விதைகள் உறங்குவதில்லை

(தஞ்சையில் “முள்ளிவாய்க்கால் முற்றத்” திறப்பு நிகழ்வில்- கவிஞர் இன்குலாப் தலைமையில் நடைபெற்ற கவியரங்கில் வாசித்த கவிதை. )

இனக்கொலை இலங்கையில்
காமன்வெல்த் மாநாடு;
இனத்தின் விடுதலை முழங்கிட
தஞ்சையில் ஒரு பாடி வீடு.
(பாடிவீடு- பாசறை)

முள்ளி வாய்க்கால் முற்றம் பாட
இருந்திருக்க வேண்டும்
விடுதலைக் கவி வால்ட்விட்மன்
இருந்திருக்க வேண்டும்
சிலிக்குயில் பாப்லொ நெருதா
இருந்திருக்க வேண்டும்
புரட்சிக் கவி பாரதிதாசன்
இருந்திருக்க வேண்டும்
ஈழத்தின் கவிஞன் புதுவை இரத்தினதுரை.

இருந்தாலும் என்ன,
இவர்கள் இல்லாக் குறையினை
சமன் செய்தார் இன்குலாப்.

’விடுதலைக்காய் விதைக்கப்பட்ட
கல்லறைகளில்
விடுதலைவிதை முளைக்காத
கல்லறை எதுவுமில்லை’
முரசறைந்தான் வால்ட் விட்மன்.
துயிலும் இல்லத் தோழரே,
முள்ளிவாய்க்கால் முற்றத்தினரே
 பாட்டனின் பிரகடணத்தை
 படையலாக்குகிறேன்.

ஆகாய நிலா காட்டி,
அமுதூட்டுவாள் அன்னை.
கையளவு ரொட்டித் துண்டை
கடைவாயில் ஒதுக்கிய
 பாலகன் பாலசந்திரன் ;
வியப்பில் நோக்கும் விழியில்
மரணத்தை வைத்தது யார்?

 இசைப்பிரியாவின்
தொண்டைக் குழியில் ஒரு புல்லாங் குழலும்
கைகளில் வீணையும் இருந்தன.

சின்னஞ் சிறுகுயிலின் குரலில்
 அக்கினியையும்
கைகளில் துப்பாக்கியையும்
தந்தது யார்?
 
எட்டுக்கு எட்டடி குச்சுவீடு ஈழம்
 சின்னஞ் சிறு தேசம்;
கையளவு முல்லைத் தீவு
கையளவு தீவை
கடலளவு பிணங்களால் நிறைத்தது யார்?

ராசபக்க்ஷே ஒருவன் தானா?
பாட்டனான ஜெயவர்த்தனே தானா?
பாட்டனுக்கும் பாட்டனான
துட்ட கைமுனு மட்டும் தானா?
அண்டையில் நிர்வாணமாய்
நின்ற இந்தியா
முண்டக் கட்டையாய் ஆடிய வல்லரசுகள்
அத்தனை காட்டுமிராண்டிகளும்.
அரசுகள் ஆடை அணிவதில்லை
அதனால்
எந்த நிர்வாணம் குறித்தும்
கவலை கொள்வதில்லை

துயிலும் இல்லத் தோழரே
முள்ளிவாய்க்கால் முற்றத்தினரே

இரத்தக் கறை படிந்த
எந்தக் கைகளோடும்
நாங்கள் கைகுலுக்க விரும்பவில்லை
 
இடுப்பொடிந்த கோழிக்கு
உரல்கிடையே சொந்தம்
இடுப்பொடிந்த இலங்கைக்கு
இனவாதம் சொர்க்கம்

கறந்த பால் முலைபுகா
கடைந்த வெண்ணெய் மோர்புகா
விரிந்த பூ, உதிர்ந்த மலர் கிளை புகா
இயற்கை விஞ்ஞானம்,
இது சித்தர்கள் ஞானம்.

இது நடந்தாலும் நடக்கும்,
எது நடந்தாலும்
போதி சமத்துவன் புத்தன்
இனி இலங்கை புகான்
இது புத்தன் அடைந்த ஞானம்

 
”இற்றைத் திங்கள் இவ்வெண்ணிலவில்
வென்றெறி முரசின் வேந்தர்
எம் குன்றும் கொண்டார்
யாம் எந்தையும் இலமே”
பாரி மகளிர் பரிதவிப்பு அக்காலம்

“எமக்கென்று ஒரு மண் உண்டு
எப்போது வேண்மானாலும்
வந்து செல்லுங்கள்” என எமை
போராளிகள் அழைத்தது இக்காலம்.
இது என்ன கோலம்!
 இற்றைத் திங்கள் இவ்வெண்ணிலவில்
எம் மண்ணும் இல்லை;
 மக்களும் இலர்.

போராளிகளே,
உமக்கென்று ஒரு மண்
அதிலொரு அந்தி முற்றம்
ஊர்முழுதும் ஒன்றுகூடல்
நெஞ்சு நிறைய நிலாச்சோறு
கன்னம் உப்பிடக் களிப்பு
கைநிறையக் கும்மி
குரலெல்லாம் குலவை
குழிவிழும் கன்னங்களில் கெக்கலிப்பு
நீரோடும் மீன்களாய்
நிலைகொள்ளாத் துள்ளல்.

நிலாச் சோறு உண்ட முற்றத்தில்
நெருஞ்சி படர்ந்தது;
கும்மியடித்த கைகளில்
குருதிப் படலம் ;
ஒன்று கூடல் நிலாமுற்றம்
உலக வஞ்சகத்தில்
மயான பூமியாய் மாற்றம்

இலட்சியம், வீரம் ஈகம் –
சூலாயுதம் ஏந்தினீர்
இராச தந்திரமெனும்
சூத்திர ஆயுதம் ஏந்திட மறந்தீர்;
 
எதிரி எங்கெங்கும்
இராச தந்திரவலை விரித்தான்
கூட இருந்து குழி பறிப்போரை
தேர்ந்து, திரித்து தன் வசத்தில் சேர்த்தான்
கொலைக் களம் கண்டான்
 சர்வதேசங்களையும் தனக்கொரு
பதுங்குகுழியாக ஆக்கிக் கொண்டான்

விதைகள் உறங்குவதில்லை
விதைகளுக்கு மூச்சளிக்கும்
காற்றும் சோர்வதில்லை
கருவில் காத்திருக்கும் குழந்தையென
வளரும் விதைகளுக்கு
கதைசொல்லி கதைசொல்லி,
வீரயுகக் கதை சொல்லி
காற்று வளர்க்கும்
மூடிய மண்ணை முளைவிம்மி
வெடிக்கச் செய்யும்
மேலெழுந்து துடிக்கும் துளிரை
வருடிக் கொடுக்கும்

ஒடுக்கப்படும் நிலமுள்ள இடமெலாம்
முள்ளிவாய்க்கால் முற்றத்தின்
காற்று நடக்கும்
பரிதவிக்கும் உயிர்களுக்கு உணர்த்த
மீண்டும் ஈழக்கடல் கடக்கும் இக்காற்று.

முள்ளிவாய்க்கால் முடிவல்ல,
தொடக்கம்;
ஏதொன்றும் முடிவதில்லை
எல்லாம் தொடக்கம்;
வெற்றி என ஒன்றில்லை
வெற்றியை நோக்கிய பயணம்
காற்று ககனமெங்கும் எடுத்துச் செல்லும்.

முள்ளிவாய்க்கால் முற்றம் -
இனி வரும் நூற்றாண்டுகளுக்கும்
வளரும் ஒரு விதை
ஒரு போதும் உறங்காது;
அடிமைகளின் தீவுகள்
எங்கெங்கு உண்டுமோ
அங்கெலாம் நடக்கும் இந்த விதை.