சுவாசக் காற்றில் ஏறும் துயரம்
நெஞ்சடைத்துச் செல்கிறது
வலிகளின்மீதேறி உட்கார்ந்து கொண்டு
அழுது புலம்புகிறது பொழுது
அசைவின்றிப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது
வெறித்த கண்களுடன்
துன்பத்தின் பெருவெளியை வாழ்வு
அடிக்க நீளும் கொம்புகளும்
சுட நீளும் துப்பாக்கிகளும்
வெடிக்க வீசப்படும் குண்டுகளும்
அரசதிகாரத்தின் காவலாயுதங்கள்
யாராலும் பெற முடியாத
பதில்களைக் கொண்டதாகவே
இருக்கின்றன ஆட்சிகளின் இருக்கைகள்
கத்திக் கதறி அழும் குழந்தையைப்
போன்றதாக மாறிவிட்டன
உரிமைகளைப் பேசும் நாவுகள்
அடித்து மிரட்டவும்
சுட்டுத் தள்ளவும்
வெடித்துத் துரத்தவும்
சிறையில் திணிக்கவும்
எப்போதும் தயார் நிலையில்
அரசு எந்திரம்
எரியும் வயிற்றை
இறுக்கிப் பிடித்து
குமுங்கிக் கதறுகிறது
மானுடம் தினம்தினம்
- யாழன் ஆதி
