அண்மையில் ஒரு திருமணம் நடைபெற்றது. மணப்பெண் மிகவும் அழகாக இருந்தாள். அக்கா மாதிரி. அக்கா நல்ல வடிவு. அக்காவென்றால் அம்மம்மாவின் அக்காவின் மகளின் மகள். நல்ல சொக்கை கட்டிப் பிடிச்சு கொஞ்சத் தூண்டும் கவர்ச்சி. அக்கா கலியாணம் முடித்து ஆறு வருஷம். ஒரு குழந்தை இல்லாத கவலை அவளை எப்பொழுதும் வாட்டிக் கொண்டிருக்கும். இடைக்கிடை அவளின் வீட்டுக்கு போகும் போது என்னிடம் சொல்லுவாள், அட சிறீ உன்னைப் போல சிரிச்ச முகத்தோடை அழகான குழந்தை ஒண்டு எனக்கு வேணுமடா!. அக்கா என்னை கட்டிப் பிடிச்சு கொஞ்சுவா.

அந்த ஊரில் பிரபலமான கம்மாலை அது. அக்காவின் அப்பா எப்பொழுதும் கள்ளு வெறியிலேயே இருப்பார். பெரிய வயிறு அது புளிச்ச கள்ளு வயிறு என்று பெரியம்மா எப்பவும் சொல்லுவா. நல்ல வட்டமான வீடு. பெரியம்மாவின் வீடு எனக்கு மிகவும் விருப்பம். அங்கு போவது என்பதே எனக்கு ஆசை. தகர முற்றத்தில் மாமரங்கள். கொஞ்சம் தள்ளி பலா மரங்கள், முற்றம் நிறைய மணல்; கால்கள் புதைய கடற்கரையில் நடந்த மாதிரி முற்றம். பெரியம்மா வீடு நாற்சார் வீடு மாதிரி இருக்கும். ஆனால் நாற்சார் வீடு அல்ல. எப்பொழுதும் சாணியும் பற்றிக்கரியும் கிளுவஞ்சாறும் கலந்த கலவையால் பூசிய திண்ணை.

திண்ணை என்ன வடிவு. திண்ணையில் வெறும் மேலோடு படுத்தால் முதுகு சில்லிடும். அந்த ஸ்பரிஸம் இதயம் மூளை என்று பிரவாகிக்கும். அந்த குளிர்மைக்காகவே பெரியம்மாவின் வீடு எனக்கு விருப்பம்.

சரசக்கா இருக்கிறா. அவவுக்கு பதினைஞ்சு வயதிருக்கும் என்னோடு விளையாடுவா. அவவின் தோற்றம் வலு கவர்ச்சியாய் இருக்கும். உருண்டு திரண்ட மார்பகங்கள் பார்க்கும்போது அதனை மெதுவாய் தொடவேண்டும் போல ஆசையாய் இருக்கும். நல்ல திரட்சியான தேகம். குறுக்கை கட்டி சரசக்கா குளிக்கும் போது முதுகு வடிவாய்த் தெரியும். சில நேரம் முதுகைத் தேச்சு விடச் சொல்லுவா. குனிந்து வாளியால் கிணத்தில் தண்ணீர் அள்ளும் போது பிருஷ்டபாகத்தின் மதர்ப்பு கிறங்க வைக்கும். சரசக்கா சிரிப்பா எனக்கு நரம்பெல்லாம் புடைத்து ஆளத் தோன்றும். ஆனால் தோன்றுவதோடு சரி. எனக்கு வயது பதினைந்து. பதினைந்து வயது ஆண் பிள்ளைகளுக்கு கிராமங்களில் இப்படித் துணிச்சல் வருவது குறைவு. இசகு பிசகி சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் வேட்டைதான். சரசக்காவை கட்டிப் பிடித்து கொஞ்ச வேண்டும். அந்த குண்டு கன்னத்தை கடித்தால் வலு சோக்காக இருக்கும்.

பெரியம்மா வீட்டுக்குப் போனாலே ஒரு நல்ல வாசைன வரும். வேலி ஓரத்தில் நிற்கும் பலா மரங்கள் போற நேரமெல்லாம் பழுத்து இருக்கும். தோட்டத்தில் இருக்கும் வாழை மரங்கள் எப்படியாவது குலை போட்டிருக்கும் மாமரங்கள் பூத்திருக்கும். மாம்பூக்களின் வாசனை எவ்வளவு ரம்மியமாக இருக்கும். மாம்பூக்களை கிள்ளி வாயில் போட்டால் வரும் சுவை புளிப்பும் துவர்ப்பும் கலந்த ஒருவகை சுகம். அது அந்த வயதுச் சுகம்.

மாலுக்குள் பெரிய அம்மம்மா இளைத்த புதுப்பனை ஓலைப்பாயின் மணம் மூக்கினுள் வந்து உட்கார்ந்து கொள்ளும். இன்னும் போகுதேயில்லை. பனாட்டு வாசம் போதாக்குறைக்கு வேலியில் நிற்கும் கிளுவை வாசம் என்று சர்வ வாசங்களும் கலந்த ஒரு ரம்மியப் பெருவாசம். மூக்கினுள் வந்து மூளைக்குள் சுகமாக இருக்கும். கண்ணை மூடி வாசங்களை அனுபவிக்கும் திறன் வாய்க்கப் பெற்றவர்கள் பாக்கியசாலிகள்; எல்லோருக்கும் இந்த மணம் கிடைக்கும் ஆனால் யார் இதனை துய்த்து உணருவார்களோ அவர்களால் தானே உணர முடியும்.

பெரியம்மா தேங்காய்ப் பூவும் போட்டு குரக்கன் புட்டு அவிக்கும் பொழுது அடுப்படியில் இருந்து வரும் வாசம் தனியானது. வெறுமனே சீனியும் போட்டு குழைத்து ஒரு கையில் கதலி வாழைப்பழத்தை உரித்து வைத்துக் கொண்டு புட்டு ஒரு வாய் பழம் ஒரு கடி- சுடச்சுட குரக்கன் புட்டு என்ன சுவை அனுபவிக்க வேண்டும்.

வயல் கிணறு நிரம்பி வழிகிறது. எங்கள் வீடு பெரியம்மாவின் வீட்டிலிருந்து எட்டு மைல் தொலைவு. எங்களது ஊர் வயலும் வயல் சார்ந்த இடமும். குளம் காடு வீடுகள் பெருவாரி வயல் இதுதான் எங்கள் கிராமம். அம்மாவின் அப்பா வலு பிரயாசக்காரன். அவர் காடு வெட்டி கழனியாக்கிய பூமி வலு செழிப்பு குளம் பாய்ச்சல் நிலம்.

வீட்டுக்கு பக்கத்தில் உள்ளது வீட்டுக்கிணறு. வீட்டுக்கிணத்துக்கு பக்கத்தில் ஒரு நறுவிலி மரம். போய்ப் பார்க்கும் நேரங்களில் எல்லாம் நறுவிலியில் காயும் பழங்களும் இருக்கும்.

காட்டுப் பழங்களின் சுவை கிராமப் பக்கம் இருப்பவர்களுக்குத்தான் தெரியும். பள்ளிக்கூடம் விட்ட பின்பு அதுதானே வேலை. காட்டுப் பழங்கள் பத்தையில் உள்ள பழங்கள் என்று ருசி பார்ப்பது.

சூரைப்பழம், முள் செடியிற்குள் பச்சையாய் காயும் கறுப்பாய் பழமும் இருக்கும். இன்ரேவல் நேரம் சூரைப் பத்தையிக்குள்ளைதான் நிப்பம். முள்ளுக்குத்தும் விளங்காது கொப்பித்தாளில் சரை செய்து சூரப்பழம் புடுங்கி அதைப் போட்டுக் கொண்டு வந்து வகுப்பில் வைத்து தின்னுவோம். சில நேரம் புடுங்கி புடுங்கி வாயில் போட்டுத் தின்னுவோம். அது இரண்டுக்குமே ருசி மாறுபடும். சூரைப்பழம் கொஞ்சம் இனிப்பும் இனம் சொல்ல முடியாத துவர்ப்பும் மற்றும் ஒரு புளிப்பும் இருக்கும். புளிப்பு சாதாரண புளிப்பல்ல. காராம்பழம், காய் பச்சை பழம் கறுப்பு அதற்கென்றொரு ருசி. கூழாம்பழம், அது இனிப்பு கொஞசம் புளிப்பு. அதிகமாக தின்றால் காய்ச்சல் வரும் என்று அம்மா சொல்லுவா.

வீரப்பழம், மரம் ஏறக்கூடியவர்கள் விண்ணன்கள் ஏறி கொப்பு கொப்பாய் முறித்துப்போட்டு சேர்த்து சிவப்பு நிற அழகான பழங்களை கைநிறைய வைத்து தின்னுவோம். வீரப்பழம் தின்றால் பல்லும் நாக்கும் கயராகிவிடும். பிறகு செங்கட்டியால் தேய்த்தாலும் பல்லு கயர்போகாது. பாலப்பழம், துவரம்பழம், பாக்கு வெட்டிக்காய் புடுங்கித் தின்போம். சொட்டிப்பூ பறித்து வாயால் ஊதி நெத்தியில் உடைப்போம். மணல் தக்காளி, பறித்து உண்போம். எத்தனை சுவை எத்தனை சுவை.

நறுவிலிப்பழம்; தோலைப் பிதுக்கி வாயில் போட்டால் வாயெல்லாம் பிசினாய் ஒட்டிக் கொள்ளும். அந்தப் பிசினிலும் ஒரு இனிப்பு சுவை வருமே அதுதான் ருசி. நறுவிலி கையில் பட்டால் வீணிமாதிரி இழுபடும். வழுவழுப்பாய் இருக்கும்.

ஒரு முறை பாயில் தேய்த்து உணர்ச்சிவசப்பட்ட பொழுது உணர்ச்சியின் முடிவில் இப்படித்தான் வீணீ மாதிரி வழுவழுப்பாய் ஒரு திராவகம் வந்தது. அதனைத் தொட்டுப் பார்த்த பொழுது கையில் ஒட்டியது. அப்பொழுது வயது பத்து இருக்கும். பிறகு அப்படி அடிக்கடி வீணி வரும். நாலைந்து முறையும் வரும். உணர்ச்சிகள் அற்புதமானவை. வழிவிடுவது இயலுமான முறையில் தானே. வாங்கு, பாய் என்று இடங்கள். எப்பொழுதும் எழும்பியபடி இருக்கும். அதனை தொடும்போதும் பார்க்கும் போதும் மனதுக்குள் கிளர்வு வரும். அந்தக்கிளர்வு தான் காமம் என்று உணர பலகாலம் எடுத்தது. கிராமத்து பிள்ளைகள் தானே.

அக்காவுக்கு பிள்ளையில்லாத குறை பற்றி பெரியம்மாவுக்கு மட்டுமல்ல அம்மாவுக்கும் கவலைதான். அம்மம்மாவின் அக்காவின் மகளின் மகள் என்றாலும் அம்மா பெரியம்மா குடும்பத்தோடு வலு ஒட்டுதல். தகப்பன் முடாக்குடிகாரன் என்றாலும் கொல்ல பகுதியில் சோலி சுரட்டில்லாத குடும்பம் பெரியம்மாவினுடையது. பெரியப்பாவை எப்பொழுதும் வெறியில்தான் பார்ப்பேன். கள்ளு நாத்தம் அவரோடேயே குடியிருந்து விட்டது. அது போக மாட்டேன் என்று அடம்பிடித்தது. ஆரம்பத்தில் குடித்துவிட்டு வந்து பெரியம்மாவுக்கு சரியாக அடிப்பாராம். கழுத்தை பிடித்து நெரிப்பாராம். அப்படி ஒருநாள் நெரித்ததில் பெரியம்மமாவுக்கு தொண்டை வீங்கி அது கண்டி கட்டியாகி பிறகு பெரிய கழலையாகிவிட்டது. பெரியம்மா பொறுமைசாலி. பெரியப்பா அடித்தாலும் விரட்டினாலும் ஏழு பிள்ளைகளை பெரியப்பாவோடு படுத்து பெத்துப் போட்டு வளத்தெடுத்திட்டா. பிள்ளைகள் நிறைய இருப்பது பெருமை. எனக்கு இத்தனை பிள்ளைகள் உனக்கு ஏன் இன்னும் மூண்டு என்று பெருமை பேசுவார்கள் கிராமத்தில்.

அக்காவுக்குதான் ஒரு பூச்சி புழுவும் தங்குதில்லை. அத்தான் வலு அருமையானவர். சோலி சுரட்டு இல்லாதவர். சின்னையா சொல்லுவார் அத்தானோடு எத்தனை குமருகளையும் விட்டுட்டு போகலாம். அவ்வளவு பத்திரமாக பார்ப்பார். ஆனால் அத்தான் முடாக்குடி. கரைச்சலில்லாத குடிகாரன். காலையில் கொஞ்சம் போடாவிட்டால் கை கால் எல்லாம் நடுங்கும். வேறு ஒன்றும் இல்லை அவர் பழகி விட்டார். ஆரம்பத்தில் அக்காவுக்கு கவலை. தகப்பனை மாதிரி மருமகனும் வந்து விட்டாரே என்று.

பின்னர் அந்தக் கவலை மாறிவிட்டது. பழகிவிட்டது. அக்காவே கால் போத்தில் வாங்கி வைப்பா. தென்னஞ்சாராயம் அவருக்கு விருப்பம். இடையில் அக்காவுக்கு தெரியாமல் கடைக்கு போய் இரண்டு மூண்டு முடறு விட்டு விட்டு வந்து விடுவார்.

எனக்கு வயது பதினாறு. ஓ-எல் எக்ஸாம் எடுக்க அக்காவின் ஊருக்குதான் சென்டர் போட்டார்கள். பெரியம்மா வீட்டைவிட பபா அன்ரி வீட்டைவிட அக்காவின் வீடுதான் அம்மாவுக்கு வசதியாகப்பட்டது. அக்காவும் அத்தானும் தவிர வீட்டில் யாருமில்லை. அரிசி, பருப்பு, சீனி, மரக்கறி என்று சாமான்களோடு அம்மா அக்கா வீட்டுக்கு என்னை கொண்டுவந்து விட்டா. அவ்வளவு சாப்பாட்டு சாமான்களும் எனக்கு தேவையில்லைத்தான். அக்காவோ அத்தானோ கேட்க மாட்டினம். ஆனால் அக்கா பாவம். குடுக்க வேணும்தான். அக்கா நல்லா சமைப்பா. புட்டு அவிப்பா. சோறும் மீன்கறியும் அக்காவின் கையால் ருசியாகிவிடும்.

கம்மாலை எப்பொழுதும் பிசியாகவே இருக்கும். ஊரில் நேர்மையான கம்மாலை அது. வேலைகளை வாங்கிப் போட்டுவிட்டு அட்வான்ஸ் பணமும் வாங்கி வைத்து விட்டு ஏமாற்றும் கொல்லர்களைப் போல அல்லாமல் அத்தான் ஏலுமானதை மட்டும் தான் ஓடர் எடுப்பார். கூடவே பாலன் மச்சானும் ஒத்தாசையாய் இருப்பார். பாலன் மச்சானும் வேலையை நன்றாக பழகி விட்டார். வண்டில் சில்லுக்கு வளையம் போடுவது, கத்தி, கோடாலி அடிப்பது தீட்டுவது, வாச்சி அடிப்பது; அத்தான் பூட்டு செய்வதில் விண்ணன். பூட்டு ஓடர்கள் வரும். ஒரு பூட்டு மற்ற பூட்டிலிருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டிருக்கும். ஆயிரம் திறப்பும் ஆயிரம் டிசைன். அல்லாவிடில் ஒருவரின் வீட்டை இன்னொருவர் திறந்து விடுவார். எவ்வளவு நுணுக்கமாக பூட்டு செய்ய வேண்டும். திறமான பூட்டுக்கு பக்கத்தில் அத்தானின் பெயரும் இருக்கும், பட்டப்பெயர் போல. அதில் அத்தானுக்கு கௌரவம். காசுக்கு பஞ்சமில்லாமல் அக்காவை அத்தான் வைத்து வாழ்க்கை நடத்தினார்.

ஆனால் அத்தான்தான் மலடாய் இருக்க வேண்டும். ஏனெனில் அக்கா குடும்பத்தில் அப்படி வாறதுக்கு சந்தர்ப்பமே இல்லை. அம்மம்மமாவுக்கு மூன்று பிள்ளைகள் ஒன்று செத்து போய் விட்டது. அம்மம்மாவின் அக்காவுக்கு ஆறு பிள்ளைகள். அதிலை முந்தினதாரம் மூன்று பிந்தின தாரம் மூன்று. பெரியம்மாவுக்கு ஏழுபிள்ளைகள். அக்காவுக்கு குறைபாடு இருக்காது. கலியாணம் கட்டியாச்சு. அத்தானை போய் செக் பண்ணச் சொல்லி எப்படி கேக்கிறது. அதனாலை அத்தானுக்கு கவலை வந்து சில நேரம் விட்டுட்டு போனால். பொதுவா ஆம்பிளையள் தான் மலடு என்டுறதை ஒத்துக்கொள்வதில்லை. அப்பிடியெண்டாலும் அத்தானின் விந்தை எடுத்துக்கொண்டு போய் பரிசோதனை இதெல்லாம் சாத்தியப் படக்கூடிய விடயமா? கலியாணம் முடித்து ஒரு வருடம் கவலை இல்லை. அதுக்கு பிறகு ஐந்து வருஷமாக பிள்ளை இல்லை என்ற கவலை சமுதாயத்தில் ஒரு பெரிய குறையாக இருக்கிறது. அக்கா மனதில் வைத்திருப்பா. அம்மாவிடம் சொல்லி அழுததை ஒருநாள் கண்டேன். அம்மா சொன்னா வைரவருக்கு தொட்டில் கட்டச்சொல்லி. வைரவருக்கு தொட்டில் கட்டினாப்பிள்ளை வருமே! அத்தானோடு அக்கா வலு பிரியம்.

முருகன் கோவிலில் அன்னதானம். விஷேட பூசை. அன்னதானத்துக்கு மரக்கறி வெட்ட ஊரில் உள்ள பொம்பிளைகளை எல்லாம் கோவிலுக்கு வரச்சொல்லி இருந்தார்கள். அக்கா அத்தானுக்கு இரவு சாப்பாடெல்லாம் செய்து கொடுத்துவிட்டு கோயிலுக்கு போனா. ஒற்றையடிப் பாதையில் போவதற்கு அக்காவிற்கு பயம். தன்னைக் கொண்டுபோய் கோவிலுக்கு விட்டு விட்டு வரும்படி கேட்டா. ஒற்றையடிப்பாதை பனி பெய்திருந்தது இரவு முன்பனிக்காலம். அக்கா நீளப்பாவாடையும் சட்டையும் போட்டிருந்தா. என்ரை கையை இறுக்கிப் பிடிச்சு அணைச்சுக் கொண்டு கூட்டிக் கொண்டு போனா. அக்காவின்ரை தோளைத் தொட்டேன். அக்காவின்ரை கையைப் பிடித்தேன். திரண்டு மதர்த்துப் போயிருந்தது கை. மனதுக்குள் ஒரு கிளர்ச்சி. அக்காவை தொட்டுக்கொண்டு போகும் போதெல்லாம் இருந்தது. அதுக்கிடையில் கோவில் வந்து விட்டது. கோயில் இன்னும் ஒரு மைல் தூரம் இருக்கக்கூடாதா? என்னை கவனமாக வீட்டுக்கு போகச் சொல்லிவிட்டு அக்கா மரக்கறி அரியும் பொம்பிளையளுக்கு கிட்ட போனா. அக்கா சும்மா சொல்லக்கூடாது. பின்பக்கம் அழகுதான். தலைமுடியும் நீளம்.

இரவு அத்தானோடு படுத்தேன். சாராய மணம்தான் அந்த வீடு முழுக்க. ஒரு வீடுதான் அதில் ஒரு மூலையில் குசினி மண்ணை வைத்து குந்து எழுப்பி வரிச்சு பிடிக்கப்பட்டிருந்தது. கரண்ட் இல்லை அரிக்கன் லாம்புதான் வெளிச்சம். அரிக்கன் லாம்பின் சிமினியை உயர்த்தி ஊதி நூத்து விட்டு அத்தானோடு படுத்தேன். அக்காவை நினைக்கும் போதெல்லாம் கிளர்ச்சி. சாரத்தில் ஈரம்.

நலமடிக்க மாட்டையும் கொண்டு வருவார்கள். அத்தானின் கம்மாலையில் நலமடிப்பது ஒரு சாதாரண விடயமல்ல சரியான பிசி. அத்தானுக்கு அதுவும் தெரியும். கரணம் தப்பினால் மரணம். வலு லாவகமாக கிடுக்கியை மாட்டின் கொட்டையில் வைத்து பதமாக கசக்க வேண்டும். நல்ல வளத்தியான மாடுகள் வீரியமான மாடுகள் இரண்டு, இரண்டையும் ஒரே நேரத்தில் நலமடிக்க வேண்டுமென்று வேலங்குளத்தில் இருந்து கொண்டு வந்திருந்தார்கள். "பெரிய கரைச்சலாக இருக்கிறது உதுகள் றோட்டிலை பூட்டிக்கொண்டு போனால் திமிறுதுகள். அது அதுகளை அந்தந்த நேரத்திலை செய்துவிடவேணும். இப்ப அடிக்காட்டி பிறகு கட்டுப்படுத்தவே முடியாமல் போகும்.” மாட்டின் சொந்தக்காரர் அத்தானிடம் சொன்னார். அத்தான் பெரிதாக கதைக்கமாட்டார். ஒரு சிரிப்பு கொஞ்சம் கதைகள். அக்காவோடு மட்டும்தான் நல்லா செல்லம் கொஞ்சுவார். அக்காவைப் பார்த்தால் அத்தானுக்கு ஆசை. வராமலென்ன அக்கா அந்தளவு வடிவு.

மாட்டின் கால் நாலையும் கட்டி பாட்டத்திலை போட்டு வயிற்றை சுற்றி கயிறும் போட்டு இறுக்கி பக்கத்தில் இருந்த மரத்தில் கட்டியாச்சு. வயிற்றுப் பக்கத்தை மூன்று பேர் பிடித்தர்கள். நிலத்தில் இறுக்கியிருந்த கூனியில் மாட்டின் கால்க்கயிறு வயிற்றுப் பாட்டுக்கயிறு எல்லாம் வரிந்து கட்டியாயிற்று. மாடு அசைய முடியாது. சோடியை வேலிக்கு அப்பால் ஒரு தோட்டத்தில் புல்லு மேய கட்டியாச்சு. ஏனெனில் இங்கு நடக்கிற விசயம் மற்றதுக்கு தெரியக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருந்தார் அத்தான். மாடு கத்தாமல் வாயையும் அமுக்கி பிடிக்க வேண்டும். சிலர் கத்த விடுவார்கள். கத்தினால் அதன் வலி வாயினூடாகவாவது கொஞ்சம் வெளிப்பட்டு குறையும். நலமடிக்கும் போது மாடு கழியும் படு பயங்கரமாக. அத்தான் சின்னப்பிள்ளையாக இருந்த பொழுது அவரின் அப்பர் ஒருநாள் நலமடிக்கும் பொழுது மாட்டின் குண்டிப்பக்கம் நின்றிருக்கிறார். கழிஞ்சுவிட்ட கழிச்சலில் முகம் மேலெலல்லாம் சாணி பீறிட்டு பாய்ந்ததாக சொல்லுவார் அத்தான்.

இரண்டு எருதுகளுக்கும் நலமடிச்சாப்பிறகு கொட்டை இரண்டும் நீத்து பூசணிக்காய் போல வீங்கி இருந்தன. “இனித்தான் கவனமாக பாக்க வேணும். வைக்கல் போடுங்கோ. மாடுகள் இப்ப தின்னாது. படுக்க வைச்சிருக்க வேணும் ஆர் காவலுக்கு..? இரண்டு பேரை விடுங்கோ. இரவு பகலா காவல் காக்க வேணும். ஒருத்தர் மாறி ஒருத்தர் எருதுகளுக்கு கிட்ட இருக்க வேணும். காகம் கொத்திச்செண்டால் அவ்வளவுதான் உயிர் போயிடும். நாயை அண்ட விடக்கூடாது. அத்தான் மாட்டுச் சொந்தக்கரருக்கு சொல்லிப்போட்டு குளிக்க கிணத்தடிக்கு போக முதல் அக்காவைப் பார்த்தார். “இஞ்சை வாங்கோ” என்று அக்கா சத்தமில்லாத உச்சரிப்பால் கூப்பிட்டா. வந்து கால் போத்தல் வெள்ளையை பச்சையாக அண்ணாக்காக ஊத்திவிட்டு உசாரானார் அத்தான். "தண்ணியையாவது கலவுங்கோவன் இருக்கிற ஒல்லுப்போல ஈரலாவது மிஞ்சட்டும். சொல்லிக் கொண்டு அடுப்படியை ஒழுங்கு படுத்தப்போனா. குளிச்சிட்டு வந்து நல்லாச் சாப்பிட்டால் அத்தான் ஒரு மணித்தியாலம் உறங்கி பின்னேர வேலைக்கு உற்சாகமாகி விடுவார்.

அந்த வீட்டுக்கு நான் வந்து ஆறுநாட்கள். அக்கா அத்தான் நான் மூன்று பேரும் மூன்று பாய்விரித்து ஒட்டிப்போட்டு படுத்திருப்போம். மனம் கிளர்ந்து போய் இருக்கும் எனக்கு. நேரடியாக என்ன செய்கினம் என்பதைப் பார்க்க வலு சோட்டையாக இருக்கும். நேரடியாக அதைப் பார்க்கும் போது தலை முதல் கால் வரை உணர்ச்சிப் பிழம்பாகுமே அதனைக் காண வேண்டும்: கண்டேன்.

பகலில் அக்காவின் குரல் வேறு மாதிரியாகவும் இரவில் அக்காவின் குரல் ஒருவகை கிறங்கிய குழறல் மாதிரியும் இருக்கும். பக்கத்தில் படுத்திருக்கும் எனக்கும் என்னவோ செய்யும். அத்தான் உணர்ச்சிவசப்படுவார். ஆனால் அது வலு வேகமான உணர்ச்சியாய் அது எனக்கு தெரிவதில்லை. கொஞ்சி குலாவி முத்தமிட்டு ஏறி தள்ளிப்படுத்து அழுத்தி பிடித்து அணைத்து பின்னர் அரிக்கன் லாம்பை அக்கா அணைப்பா- இரண்டு நிமிடமில்லை மீண்டும் அரிக்கன் லாம்பை கொழுத்துவா. என்ரை பக்கம்தான் அக்கா படுத்திருப்பா. திரும்பிப் படுப்பா கொட்டக்கொட்ட முழிச்சிருப்பா மூச்சு பெரிசா வாங்கும். நான் பார்ப்பது அக்காவுக்கு தெரியாது. வெளிச்சம் மங்கல். அக்கா படுக்கையில் சில நாட்களில் குறுக்க கட்டியிருப்பா. சில நாட்களில் பாவாடை.

காலையில் மாக்குளையன் சட்டிக்குள்ளை மாவைப்போட்டு குழைப்பா அத்தானுக்கும் எனக்கும் புட்டு அவிக்க. கை கழுவின மாதிரி எனக்கு தெரிவதில்லை. ஆனால் அது அப்ப பெரிதாக அரியண்டமாக இருக்கவில்லை. அக்கா வலு மதர்ப்பானவா.

பெரியம்மா வீட்டுக்கு அக்கா என்னைக் கூட்டிக்கொண்டு போனா. அங்கை போனால் அண்டு முழுக்க பெரியம்மா வீடுதான். சிறிய கடகப்பெட்டிக்குள் வாழை இலை வைத்து சோறு அத்தானுக்கு கம்மாலைக்கு வரும். அக்கா முழுநாளும் பெரியம்மாவோடுதான் இருப்பா.

சரசக்கா அடுப்படிக்குள்ளையிருந்து தேங்காய் திருவுறா. வழுவழுப்பான தாமரை இலை போல தொடை இருக்கிறது. சரசக்காவுக்கு வயதுதான் பதினாறு. அழகான தொடை தெரிவது தொடர்பாக அலட்டிக் கொள்வதில்லை. நான் தொடையைப் பார்ப்பதற்காகவே மூன்று தேங்காய்திருவும் மட்டும் சரசக்காவுக்கு பக்கத்தில் இருந்தேன். தேங்காயின் முதல் திருவலை சரசக்காவும் நானும் தின்போம், சரசக்கா எனக்கு தீத்தி விடுவா. நான் சின்னன் என்று அவவுக்கு நினைப்பு. பெரியம்மா அக்காட்டை கேட்டா என்ன இன்னும் பூச்சி புழு தங்கேல்லையே! அக்கா கையை விரித்து இல்லையென்றா. வற்றாப்பளைக்கு தீ மிதிக்க நேத்தி வைச்சனான் என்றா அக்கா. எனக்கு திகீரென்றது. மலடி என்ற பட்டத்தை அகற்ற வேண்டும் என்பதற்கு அக்கா என்னவெல்லாம் செய்கிறா?.அக்காவுக்கு கண்கள் கலங்கியிருந்தன.

“புள்ளை இனிமேல் நலமடிக்க வேண்டாமென்று கொத்தானிட்டை சொல்லு. உந்தப்பாவந்தான் சுத்தி சூழ்ந்து போய் கிடக்கு தெரியாது. எத்தினை மாடுகளின்ரை பையைக் கரைச்சுப்போட்டார் கொத்தான். அக்காவுக்கு இப்பொழுதுதான் புத்திக்குபட்டது.” ஓமம்மா அத்தானிட்டை சொல்ல வேணும் இனிமேல் உந்த வேலை வேண்டாமெண்டு.” அக்கா முடிவெடுத்து விட்டாள்.

நாவல்பழக்காறி கடகம் நிறைய குண்டு குண்டு நாவல் பழத்தோடு வந்தாள். "கொத்து என்ன விலை.”

“2 ரூபா நைனார்.”

“ஒருகொத்து போடு. என்ன கசங்கியிருக்குதே”

“இல்லை நயினார் நாவல் பழம் நல்ல வடிவு.

சரசக்காவும் நானும் அன்றைக்கு நிறைய நாவல்பழம் தின்றோம். சரசக்கா வாயில் போடும்பொழுது ஒரு பழம் நெஞ்சுச் சட்டைக்குள்ளை விழுந்து விட்டது. சரசக்கா கையை வைக்கமுதல் நான் நெஞ்சுக்குள்ளை கையை வைத்தேன். கையைத் துழாவினேன். அப்படிச் செய்ய வேண்டும் போல் இருந்தது. இதமாயும் கொஞ்சம் தடித்த பலூனைப் போலவும் இருந்தது. அடியில் வட்டுடைக்குள் கிடந்து கனிந்த நாவல் பழத்தை எடுத்தேன். சரசக்கா ஒண்டுமே சொல்லேல்லை. கையை எடுத்த போது இன்னும் கொஞ்சம் வைத்திரு என்பது போல இருந்தது சரசக்காவின் பார்வை. நாவல் பழம் நசுங்கி இருந்தது. அப்படியே எடுத்து வாயில் போட்டேன். தேனமிர்தம்.

அக்காவும் அத்தானும் நானும் படுத்திருந்தோம் இரவு. சுன்னாகத்தில் இருந்து அத்தானின் கூட்டாளி ஒருவர் ஸ்கூட்டர் ஒன்றில் வந்திருந்தார். இரவு ஒன்பது மணியிருக்கும். விருந்தினர்களை மனங்கோணாமல் பார்ப்பார் அத்தான். இரவு சாப்பிடச் சொன்னார் அத்தான்; அவர் சாப்பிட்டு வந்தனான் என்று சொல்லியும் பிஸ்கட் வாழைப்பழம் தேத்தண்ணி கொடுத்து உபசரித்தார். வீட்டில் எப்பொழுதும் ஏதாவது சாப்பாட்டுச் சாமான் இருக்கும். அக்காவும் எதுக்கும் முகம் சுழிக்கமாட்டா.

கம்மாலைக்குள் துப்புரவான இடத்தில் பலகை போட்டு ஒருவர் படுப்பதற்கு வசதியிருக்கிறது. ஒரு பெரிய தைலாப்பெட்டி இருக்கிறது. அதில் ஒருவர் படுக்கலாம். அத்தான் கம்மாலை தைலாப்பெட்டி மீதும் வந்த நண்பர் கீழே அழகாக பாய் விரித்த பலகை மீதும் படுக்க தயார் படுத்தினா அக்கா. நானும் அக்காவும் வீட்டுக்குள் படுத்தோம். அக்கா அரிக்கன் லாம்பின் வெளிச்சத்தை இறக்கிவிட்டா. எனக்கு படுத்த உடன் நித்திரை வரும் அத்தோடு குறட்டை. அக்காவோடு படுத்து இரண்டு மூன்று மணித்தியாலம் சென்றிருக்கும். எனக்கு முதுகில் மூச்சு சுட்டது.

அக்கா என்னை முதுகுப்புறமாக இறுக்கி கட்டிப் பிடித்துக்கொண்டு படுத்திருந்தா.அக்கா என்னைக் கட்டிப்பிடித்திருந்த விதம் அவவின் அழகான மார்பு என்னில் அழுந்திக்கிடந்த விதம் உடல் முழுக்க எனக்கு சூடாகியது. விறைப்பு ஏற்பட்டது. அப்படியே அக்காவின் கையை எடுக்காமல் மெதுவாகத் திருப்பி அக்காவை இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்தேன். அக்கா லேசாக கண்களைத் திறந்து “ஸ்ரீ” என்றா. அந்தச் ஸ்ரீக்குள் உஷ்ணம் பிரவாகித்தது. ம் என்றேன். அக்கா என்வாயில் தனது நாக்கால் ஈரப்படுத்தினா. எனக்கு தலை முழுக்க மின்சாரம் பாய்ந்து விர்ரன்றது. இரண்டு கன்னங்களையும் மாறி மாறி கொஞ்சினா. மூச்சு அக்காவுக்கு கொஞ்சம் பலமாக வந்தது. "எனக்கு உன்னை மாதிரி ஒரு அழகான குழந்தை வேணுமடா” திரும்பவும் என்னை கொஞ்சினா. ஊசி குத்தியிருந்த மேல்சட்டை ஊசிகள் எல்லாம் கழன்றிருந்தன. அக்கா என்றேன். எதையும் சொல்ல விடாமல் எனது உதடுகளை தனது உதடுகளால் மூடினா. அரிக்கன் லாம்பை அணைத்து விட்டா. இன்னுமடா இன்னும் என்றா. அப்படி மூன்று தடவைகள். வீரியம் கொதித்தெழுந்து அடங்காமல் இன்னும் போல எனக்குள் உத்வேகம் பீறிட்டது. அக்கா நிம்மதியாக படுத்திருந்ததை பார்த்தேன்.

காலையில் எதுவுமே நடக்காதது மாதிரி முகத்தை வைத்துக் கொண்டு இருந்தா. அக்காவால் முடிந்தது. அப்பிடியும் முடியுமாக்கும். மாக்குளையன் சட்டி.. புட்டு.. தேங்காய்ப்பூ.. என்று அக்கா வழமையாகவே இருந்தா. இன்று காலையில் வழமைக்கு மாறாக குளித்திருந்தா. வெள்ளிக் கிழமைக்கு குளித்தது என்று அத்தான் நினைத்திருப்பார்.

எனக்கு சோதனை முடிந்து ஊருக்கு போனாலும் அந்த கிளர்ச்சியினூடே தினம் தினம் கழிந்தது பொழுது. கொஞ்சநாள் கழித்து அக்கா வீட்டுக்கு வந்திருந்தா. அடிக்கடி வீட்டுக்கு வாறவதானே. அம்மா ஏன் தடல் புடலா வேலை பாக்கிறா. அக்காவுக்கு புள்ளை தங்கீட்டுதாம். வற்றாப்பளையாள்தான் கண் திறந்திட்டாள் என்று அம்மா சொன்னா. பெரியம்மாவும் அப்பிடித்தான் சொன்னாவாம். அத்தான் அக்காவுக்கு பதிலா தான் தீ மிதிக்கிறது என்று சொன்னவராம். புளிச்சாப்பாடு அன்று வீட்டில்.

“அம்மா என்னம்மா இண்டைக்கு எல்லாம் புளியாக்கிடக்கு அட கொக்காவுக்கு வாய் கசக்குததாம்

“அதுக்கு ஏனம்மா எனக்கு புளிச்சாப்பாடு. இனி அக்காவை யாரும் கேவலமாய் பார்க்கமாட்டார்கள். அக்கா இனி புள்ளை குட்டிக்காரி. சபை சந்தியிலை அக்காவுக்கு மரியாதை கிடைக்கும். அந்தளவுக்கு வலு சந்தோஷம். கடவுள் கண் முளிச்சதாக வருவோர் போவோரிடம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தா அம்மா. அண்டைக்கு வீட்டில் வைத்து அக்கா ஆருமில்லாத இடமாய் கூட்டிக்கொண்டு போய் இரண்டு கன்னத்திலையும் மாறிமாறி கொஞ்சினா. கொஞ்சும் போது கண்கள் இரண்டும் குளமாகி கிடந்தன.

இவ்வளவு கெதியாய் ஒன்பது மாதம் போகுமே. போனது. வலு புளுகமாக அம்மா சாமான் சக்கட்டு எல்லாம் எடுத்துக் கொண்டு பெரியம்மா வீட்டுக்கு போனா. அம்மாவோடு நானும் போறேன். பெரியம்மா வீடு அவ்வளவு மகிழ்சியாக இருந்ததை நான் காணவில்லை. அத்தான் சுன்னாகத்திலை. அக்காவுக்கு புள்ளை புறந்திருக்கிறது என்பது தான் முழுக் குடும்பத்திற்கும் சந்தோஷம். பெரியப்பா பேரன் பிறந்த சந்தோஷத்தில் கொஞ்சம் கூடுதலாகவே கீறிவிட்டார் வலு மப்பு. அத்தான் கேள்விப்பட்டு அரக்க பறக்க வாறார் என்று அம்மா சொன்னா. சொந்தம் பந்தம் என்று வீடு திண்ணை விறாந்தை குசினி என்று ஆட்கள் தான். சரசக்கா தேத்தண்ணி ஊத்திக் கொண்டிருந்தா. களைத்திருந்தா முகம் முழுக்க வியர்வை. அக்காவை ஆஸ்பத்திரியில் இருந்து காலமைதான் கொண்டு வந்தது என்று பெரியம்மா அம்மாவுக்கு சந்தோசமாக சொன்னா. வீட்டுக்குள் போக முதல் நான் நினைத்தேன் அக்கா இனி மலடி இல்லை. தலையை குனிந்து படியில் ஏறி உள்ளே போய் அக்காவையும் பிள்ளையையும் பார்த்தேன். அக்கா என்னையும் பிள்ளையையும் பரிவு, அன்பு, ஆசை, வாஞ்சை, குதூகலம், புளகாங்கிதம் எல்லா கலவை உணர்வுகளோடும் பார்த்தா. இரண்டு கண்களிலும் முட்டி நின்றது கண்ணீர். நிறைந்து துளிர்த்து பிள்ளையின் கண்ணுக்குள் விழுந்தது. பொடியன் கண்களை இறுக மூடினான். குட்டிக்குழந்தை கண்ணை பூஞ்சிப் பார்த்தது. அக்காவின் கண்களைப் பார்த்தேன். பெருமிதமும் நன்றியும் அதற்குள் இருந்ததாக தெரிந்தது. "பிள்ளைக்கு என்ன பேர் அக்கா?"

பெரியம்மாவிடம் அம்மா கேட்டா “ஸ்ரீகந்தராஜா” பெரியம்மா சொல்ல அக்கா என்னைப் பார்த்தா! குழந்தையின் வலது பக்க கன்னத்தில் தாடையில் என்னைப் போலவே கொஞ்சம் பெரிதாய் ஒரு மச்சம் இருந்தது.

- இளைய அப்துல்லாஹ் ([email protected])