விமர்சிக்கும் முன்னர் தமிழில் இந்த வகையான திரைப்படத்தை வெளியிட்ட மிஷ்கினுக்கு ஒரு வெற்றி படிக்கட்டை இட்டுவிட விருப்பம். ஏதோ பொழுதுபோக்குக்காக எடுக்கப்படாமல் திரைப்படங்கள் கதைக்கருவிலேயே சமூகத்திற்கு அழகான கருத்துக்களைச் சொல்ல முயல்கின்றன. அந்தவொரு வரிசையில் யுத்தம் செய் திரைப்படத்தையும் தாராளமாக நாம் சேர்த்துக் கொள்ளலாம் என்கிற பட்சத்தில் ஒரு சபாஷ். படத்தின் துவக்கம் முதல் இறுதி வரை இமைகள் மூடாது இருக்கை நுனியில் அமரச் செய்திருக்கும் திரைக்கதையின் சுவாரசியமான ஓட்டத்திற்கு அடுத்த சபாஷ்.

படம் முழுக்க வரும் பின்னணி இசை சற்று அதீதமாகத் தோன்றினாலும் பின்னணி இசையின் பங்கு இத்திரைப்படத்திற்கு ஒரு ஆழமான பகிர்வு என்பதை எவராலும் மறுத்து விட இயலாது. ஒளிப்பதிவு படத்திற்கு அடுத்த கூடுதல் விளக்கம். இவ்வளவு நேர்த்தியான ஒளிப்பதிவை மிகவும் சுலபமான முறையில் கையாண்டிருப்பதாகத் தோன்றும் அளவிற்கு உழைத்திருக்கிறார் சத்யா. சில இடங்களில் இவ்விருவருடைய பதிவுகள் நம்முள் நெருடி உண்மையைத் தேட முயற்சித்திருக்கிறது. எடுத்துரைக்க, கிருஷ்ணமூர்த்தியும் தமிழும் (சேரனும் தீபாவும்) துரத்தி வந்து சில நிமிடங்கள் தேடும் ஸ்கார்பியோ வண்டி திடீரென தோன்றும் இடத்தில் பின்னணி இசையும் ஒளிப்பதிவும் சற்று மிரளத்தான் வைக்கின்றன. காவல் நிலையத்தின் முன் தலை புலப்படும் இடத்தில் பின்னணி இசையில் ஒலிக்கும் பாட்டும் ஒளிப்பதிவும் யதார்த்தமாக கையாளப்பட்டிருக்கும் விதம் இதயத்தின் ஓரத்தில் ஏதோ ஒரு உணர்வைத் தட்டி எழுப்பி விடுகிறது. பலே சத்யா மற்றும் கே, தமிழ் திரைப்பட உலகிற்கு மீண்டும் இரு வரப்பிரசாதங்கள்.

கதாபாத்திரத் தேர்வு, மிஷ்கின் இன்னும் கொஞ்சம் கவனம் செலுத்தி இருக்கலாம் என்று தோன்றினாலும், ஒவ்வொரு பாத்திரமும் தனக்கான யதார்த்தத்தைச் சுமந்து போயிருப்பது படத்திற்கு வலிமை சேர்த்துள்ளன. என்ன தான் Y.G. மகேந்திரன் அருமையாக நடித்திருந்தாலும் படம் பார்க்கும் அவ்வளவு நெஞ்சங்களையும் அள்ளிக் கொண்டு போயிருப்பதேனோ லக்ஷ்மி ராமகிருஷ்ணன் தான். எவ்வளவு வன்மம் பார்வையில். இப்படியொரு கதாபாத்திரத்தைத் தைரியமாக எடுத்துக் கையாண்டிருக்கும் பாணி, எந்த ஒரு கலவரமுமற்ற ஒரு நடிப்பை அள்ளி தெளித்தமைக்கு வெற்றி தொடரும் வாய்ப்புகள் அதிகம். தமிழ் (Dipa Shah) கதாபத்திரத்தை சற்று அதிகமாக உபயோகப்படுத்தியிருக்கலாம் என்ற எண்ணம் மேலிட்ட அதே நேரம் ஒரு பெண் அதிகாரி எப்படி ஆராய்ந்து தெளிவடையும் நோக்குடன் செயல்படுவாள் என்று இரண்டு மூன்று இடங்களில் காட்டியிருக்கும் மிஷ்கின் அந்த பாத்திரத்திற்கான பெருமையையும் தட்டிச் சென்று விடுகிறார். படத்தின் இறுதியில் சேரனின் தங்கையைப் பணயக் கைதியாக காட்டியவுடன் மகேந்திரன் லக்ஷ்மி தம்பதியரின் முகத்தில் ஏற்படும் மாற்றங்களின் தெளிவு அருமை.

அமீர் தோன்றும் பாடல் எந்த வகையிலும் படத்திற்கு பலம் சேர்க்கவில்லை, சற்று வியாபார நோக்கும் கலந்திருப்பதாக ஒரு எண்ணம் மனதில் சப்பணமிட்டு அமர்ந்து விடுகிறது. வசனங்கள் சிறிது மணிரத்னம் படங்களை நினைவுபடுத்துவது ஒரு பெரிய சறுக்கல். Peep show  என்னும் காட்சிகளை சற்று குறைத்திருக்கலாம், குறைத்திருந்தால் கதைக்கருவின் வீரியம் குறைந்து விடுமோ என்ற பயம் கூட மிஷ்கினுக்கு இருந்திருக்கலாம். செல்வா மற்றும் யுகேந்திரனின் முகபாவங்கள் சிறிது படத்தோடு ஒத்து வந்திருக்கலாம். எவ்வளவுதான் சொன்னாலும் மிகப்பெரிய ஜே போட வேண்டும் மிஷ்கினுக்கு இப்படி ஒரு திரைப்படத்தை தைரியமாக தமிழில் கொணர்ந்ததற்கு. தற்சமயம் பாலியல் கருக்கள் திரைப்படங்களில் அதீதம், எனினும் ஒரே வகையாக அல்லாமல் புது விதமாகக் கதைக் கருவைக் கையாண்டிருப்பது அருமை மற்றும் அழகு.

படத்தின் plus-கள்:

1) லக்ஷ்மி ராஜசேகரன்
2) பின்னணி இசை - கே
3) ஒளிப்பதிவு - சத்யா
4) படத்தொகுப்பு - ககின்
5) ஜெயப்ரகாஷ்
6) திரைக்கதை

படத்தின் minus-கள்:

1) கன்னித்தீவு பாடல்
2) Dipa shah
3) Peep show காட்சிகளின் அதீதம்

பரபரப்பும் எதிர்பார்ப்பும் நொடிக்கு நொடி திரைக்கதையில் கூட்டியிருப்பது மிகப் பெரிய சாதனை. மொத்தத்தில் தமிழ் ரசிகர்களுக்கு விருந்து படைக்கும் மிஷ்கினின் இன்னுமொரு அறுசுவை விருந்து குடும்பத்துடன் அல்லாமல் நண்பர்களுடன் அமர்ந்து ருசிக்க வேண்டிய ஒன்று.

- தேனப்பன்

Pin It