முள்ளிவாய்க்கால்
பதில் சொல்ல முடியாத
உங்களின் வினாக்களில்
பற்றி எரிகின்றன
எங்கள் வஞ்சகங்கள்
தளர்த்த முடியாத
மன இறுக்கத்தை
எமக்கான தண்டனையாக நினைத்து
சரி செய்துக் கொள்ள முடியவில்லை
நினைவை
குறுந்தகடு காட்சிகளாக
குவிக்கப்பட்ட உங்கள் சடலங்களிலிருந்து
நீங்க முடியாத குற்ற உணர்வுகளால்
உற்றுப்பார்க்கிறேன்
உம் இறந்த உடல்களில்
அசைகிறது உயிர்
எம் உயிர் உடல்களில்
நடக்கிறது பிணம்.
(”அவதூறுகளின் காலம்” தொகுப்பிலிருந்து)
--------------
எம்மை அழைக்காதீர்
இனம் என்று உரைக்காதீர்
குருதி உறவுகளே
கொல்லப்படும் மானுடமே
முள்கம்பி வேலிகளில்
முகம் புதைத்து அழுதபடி
எம்மை நினைக்காதீர்
இனம் மொழி எனும் சொல்லை
தேர்தல் மை போட்டு
தெரியாமல் அழித்துவிட்டு
வீரமும் நேர்மையும்
விலைபேசிக் கொடுத்துவிட்டு
துரோகமும் கபடமும்
பெற்றவர்கள் பிழைப்பதற்கு
எம்மை அழைக்காதீர்
இனம் என்று உரைக்காதீர்
எரியும் உம் உயிர்களின்
இருதிசையும் பிரிந்து நின்று
குளிர் காய்ந்து கொள்வதைத்தான்
கொள்கையெனச் சாற்றுகின்றோம்
எம்மை அழைக்காதீர்
இனம் என்று உரைக்காதீர்
காப்பாற்றக் கூறி
கதறுபவர் குரல்வளையைப்
பாதுகாப்புச் சட்டமிட்டு
மூச்சு முட்ட நெரிக்கின்றோம்
வெள்ளைக் கொடி பிடித்த
வீரர்களைக் கொல்வதற்கு
ஆயுதங்கள் கொடுக்கின்றோம்
ஆளனுப்பி வைக்கின்றோம்
எம்மை அழைக்காதீர்
இனமென்று உரைக்காதீர்
உலகே எதிர்த்தாலும்
உணர்விழக்கா வல்லினமே
உங்கள் உயிர்கலந்த உங்களின் குருதி
பெருக்கெடுத்துக் கலக்கும் மண்ணில்
உங்களைத் தவிர
யார் விளையக்கூடும்
விதையொன்று போட்டால்
சுரையொன்றா முளைக்கும்
எம்மை அழைக்காதீர்
இனமென்று உரைக்காதீர்
கொன்று குவித்தோரில்
குற்றுயிராய்க் கிடப்போரே
கரம்கேட்டு எழுவதற்குக்
கதறி அழுவோரே
தற்காலிகமாக அங்கே
ஈழம்தான் உமக்கில்லை
எப்போதும் எமக்கிங்கே
ஈனமானம் எதுவுமில்லை
குருதி உறவுகளே
கொல்லப்படும் வேலிகளில்
முகம் புதைத்து அழுதபடி
எம்மை அழைக்காதீர்
இனமென்று உரைக்காதீர்
._________________________
துயரச்சாலை
அடுக்ககங்களை உருவாக்கி
அவற்றிற்கு
உயிரைப் பணயமிட்டு
தொங்கிக் கொண்டே
வண்ணந் தீட்டியவர்கள்
மேம்பாலங்கள் கட்டியவர்கள்
எலிகளைப்போல் பூமிக்குள் வளைகளிட்டு
பெருநகர விரைவு ரயில்
தடம் போட்டுத் தந்தவர்கள்
நீங்கள் வசதியாக உட்கார்ந்து
வாய்ப்பந்தல் போடும்
அத்தனைக் கான்கிரேட் கூரைகளையும்
அந்தரத்தில் நின்றுழைத்து
அமைத்துக் கொடுத்தவர்கள்
சாலைகள் போட
வேகாத வெயிலில்
வெந்து தணிந்தவர்கள்
சுமைவண்டி இழுத்தவர்கள்
முதுகெலும்பு வளைய வளைய
விதைத்தவர்கள்
நீரூற்றியவர்கள்
காவல் காத்தவர்கள்
அறுவடை செய்து
உங்கள் கிடங்குகளை
நிறைத்துவிட்டு
பஞ்சம் பிழைக்க
சொந்த தேசத்தில்
அகதிகளாய் பிரிந்தவர்கள்
இன்னும்கூட
அவர்கள் உங்களின்
நினைவிற்கு எட்டவில்லையெனில்
கனவுக்காட்சி போல்
மங்கலாக வேணும்
மறக்கமுடியாத நினைவாக
அன்றொரு நாளில்
வரிசை வரிசையாய் நின்று
உங்களுக்கு
வாக்குப் பிச்சை போட்டார்களே
அவர்களே தான்
தலைகொள்ளாச் சுமையோடு
பற்றியெரியும் பாதைகளில்
செருப்புக்கும் கதியற்று
நடந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்
நிழலுக்கு நிழல் ஓடி
நின்றுத் தவிக்கும் பிள்ளைகளின்
தாகத்திலும் பசியிலும்
நீண்டுக்கொண்டே இருக்கும்
பெருந்துயரச் சாலையை
எப்படியும் கடந்து விடலாமென
நடந்து கொண்டேயிருக்கிறார்கள்
பாதி வழியில்
தண்டவாளத்தில் நசுங்கியவர்கள்
விபத்தில் நொறுங்கியவர்கள்
ஜீவனில்லாமல்
செத்துப் போனவர்களுக்கெல்லாம்
என்ன கனவுகள்
இருந்திருக்கக்கூடும்
செத்தாலும்
சொந்த ஊரில் போய்
சாகவேண்டும்
என்பதைத் தவிர...
_________________
பசி
கட்டுப்பாடற்றவர்கள
என்னவந்தாலும்
இவர்களைத் திருத்தவே முடியாதென
தடைசெய்யப்பட்ட
சாலைகளில் வந்து நிற்கும்
ஏழைகள் பற்றி
இழித்துப்பேசும்
உங்களுக்கு
உத்திரவாதமிருக்கிறது
மூன்றுவேளை உணவிற்கு
ஒருநாளாவது போராடிப் பாருங்கள்
பசியுணர்வோடு
அவர்கள் எவ்வளவு
பொறுமைக் காத்திருக்கிறார்கள்
என்பது புரியும்.