ளார். ஏனெனில் அடுத்த கல்வியாண்டில் மாதிரிப் பள்ளிகள் தொடங்குவதற்கான விண்ணப்பங்கள் 11-11-2013க்குள் அளிக்கப்பட வேண்டும். யாரும் விண் ணப்பிக்கவில்லை என்பதால், அடுத்த கல்வியாண்டில் மாதிரிப் பள்ளி தொடங்கப்படாது என்று முதலமைச்சர் கூறுகிறார். மேலும் “2014 மே மாதம் நாடாளுமன்றத் தேர்தல் நடக்கிறது. அப்போது ஆட்சி மாற்றம் ஏற்படும். “அதன்பிறகு இச்சிக்கலைத் தீர்த்துக் கொள்ளலாம் என்று கூறுகிறார்”. நடுவண் அரசில் எந்த ஆட்சி யிருந்தாலும் ஆங்கிலத்தையோ இந்தியையோ பயிற்று மொழியாகக் கொண்ட மாதிரிப் பள்ளிகளை அனு மதிக்கமாட்டேன்” என்று கூறவேயில்லை.

தொடக்கக் கல்வியில் கூடத் தாய்மொழியை - தமிழைப் பயிற்று மொழியாக நிலைக்க வைக்க முடியாத கேடான நிலைக்கு மூலகாரணம் 1976இல் மாநில அதிகாரப் பட்டியலில் இருந்த கல்வியை, இந்திரா காந்தி நெருக்கடி நிலை ஆட்சியில் நடுவண் அரசின் பொது அதிகாரப் பட்டியலுக்குக் கொண்டு சென்றதேயாகும். எனவே கல்வியை மீண்டும் மாநில அதிகாரப் பட்டியலின் கீழ்க் கொண்டுவர, இந்தி பேசாத மற்ற தேசிய இன மக்களையும் ஒன்றிணைத் துப் போராட வேண்டும்.

முதற்கட்டமாகத் தொடக்கக் கல்வியில் பயிற்று மொழியாக மாநிலத்தின் தேசிய மொழியே இருக்க வேண்டும். மொழிச் சிறுபான்மையினர் அவர்களது மொழியைத் தொடக்கக் கல்வியில் ஒரு மொழிப் பாடமாகப் பயில்வதற்கான வாய்ப்பை அமைத்துத் தரவேண்டும். உலக அளவில் உள்ள மொழியியல் அறிஞர்கள் கூறுவதுபோல், ஆறாம் வகுப்பிலிருந்து தான் தாய்மொழி அல்லாத வேறொரு மொழியைப் பயில வேண்டும். எனவே ஆறாம் வகுப்பிலிருந்து ஆங்கிலமோ மற்ற அந்நிய மொழியோ படிக்கலாம்.

கல்வியில் தனியார் மயம் என்பதை அடியோடு ஒழிக்க வேண்டும். தொழில் வளர்ச்சி பெற்ற எல்லா நாடுகளிலும் பள்ளிக்கல்வி முற்றிலுமாகத் தாய்மொழி வழியில் அரசே அளிக்கிறது. எனவே நடுவண் அரசின் மாதிரிப் பள்ளிகள் தமிழகத்தில் கால்வைக்க விடாமல் தடுப்போம். இந்தியத் தேசியம், இந்துத் தேசியம் என்ற முகமூடிகளைக் கிழித்தெறியாமல் தமிழ்த் தேசி யத்தை மீட்டெடுக்க முடியாது. சமற்கிருத ஆதிக்கம், ஆங்கில ஆதிக்கம், இந்தி ஆதிக்கம் ஆகியவற்றை ஒழிக் காமல், தமிழ்மொழியைக் காப்பதோ, வளர்த்தெடுப் பதோ இயலாது. இம்மூன்று மொழிகளின் ஆதிக்கத்தின் பின்னணியில் உள்ள அரசியல், பொருளியல், சமூக, மத, பண்பாட்டு, முதலாளிய ஆதிக்க உள்ளடக்கங்களைப் புரிந்து கொண்டு, தமிழர்கள் ஒன்றுதிரண்டு போராடி இவற்றைத் தகர்ப்பதன் மூலமே தமிழ்மொழியை - இனத்தைக் காக்க முடியும்.

Tweet

Whatsapp